“Εξορθολογισμός” στο παρά πέντε

Αν υπάρχει μία λέξη που χαρακτηρίζει τη δεύτερη θητεία του Προέδρου Αναστασιάδη, αυτή είναι ο “εξορθολογισμός”.

Τουλάχιστον αυτή τη λέξη επέλεξε o ίδιoς ως ενοποιητικό στοιχείο πολλών -και συχνά πέραν κάθε λογικής- κινήσεων του. Σε όλο το προηγούμενο διάστημα, φάνηκε πως το αφήγημα της μετριοπαθούς – μεταρρυθμιστικής δύναμης λειτούργησε ευεργετικά για τον νυν Πρόεδρο. Αν μάλιστα σε αυτό προστεθεί και ένα επικοινωνιακό χάρισμα που όλοι του αναγνωρίζουν, ο Νίκος Αναστασιάδης

μπορούσε να θεωρηθεί ένα κεφάλαιο της κυπριακής πολιτικής σκηνής, χωρίς προηγούμενο.

Αυτό, όχι τόσο γιατί εφάρμοσε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δικής του έμπνευσης για τον “εξορθολογισμό” της οικονομίας και της κοινωνίας. Άλλωστε για να είμαστε δίκαιοι στην κριτική μας, στα χρόνια της κρίσης το πεδίο εφαρμογής εθνικής πολιτικής υπήρξε περιορισμένο. Η περίπτωση του Νίκου Αναστασιάδη αποτελεί εξαίρεση, για την ικανότητα ενός πολιτικού προσώπου να ενδύει με το πέπλο του εξορθολογισμού, επιλογές που καταφανώς προκαλούν την κοινωνία – σε όσες περιπτώσεις δεν στρέφονται εναντίον της.

Εξορθολογισμός 1: Η κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη χρειάζεται να ξοδεύει πέραν του ενός εκατομμυρίων ευρώ για την εργοδότηση συμβούλων στο Προεδρικό, στα υπουργικά γραφεία και στο γραφείο του Προέδρου της Βουλής. Τόση είναι η ανάγκη να ικανοποιηθεί το εκλογικό ακροατήριο και κυρίως ο κομματικός μηχανισμός, που έχουμε περάσει σε μία περίοδο πρωτοφανούς σφιχταγκαλιασμού του με το κράτος. Εύλογα κανείς αναρωτιέται αν αυτά τα φαινόμενα δεν μπορούν να τύχουν δημόσιας υπεράσπισης από τους κατά τα άλλα θιασώτες της ελεύθερης αγοράς και του μικρού και έως καθόλου παρεμβατικού κράτους.

Εξορθολογισμός 2: Η Παιδεία μετατρέπεται σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, με της κυβέρνηση να αναζητά επιβεβαίωση της ισχύος της. Πότε απειλώντας και πότε επιβάλλοντας, ώθησε ουσιαστικά τους εκπαιδευτικούς στις κινητοποιήσεις τους. Η προσέγγιση αυτή πράγματι είναι ιδανική, για να παράξει πολιτική υπεραξία η κυβέρνηση, έναντι του στερεοτυπικού εκπαιδευτικού που «δουλεύει λίγο, έχει τις περισσότερες άδειες κλπ». Το πρόβλημα όμως είναι πως και πάλι τα θύματα του πολιτικού αυτού παιχνιδιού, είναι οι μαθητές και οι γονείς.

Εξορθολογισμός 3: Ο Συνεργατισμός χαρίζεται σε ιδιωτική τράπεζα, υπό το φόβητρο της κατάρρευσης. Ο ετεροχρονισμένος και πάλι “εξορθολογισμός” του κράτους αδυνατεί να δώσει για το πώς, ποιος και με τίνος την ανοχή το Ίδρυμα έφτασε στο κλείσιμο. Επίσης όμως αδυνατεί να δώσει απάντηση στο γιατί φτάσαμε στο 2018 για να ληφθεί δράση, ενώ όπως προκύπτει από τις έρευνες άπαντες γνώριζαν για τις μεθόδους, που κάθε άλλο παρά τραπεζική πρακτική θύμιζαν, που ακολουθούνταν στον Συνεργατισμό.

Εξορθολογισμός 4: Ένας παιδεραστής αφήνεται ελεύθερος βάσει Προεδρικής χάρης και παρά την κοινωνική κατακραυγή, δεν υπάρχει ουσιαστική δημόσια αυτοκριτική. Υπογραμμίζω δε το ουσιαστική, αφού ο ίδιος ο θεσμός της Προεδρικής χάρης θα μπορούσε να επερωτηθεί, όταν επί της ουσίας αποτελεί ένα εργαλείο πολιτικής συνδιαλλαγής.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνηση του θα μείνουν στην ιστορία για την ικανότητά τους να κατευθύνουν την κοινή γνώμη στην οπτική των πραγμάτων που θεωρούν ως ευνοϊκότερη για τους ίδιους. Θα μείνουν όμως και στην ιστορία ως η πλέον αποδοτική κυβέρνηση για το άνοιγμα της αγοράς.

Αυτό το τελευταίο στοιχείο, αξιολογικά βρίσκεται στην κρίση του κάθε πολίτη, βάσει της πολιτικής και ιδεολογικής του προσέγγισης. Αυτό όμως που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε, είναι πως οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν επικοινωνήθηκαν προς την κοινωνία ως αναγκαίος «εξορθολογισμός». Επελέγη αντ’ αυτού η τελμάτωση κάθε παθογένειας και η εσπευσμένη λύση, λίγο πριν την καταστροφή.

Αυτή η μεθοδολογία, που οδήγησε και οδηγεί την παρούσα κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά εκστρατεία “εξορθολογισμού” θυμίζει. Αυτή τη μεθοδολογία φαίνεται πως έχει αντιληφθεί και η κοινωνία, που δείχνει επιφυλακτικότερη παρά ποτέ, έναντι του Προέδρου Αναστασιάδη.

H Αφροδίτη Αυγουστίνου Χριστινάκη είναι δημοσιογράφος και επικεφαλής Γραφείου Τύπου του κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών

* Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com

Keywords
Τυχαία Θέματα