«Ελπίζω να πεθάνω μια κι έξω»: 27 χρόνια χωρίς τον Άιρτον Σένα

09:03 1/5/2021 - Πηγή: Sigma Live

Ήταν πρώτη Μαΐου. Όμως έμοιαζε με κακόγουστο πρωταπριλιάτικο ψέμα, όταν ο Άιρτον Σένα έχανε τη ζωή του στο ιταλικό Grand Prix. Είκοσι επτά χρόνια από τον θάνατο του συμπληρώνονται σήμερα (1/5). Ανήμερα Πρωτομαγιάς το 1994, ο Βραζιλιάνος πιλότος άφησε την τελευταία του πνοή στην πίστα της Ίμολα στο Σαν Μαρίνο, σκορπίζοντας ατέλειωτο θρήνο και πόνο στον μηχανοκίνητο αλλά και τον παγκόσμιο αθλητισμό γενικότερα.

Το sport-fm.gr σας παρουσιάζει όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον θρύλο της Formula 1

που έφυγε τόσο νωρίς αλλά άφησε το στίγμα του για πάντα.

Το «μαύρο» διήμερο

Το Σάββατο 30 Απριλίου του 1994 και κατά τη διάρκεια των επίσημων δοκιμαστικών, ένας άλλος πιλότος ο Ρόλαντ Ράτσενμπέργκερ έχασε τη ζωή του στην πίστα της Ίμολα. Μετά από αυτό το γεγονός, ο Σένα είχε πει: «Όταν η μέρα που θα πεθάνεις είναι να έρθει, θα έρθει. Μπορεί να έρθει σήμερα, μπορεί να αργήσει ακόμα και πενήντα χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έρθει».

Τα λόγια του Βραζιλιάνου αποδείχτηκαν προφητικά μια μέρα μετά. Την 1η Μαΐου του 1994 στην πίστα του Σαν Μαρίνο, ο Άιρτον Σένα ενώ οδηγούσε την κούρσα με το μονοθέσιο της Williams, στον τρίτο γύρο δεν έστριψε στην καμπή Tamburello αλλά συνέχισε ευθεία, για να καταλήξει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον τοίχο, σε ένα σημείο μάλιστα όπου δεν υπήρχαν προστατευτικά λάστιχα. Έχοντας μπει στη στροφή με 309 χιλιόμετρα την ώρα, το δυναμικό του φρενάρισμα τον οδήγησε σε πρόσκρουση με 211 χιλιόμετρα την ώρα. «Βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ακατάσχετη αιμορραγία», ανέφερε το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν.

Τραγική ειρωνεία, ότι την ίδια μέρα το πρωί οι οδηγοί ανήσυχοι από το θάνατο του Ράτσενμπέργκερ, συζήτησαν με τη διοργανώτρια αρχή και πήραν τις διαβεβαιώσεις ότι θα θεσπιστούν νέα μέτρα ασφαλείας. Να σημειώσουμε ότι προάγγελος όλων αυτών ήταν ένα σοβαρό ατύχημα που σημειώθηκε την Παρασκευή 29 Απριλίου στην πίστα της Ίμολα, μεταξύ Μπαρικέλο και Σένα, και παραλίγο να στοιχίσει στον πρώτο την συμμετοχή του στον αγώνα της Κυριακής. Ωστόσο, τα χειρότερα δεν είχαν έρθει...

Σαν να το ήξερε...

Περίπου τέσσερις μήνες πριν από εκείνη την τραγική μέρα ο Σένα είχε μιλήσει για το πώς βλέπει το ενδεχόμενο ενός σοβαρού ατυχήματος. «Εάν κάποτε έχω ένα σοβαρό ατύχημα, ελπίζω να πεθάνω μια και έξω. Δεν θέλω να καταλήξω σε αναπηρική καρέκλα. Δεν θέλω να υποφέρω στο νοσοκομείο από οποιονδήποτε τραυματισμό έχω υποστεί. Εάν πρέπει να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα χωρίς κανένα πρόβλημα. Γιατί τέτοιος άνθρωπος είμαι, με έντονο χαρακτήρα. Θα ήταν καταστροφικό εάν έπρεπε να ζήσω με πάσης φύσεως προβλήματα», είχε πει ο Βραζιλιάνος και λίγο καιρό μετά άφησε την τελευταία του πνοή με ακαριαίο θάνατο... Οι παραλληλισμοί που γίνονται με όσα υπέστη αρκετά χρόνια αργότερα ο Μίχαελ Σουμάχερ, που παραμένει εν ζωή αλλά καθηλωμένος, είναι αναπόφευκτοι.

Τι πέτυχε στην καριέρα του

Ο Άιρτον Σένα σε 11 σεζόν στην Formula 1 πέτυχε πάρα πολλά, αρκετά για να θεωρείται σήμερα θρύλος για το σπορ. Και παρότι δεν έχει τους περισσότερους τίτλους ή τις πιο πολλές νίκες, θεωρείται ο πιο ταλαντούχος ever. Έκανε ντεμπούτο στις 25 Μαρτίου του 1984 στο Ρίο ντε Τζανέιρο με μονοθέσιο της εταιρείας Toleman, καταλαμβάνοντας την 24η θέση. Την πρώτη του νίκη θα την πετύχει στις 21 Απριλίου του 1985 στην πίστα του Εστορίλ στην Πορτογαλία, κάνοντας χρόνο τερματισμού 2:00:28.006 με το μονοθέσιο της Lotus. Ακολούθησαν άλλες 40 νίκες (σύνολο 41) στην καριέρα του. Τελευταία ήταν στις 7 Νοεμβρίου του 1993 στην πίστα της Αδελαΐδας στην Αυστραλία. Συνολικά πήρε μέρος σε 162 αγώνες και στους 80 από αυτούς κατάφερε να ανεβεί στο πόντιουμ. Έκανε 19 φορές τον καλύτερο χρόνο, ενώ 65 φορές έκανε pole position.

Αγωνίστηκε σε 4 ομάδες. Ξεκίνησε με μονοθέσιο Toleman το 1984 και ένα χρόνο αργότερα πήγε στην Lotus και μαζί της αγωνίστηκε για τρία χρόνια. Το 1988 μεταπήδησε στην McLaren με ομόσταυλο τον Αλέν Προστ κάνοντας το μεγάλο άλμα. Από την πρώτη του χρονιά στην γερμανική ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα. Πήρε δύο ακόμα τίτλους το 1990 και το 1991. Στην McLaren παρέμεινε μέχρι το 1993. Το 1994 μετακόμισε στην Williams, όμως πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο σε τρεις αγώνες. Στον τέταρτο, έχασε τη ζωή του.

Αναλυτικά το βιογραφικό του:

21/3/1960-1/5/1994

Τόπος Καταγωγής: Σάο Πάολο

Εθνικότητα: Βραζιλιάνος

Ντεμπούτο: 25/3/1984 – Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία

Πρώτη νίκη: 21/4/1985 – Εστορίλ, Πορτογαλίας

Τελευταία νίκη: 7/11/1993 - Αδελαΐδα, Αυστραλία

Τίτλοι (3): 1988, 1990, 1991

Ο Σένα με αριθμούς:

(Χρονιά, Θέση/Βαθμοί, Ομάδα, Ομόσταυλος)

1984 (9ος)/ 13 (Toleman) Στέφαν Γιόχανσον, Τζόνι Κεσότο

1985 (4ος)/ 38 (Lotus) Έλιο ντε Ανγκελίς

1986 (4ος)/ 55 (Lotus) Τζόνι Ντάμφρις

1987 (3ος)/ 57 (Lotus) Σατορού Νακαγίμα

1988 (1ος)/ 90 (McLaren) Αλέν Προστ

1989 (2ος)/ 60 (McLaren) Αλέν Προστ

1990 (1ος)/ 78 (McLaren) Γκέρχαρντ Μπέργκερ

1991 (1ος)/ 96 (McLaren) Γκέρχαρντ Μπέργκερ

1992 (4ος)/ 50 (McLaren) Γκέρχαρντ Μπέργκερ

1993 (2ος)/ 73 (McLaren) Μίκα Χάκινεν, Μίκαελ Αντρέτι

1994 (Williams) Ντέιμον Χιλ

Όλες οι νίκες του:

1. (21/4/85, Εστορίλ – Πορτογαλία)

2. (15/9/85, Σπα – Βέλγιο)

3. (13/4/86, Χερέθ – Ισπανία)

4. (22/6/86, Ντιτρόιτ – ΗΠΑ)

5. (31/5/87, Μόντε Κάρλο – Μονακό)

6. (21/6/87, Ντιτρόιτ – ΗΠΑ)

7. (1/5/88, Ίμολα – Σαν Μαρίνο)

8. (12/6/88, Μόντρεαλ – Καναδάς)

9. (19/6/88, Ντιτρόιτ – ΗΠΑ)

10. (10/7/88, Σίλβερστοουν, Μεγ. Βρετανία)

11. (24/7/88, Χόκενχαιμ – Γερμανία)

12. (7/8/88, Ουγκαρόρινγκ – Ουγγαρία)

13. (28/8/88, Σπα – Βέλγιο)

14. (30/10/88, Σουζούκα – Ιαπωνία)

15. (23/4/89, Ίμολα – Σαν Μαρίνο)

16. (7/5/89, Μόντε Κάρλο – Μονακό)

17. (28/5/89, Πόλη του Μεξικό)

18. (30/7/89, Χόκενχαιμ – Γερμανία)

19. (27/8/89, Σπα – Βέλγιο)

20. (1/10/89, Χερέθ – Ισπανία)

21. (11/3/90, Φοίνιξ – ΗΠΑ)

22. (27/5/90, Μόντε Κάρλο – Μονακό)

23. (10/6/90, Μόντρεαλ – Καναδάς)

24. (29/6/90, Χόκενχαιμ – Γερμανία)

25. (26/8/90, Σπα – Βέλγιο)

26. (9/9/90, Μόντσα – Ιταλία)

27. (10/3/91, Φοίνιξ – ΗΠΑ)

28. (24/3/91, Ίντερλάγος – Βραζιλία)

29. (28/4/91, Ίμολα – Σαν Μαρίνο)

30. (12/5/91, Μόντε Κάρλο – Μονακό)

31. (11/8/91, Ουγκαρόρινγκ – Ουγγαρία)

32. (25/8/91, Σπα – Βέλγιο)

33. (3/11/91, Αδελαΐδα – Αυστραλία)

34. (31/5/92, Μόντε Κάρλο – Μονακό)

35. (16/8/92, Ουγκαρόρινγκ – Ουγγαρία)

36. (13/9/92, Μόντσα – Ιταλία)

37. (28/3/93, Ίντερλάγος – Βραζιλία)

38. (11/3/93, Ντόνινγκτον Παρκ – Ευρώπη)

39. (23/5/93, Μόντε Κάρλο – Μονακό)

40. (24/10/93, Σουζούκα – Ιαπωνία)

41. (7/11/93, Αδελαΐδα – Αυστραλία)

Οι ατάκες του:

«Η νίκη είναι σαν φάρμακο και δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα έρθω δεύτερος ή τρίτος».

«Όταν βγαίνεις δεύτερος, είσαι ο πρώτος από εκείνους που έχασαν».

«Οι αγώνες και ο ανταγωνισμός είναι στο αίμα μου. Είναι όλη μου η ζωή. Αυτό θα το κάνω όλη μου τη ζωή και θα είναι πάνω από όλα τα άλλα».

«Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ασήμαντα ατυχήματα σε αυτό το σπορ».

«Πιστεύω ότι το 1994 θα είναι μια χρονιά με πολλά ατυχήματα. Θα ρισκάρω και θα πω ότι θα είμαστε τυχεροί εάν δεν συμβεί κάτι».

«Φυσικά και σκέφτομαι τι θα γίνει όταν σταματήσω να κερδίζω. Αλλά εμένα μου αρέσει να κερδίζω».

«Εάν έχεις βάλει ένα στόχο στη ζωή σου, δεν παίζει ρόλο εάν είσαι φτωχός ή πλούσιος. Εάν δουλεύεις σκληρά και πιστεύεις στο Θεό τότε θα πετύχεις στη ζωή σου».

«Το ξέρω ότι είναι αδύνατο να κερδίζεις συνεχώς. Ελπίζω ότι η ήττα δεν θα έρθει στον ερχόμενο αγώνα».

«Κάθε οδηγός πρέπει να βελτιώνεται. Όλοι έχουν ένα όριο. Εμένα το όριο μου είναι λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους πιλότους».

«Ψάχνω πάντα να βρω κάτι παραπάνω από τον εαυτό μου. Θέλω πάντα να κάνω το επόμενο βήμα προσπαθώντας να βελτιωθώ και να πάω σε έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό. Έναν κόσμο που δεν ήμουν πριν».

«Είναι μοναχικό το να οδηγείς ένα μονοθέσιο».

15 λεπτά πριν το τραγικό γεγονός:

Το μοιραίο δυστύχημα