Επικίνδυνη αποστολή με κρυφή κάμερα στην κατεχόμενη Αμμόχωστο-pics

10:00 30/7/2018 - Πηγή: Sigma Live

Η περίκλειστη πόλη της κατεχόμενης Αμμοχώστου αποτέλεσε ουκ ολίγες φορές έμπνευση για πολλά -ξένα κυρίως- ντοκιμαντέρ, λόγω της κατάστασης στην οποία περιήλθε μετά την τουρκική εισβολή του 1974.

Έτσι, η πόλη «φάντασμα», όπως συχνά την αποκαλούν, δεν μπορούσε να λείπει από τη λίστα του Νεοζηλανδού δημοσιογράφου David Farrier, ο οποίος στη σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix «Dark Tourist» επιδιώκει σε μια ανθρωπολογική αποστολή να βρει τους πιο επικίνδυνος τουριστικούς προορισμούς

που «δεν θα πρότεινε κανένας ταξιδιωτικός πράκτορας».

Ξεκινώντας την περιδιάβασή του στην Κύπρο, ο δημοσιογράφος μεταβαίνει στο παρατηρητήριο της Δερύνειας για να δει πώς μπορεί να εισχωρήσει στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Εκεί ο κύριος Αντώνης, ιδιοκτήτης του παρατηρητηρίου, του εξηγεί ότι εάν επιχειρήσει να περάσει τα συρματοπλέγματα θα συλληφθεί, ενώ όταν ρωτάει τι θα γίνει εάν κάνει το εγχείρημα το βράδυ τού αναφέρει ότι ίσως τον πυροβολήσουν.

Στη συνέχεια μεταβαίνει στη Λευκωσία, για να περάσει από εκεί στα κατεχόμενα. Πριν περάσει, όμως, περιηγείται στην παλιά Λευκωσία κοντά στην πράσινη γραμμή, ενώ όταν ρωτάει ένα μέλος της ΟΥΝΦΙΚΥΠ που συνάντησε γιατί δεν μπορεί να βιντεοσκοπεί, του απάντησε ότι ο «τουρκικός στρατός είναι εύθικτος στη βιντεοσκόπηση εντός της ζώνης». Μάλιστα σχολιάζει ότι «είναι υπερβολικό, αφού η εισβολή έγινε 40 χρόνια πριν». Το αίσθημα του φόβου στο ντοκιμαντέρ γίνεται μεγαλύτερο όταν ακούγονται πυροβολισμοί από την κατεχόμενη Λευκωσία, με τον Κύπριο ξεναγό του δημοσιογράφου να του αναφέρει ότι δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά.

Οι πυροβολισμοί κάνουν τον Νεοζηλανδό δημοσιογράφο να συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση στο νησί είναι πιο σοβαρή απ' όσο νομίζει, έτσι συναντάει μια Ελληνοκύπρια πρόσφυγα από την Αμμόχωστο, για να μάθει περισσότερα για την εισβολή. Αφού ακούσει την ιστορία της, καταλαβαίνει ότι η κατεχόμενη Αμμόχωστος «δεν είναι απλά ένας προορισμός σκοτεινού τουρισμού. Ήταν κάποτε το σπίτι της».

Η περίοδος που γίνονται τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ τυγχάνει να είναι κατά την επέτειο της εισβολής του 1974 και ο δημοσιογράφος αναμένει ότι θα υπάρχει πολλή ένταση, ενώ παραδέχεται ότι διάλεξαν τη χειρότερη ημέρα του χρόνου.

Περνώντας από το οδόφραγμα, αναφέρει ότι «έχουν αποκοπεί διπλωματικά από τον υπόλοιπο κόσμο, αφού τα κατεχόμενα αναγνωρίζονται ως ανεξάρτητο κράτος μόνο από την Τουρκία». Εντύπωση τού προκαλούν τα τουρκικά σύμβολα «που βρίσκονται παντού», ενώ αναφέρει ότι «δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ποιος είναι επικεφαλής».

Αντικρίζοντας από μια ταράτσα την περίκλειστη Αμμόχωστο διαπιστώνει με προβληματισμό ότι «αυτή είναι η πόλη φάντασμα που ήρθα να δω, αλλά δεν περίμενα την ιστορία που κουβαλούσε».

Τα πράγματα γίνονται πιο «ενδιαφέροντα», όπως αναφέρει, όταν παίρνουν κάποια πλάνα έξω από την περίκλειστη πόλη. Αμέσως, τους πλησιάζει η ψευδοαστυνομία και τους ρωτάει εάν είναι Τούρκοι. Όταν του απαντούν ότι είναι Νεοζηλανδοί, τους αναφέρει ότι δεν επιτρέπονται τα γυρίσματα και πρέπει να εξασφαλίσουν σχετική άδεια. Μάλιστα, ψευδοαστυνομικοί με πολιτικά ρούχα αρχίζουν να ξεφυτρώνουν από το πουθενά, οι οποίοι τελικά τους συλλαμβάνουν και τους θέτουν υπό κράτηση, με την κατηγορία ότι βιντεοσκοπούσαν την «πόλη φάντασμα».

Όπως εξιστορεί στο ντοκιμαντέρ, μετά από τρεις εξαντλητικές ώρες στο ανακριτικό δωμάτιο τούς αφήνουν ελεύθερους. Τους διατάζουν, μάλιστα, να σταματήσουν τη βιντεοσκόπηση και να φύγουν.

Ο δημοσιογράφος, όμως, δεν τα παρατάει και κάνει μια τελευταία προσπάθεια να μπει στην περίκλειστη πόλη. Με κατασκοπευτικά γυαλιά αποφασίζει να πάει στην παραλία δίπλα στην απαγορευμένη περιοχή.

Στο σημείο υπάρχουν παντού πινακίδες που προειδοποιούν ότι δεν επιτρέπεται η βιντεοσκόπηση. Στην παραλία της Αμμοχώστου υπάρχει ένα φυλάκιο, έτσι αποφασίζει να περάσει στην απαγορευμένη ζώνη μέσα από τη θάλασσα κρατώντας μια κάμερα. Όμως, μόλις φτάνει στο σημείο για να περάσει τον εντοπίζει ο τουρκικός στρατός και του παίρνει την κάμερα, ενώ θέλει να τον οδηγήσει στο Τμήμα. Μετά από έντονη συζήτηση, τον αφήνει να φύγει με την προϋπόθεση να διαγράψει τα πλάνα.

Καταλήγει αναφέροντας ότι αυτή ήταν η τελευταία του προσπάθεια να μπει στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Αποχαιρετώντας το νησί, παραδέχεται ότι «η είσοδος στην Αμμόχωστο θα ήταν μια περιπέτεια. Όμως η κατάσταση γύρω από την πόλη είναι πολύ πιο μπερδεμένη απ' όσο νόμιζε. Είναι μια άσχημη υπενθύμιση μιας βίαιης εισβολής που χωρίζει μια χώρα στα δύο για πάνω από 40 χρόνια».