ΑΝΑΛΥΣΗ: Πώς φτάσαμε στην ιστορική συνάντηση Τραμπ-Κιμ

08:56 8/8/2012 - Πηγή: Sigma Live

Στους λόγους που συνέβαλαν στο να οδηγηθούμε στην ιστορική συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν, αναφέρθηκε ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Μιχάλης Κοντός στην Πρώτη Εκπομπή του Ράδιο Πρώτo (34:18). Σύμφωνα με τον Δρ. Κοντό, ήταν μια εξέλιξη που ανάγεται στη συστημική θεώρηση των διεθνών σχέσεων, βάσει της οποίας τα κράτη, αλληλεπιδρώντας και παίζοντας με την κατανομή ισχύος, είναι δυνατό να καταλήξουν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα στις μεταξύ τους σχέσεις.

H τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα το περασμένο καλοκαίρι,

με κορύφωση τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο, έδωσαν αρκετή τροφή σε κάποιο που έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής και της πυρηνικής κλιμάκωσης, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, έτσι όπως εξελίσσονταν τα πράγματα, οι δυο αυτές χώρες μάλλον θα οδηγούνταν σε ένα καθεστώς αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής, άρα σε σταθεροποίηση», είπε.

Αυτό, συνέχισε, ισχύει από τη στιγμή που το βορειοκορεατικό καθεστώς έπεισε τους Αμερικανούς ειδικούς και τις αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες ότι διέθετε, πλέον, θερμοπυρηνική κεφαλή μινιατούρα και βαλλιστικό πύραυλο ικανό να πλήξει ακόμη και στόχους εντός αμερικανικού εδάφους, γεγονός που σημαίνει ότι για τις ΗΠΑ το ρίσκο μιας πυρηνικής κλιμάκωσης αυξανόταν κατακόρυφα.

«Άρα, η επιλογή των συνομιλιών και της ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος, ήταν πολύ πιο επιθυμητή απ’ ό,τι μια πολεμική σύρραξη», εξήγησε.

Αυτό θα συνέβαινε, σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και αν δεν ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ ή ο Κιμ Γιονγκ Ουν και ήταν κάποιοι άλλοι, από τη στιγμή που η δυναμική που διαμορφώθηκε με την εξέλιξη του πυρηνικού προγράμματος της Β. Κορέας ήταν αυτή.

«Εκείνο το στοιχείο στο οποίο φαίνεται να υποβοήθησε η παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ και όχι κάποιου άλλου στον Λευκό Οίκο, είναι σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση της λεγόμενης εσωτερικής νομιμοποίησης και στη διαμόρφωση καλύτερου πλειοψηφικού ρεύματος εντός των ΗΠΑ, για να υποστηριχθεί αυτή η ενέργεια», τόνισε.

«Εικάζεται από πολλούς αναλυτές ότι το Δημοκρατικό Κόμμα συνήθως είναι πιο συγκαταβατικό και φιλελεύθερο, άρα είναι υπέρ της διεθνούς συνεργασίας περισσότερο απ’ ό,τι το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Αν ήταν, επομένως, κάποιος Δημοκρατικός Πρόεδρος, πιθανόν να τού καταλογιζόταν ενδοτισμός από τους ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι είναι πιο σκληροί στην εξωτερική πολιτική», επεσήμανε.

«Από τη στιγμή που την κίνηση αποκλιμάκωσης αυτή την επιχειρεί ένας εκλεγμένος από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και δη και ο αμφιλεγόμενος Ντόναλντ Τραμπ, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να αντιδράσουν οι δημοκρατικοί ή το φιλειρηνικό κίνημα, αφού ο Τραμπ παίζει με τους δικούς τους όρους».

«Αυτό το δεδομένο δημιούργησε τη δυναμική στο εσωτερικό των ΗΠΑ και όχι στη Β. Κορέα, όπου ο κόσμος ακόμη δεν γνωρίζει ότι έγινε η συνάντηση».

Ερωτηθείς πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τη μεταστροφή της πολιτικής της Βορείου Κορέας, δεδομένου του ανοίγματος στη Ν. Κορέα, την επίσκεψη στην Κίνα και τη συνάντηση με τον Τραμπ, ο Δρ Κοντός είπε πως πιθανόν να υπήρξε, αφενός, μια προβολή αξιόπιστης απειλής από τις ΗΠΑ και, από την άλλη, η απόκτηση αντιβαλλιστικού, διηπειρωτικού πυραύλου και της θερμοπυρηνικής κεφαλής. «Αυτό έκλεισε τον κύκλο της αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής και αύξησε το ρίσκο για τις ΗΠΑ, στο επίπεδο που θα είναι απαγορευτικό να επιλέξουν να πραγματοποιήσουν ένα πρώτο χτύπημα βίαιης αποπυρηνικοποίησης της Κορεατικής χερσονήσου. Φτάσαμε, συνεπώς, σε ένα σύστημα ορθολογισμού, που οδήγησε στην αποκλιμάκωση και επιδίωξη της συνεννόησης», τόνισε, μεταξύ άλλων.