Ενόχλησε το «Δεν Ξεχνώ» της ΠΑΕΕΚ - Η Ομόνοια & το «υπερεθνικιστικό» ΑΠΟΕΛ

12:11 21/5/2021 - Πηγή: Sigma Live

Ενοχλημένοι εμφανίστηκαν Τ/κ και Τούρκοι  με την άνοδο της ΠΑΕΕΚ Κερύνειας στην Πρώτη Κατηγορία του Ποδοσφαίρου της Κύπρο  αλλά κυρίως με  τα ιδεώδη του προσφυγικού σωματείου της Κερύνειας. Σε άρθρο του στην Κιbris Postasi με τίτλο  «Ποδόσφαιρο, Ομοσπονδια και Φασισμός»  ο Τ/κ αρθρογράφος Ulas Baris, σχολιάζει μεταξύ άλλων τα συνθήματα της ΠΑΕΕΚ, την Ομόνοια αλλά και το «υπερφασιστικό» ΑΠΟΕΛ.

Αρχικά ο τ/κ αρθρογράφος αναφέρεται στους πανηγυρισμούς της ΠΑΕΕΚ και τις φανέλες όπου έδειχναν

ένα χάρτη της Κύπρου μοιρασμένης  με το βόρειο κομμάτι να είναι βαμμένο με αίμα και το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»

Για τα χρώματα της ομάδας που ιδρύθηκε το 1953, αναφέρει ότι είναι το μαύρο και κίτρινο, με το μαύρο να συμβολίζει τη λαχτάρα και το πένθος για την Κερύνεια που αποτυπώνει «τις ελπίδες τους ότι θα επιστρέψουν μια μέρα».

Όπως σημειώνει, αν και ο σύλλογος δεν έχει σημαντικά πρωταθλήματα εκτός από το πρωτάθλημα μπάσκετ που κέρδισε πριν από τρία χρόνια, «φέτος έσπασε ο διάολος το πόδι του» και ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία.

Ακολούθως αναφέρει ότι στους εορτασμούς της ΠΑΑΕΚ για την άνοδό της στην Α Κατηγορία  ακούστηκε το σύνθημα «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια-Δεν Ξεχνώ»  γεγονός που όπως ισχυρίζεται αντανακλά «τον φασιστικό ελληνικό επεκτατισμό» και χρησιμοποιείται ως προπαγανδιστικό υλικό. Το σύνθημα αυτό φαίνεται να προκάλεσε αντίδραση τόσο στα κατεχόμενα όσο και στην Τουρκία.

«Οι υποστηρικτές της ομοσπονδιακής λύσης, οι οποίοι δέχθηκαν επίθεση άδικα όχι μόνο από τους συνηθισμένους πατριωτικούς κύκλους αλλά και από το πατριωτικό μέτωπο, ρωτήθηκαν "Πού είναι οι ομοσπονδιακοί;», σημειώνει.

Μετά ο τ/κ αρθρογράφος κάνει σύγκριση της Ομόνοιας και της ΠΑΑΕΚ σημειώνοντας πως οι οπαδοί της δεύτερης «είναι το 1/100 της πρώτης. Επισημαίνει μάλιστα ότι το σύνθημα της Ομόνοιας είναι «Η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να αποφευχθεί!». (Kıbrıs'ta Barış Engellenemez)

«Οι ομοσπονδιακοί είναι εδώ, μην ανησυχείτε. Οι ομοσπονδιακοί είναι εναντίον, τουλάχιστον και τουλάχιστο εγώ θα αντιταχθώ σε  οποιασδήποτε δραστηριότητας που θα σπείρει μίσος μεταξύ των δύο κοινωνιών, καθώς είμαι ενάντια σε όλες τις μορφές φασισμού», αναφέρει.

«Επομένως, η άποψή μου για αυτήν την πρόκληση του ΠΑΕΕΚ, της οποίας το όνομα δεν έχω ακούσει ποτέ, παρόλο που με ενδιαφέρει τόσο πολύ το ποδόσφαιρο, είναι η ίδια».

Ο τ/κ αρθρογράφος διευκρινίζει πως δεν είναι οπαδός της Ομόνοιας  «αλλά φυσικά, η ειρηνική στάση της Ομόνοιας είναι κάτι που προκαλεί τη συμπάθειά μου».

Επιπλέον αναφέρεται σε περιστατικό όπου σύχναζε στο δικοινοτικό CCMC στη Νεκρά ζώνη και την επαφή του με ένα Μιχάλη, οπαδό του ΑΠΟΕΛ.

«Μια μέρα, πίνοντας καφέ το πρωί, είδα γραμμένο στο ποτήρι του το  όνομα ΑΠΟΕΛ. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ΑΠΟΕΛ, ένας από τους δύο μεγαλύτερους συλλόγους της Νότιας Κύπρου  (όπως αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία) και ο χειρότερος εχθρός της Ομόνοιας, είναι μια υπερεθνικιστικό ομάδα στα μάτια μου, καθώς και πολλοί άλλες», αναφέρει.

«Έτσι, όταν είδα αυτό το ποτήρι στο χέρι του Μιχάλη, είπα με ελαφρώς δυσαρεστημένο τρόπο, "Μην μου πεις ότι είσαι Αποελίστας". Αυτό που μου είπε ο Μιχαήλ ήταν απλώς ένα μάθημα».

«Εγώ» είπε, «είμαι ένας ΑΠΟΕΛ από τον παππού μου. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρη την οικογένειά μου. Αυτή η ομάδα θεωρείται φασιστική από ολόκληρο τον νότο και το βορρά εξαιτίας ενός ενιαίου αγώνα. Ωστόσο, συνεργάζομαι μαζί σας εδώ σε μια πρωτοβουλία που αγωνίζεται για μια λύση στην Κύπρο. Θέλω να πω, αν είμαι φασίστας επειδή είμαι με το ΑΠΟΕΛ, τι κάνω εδώ;»

Επιπλέον αναφέρει πως όταν το ΑΠΟΕΛ αγωνιζόταν εναντίων της Ρεάλ Μαδρίτης στου Ομίλους του Τσάμπιονς Λίνγκ, το 2012 οπαδοί της Ομόνοιας, πήγαν στην κερκίδα της Ρεάλ στο ΓΣΠ και πανηγύριζαν μαζί  με τους οπαδούς της.

Καταληκτικά, σημειώνει πως η Ρεάλ δεν κατάφερε να σκοράρει το πρώτο ημίχρονο αλλά όταν ο Καρίμ Μπενζεμά  στο δεύτερο ημίχρονο έστειλε την μπάλα στα δίχτυα γράφοντας το  0-3 «η κραυγή της χαράς που ξεσηκώθηκε και από τις δύο πλευρές της Λευκωσίας μετά το γκολ εκείνο το βράδυ είναι το πιο εντυπωσιακό γεγονός που και οι δύο κοινότητες χάρηκαν μαζί».