Για να μην χαθεί άλλη μια μάχη...

10:58 1/11/2020 - Πηγή: Sigma Live

Η ανάλυση της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής και προκλητικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδιαίτερα τα τελευταία δέκα χρόνια, μας έδωσε πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τα επόμενα βήματα της Τουρκίας. Ο Ερντογάν κατάφερε να ελέγξει το βαθύ κατεστημένο της Τουρκίας και ιδιαίτερα τον Τουρκικό Στρατό.

Aπό το 2016 μέχρι σήμερα ένας από τους κύριους εκφραστές της επεκτατικής Πολιτικής   της Τουρκίας είναι ο νυν Υπουργός Άμυνας και τέως Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ που ονειρεύεται και αυτός τη νέα

Οθωμανική Αυτοκρατορία σε ξηρά και θάλασσα. Το δίδυμο αυτό υφαίνει με ανατολίτικη πονηριά τον ιστό  περίσφιξης της Κύπρου, της Ελλάδας, Συρίας, Κούρδων και Β.Ιρακ  στο πολιτικό-διπλωματικό και  επιχειρησιακό πεδίο. Οι ταυτόχρονες κινήσεις τους στην ΑΟΖ της Κύπρου, στο Καστελλόριζο, η συμφωνία με την Λιβύη για  ΑΟΖ, η προμήθεια των S400 από την Ρωσία, οι κινήσεις τους στη Συρία, Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ και οι σχέσεις τους με ΙΡΑΝ-ΚΑΤΑΡ  παρά τις αντιδράσεις της Δύσης και ειδικά των Αμερικανών, εντάσσονται στο πλαίσιο της επεκτατικής πολιτικής τους. Βέβαια αυτός ο  στόχος τους, ακόμα και με τις ευνοικότερες συνθήκες,  δεν μπορεί να υλοποιηθεί πριν περάσουν 30 χρόνια.

Είναι φανερό ότι η Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια, είχε συντάξει το στρατηγικο της σχέδιο ,  το οποίο και ακολουθούσε με ευλάβεια μέχρι και πρόσφατα. Οι κινήσεις της φαίνονται μεν πολύ μεθοδικές αλλά πολύ αλαζονικές και την κατευθύνει η υπεροψία και η υπερφίαλη επιθυμία για επίτευξη των στόχων της στον ελάχιστο χρόνο. Η βιασύνη του Ερντογάν και της κουστωδίας του να δημιουργήσουν την νέα Οθωμανική αυτοκρατορία όσο είναι στην εξουσία, τους οδήγησε σε τεράστιες σπατάλες σε στρατιωτικό εξοπλισμό, ανάκτορα, αεροδρόμια και στρατιωτικές βάσεις σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες, σε μια επίδειξη πλασματικής οικονομικής δύναμης και στρατιωτικής ισχύος. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό για την Τουρκική οικονομία η οποία πλέον κινδυνεύει με κατάρρευση.

Η τουρκική λίρα έχει χάσει 30% της αξίας της μέσα στο 2020 ενώ η καθοδική της πορεία συνεχίζεται. Ο Ερντογάν πλέον τα παίζει όλα για όλα και σε αυτό το παιχνίδι εντάσσεται και το άνοιγμα των Βαρωσίων. Χρειάζεται επειγόντως πλασματικές νίκες για να κρατήσει την συνοχή της Τουρκικής κοινής γνώμης στην οποία εδώ και καιρό  κρυφοκαίει η φλόγα της εξέγερσης λόγω της φτώχειας. Η Τουρκία δεν έχει πρόθεση την γενικευμένη πολεμική αντιπαράθεση με την Ελλάδα ή και άλλη χώρα που διαθέτει αξιόλογες Ένοπλες Δυνάμεις. Υποστηρίζει με στρατιωτικά μέσα, μουσουλμανικές χώρες της περιοχής που αντιμετωπίζουν  κρίσεις με γειτονικά κράτη τους, που όμως δεν διαθέτουν ισχυρές ένοπλες δυνάμεις (π.χ το Αζερμπαιζάν στον πόλεμο με την Αρμενία) για να έχει σίγουρη την αποκόμιση οφέλους και αναβάθμιση της εικόνας της στον Μουσουλμανικό κυρίως κόσμο. Στην διαμάχη με την Ελλάδα, η Τουρκία προβάλλει την ισχύ της με πράξεις προσωρινής αμφισβήτησης της υφαλοκρηπίδας όπως άλλωστε κάνει από το 1974 με τις πτήσεις αεροσκαφών στο Αιγαίο. Προσπαθεί με απειλές, συνεχείς προειδοποιήσεις και εκφοβισμό να εμπεδώσει ένα κλίμα ανασφάλειας στην Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα για να υποχωρήσουν μπροστά στην απειλή και να γκριζάρει το Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο.

Ο διεθνής παράγοντας - όσο η Τουρκία πίεζε μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο- δεν προέβαινε σε ουσιατικές κυρώσεις αλλά μόνο σε λεκτικές προειδοποιήσεις.  Όμως μετά από εκρηκτικές δηλώσεις του Ερντογάν, τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία και το μποϋκοταζ των Γαλλικών προϊόντων, το ζήτημα «Τουρκία-Ερντογάν» πήρε πλέον άλλη διάσταση. Μετατρέπεται πλέον σε διεθνές ζήτημα, με παίκτες  και αντιπάλους της Τουρκίας τις Μεγάλες χώρες της Ε.Ε, τον Ισραήλ αλλά και τις ΗΠΑ. Η αλαζονεία του Ερντογάν τον έσπρωξε σε στρατηγικά λάθη που αποτελούν δικό μας πλεονέκτημα και πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον όπου θίγονται πλέον τα ζωτικά συμφέροντα των μεγάλων,  το άνοιγμα των Βαρωσίων, οι κινήσεις του ΟΡΟΥΚ ΡΕΙΣ στο Καστελλόριζο - Κρήτη και οι γεωτρήσεις στην ΑΟΖ Κύπρου μπορούν να αποτελέσουν τις αφορμές για ουσιαστικές κυρώσεις από την Ε.Ε και άλλες χώρες. Τέτοιες κυρώσεις πιθανόν να φέρουν την κατάρρευση της Τουρκικής οικονομίας και απρόβλεπτες συνέπειες  για την τύχη του Ερντογάν και του κόμματος του. Το παιχνίδι είναι πολύπλοκο αλλά όπως εξελίσσεται, η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα μπορούν να βγουν κερδισμένες αρκεί οι πολιτικές ηγεσίες Αθηνών-Λευκωσίας να αντέξουν την πίεση και να αποκωδικοποιήσουν τις προθέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων αλλά και τις αντοχές της Τουρκίας.

Πιστεύω ότι η κατάσταση εντός Κύπρου επιβάλλει την λήψη συμβολικών μέτρων ενάντια στο άνοιγμα των Βαρωσίων με το κλείσιμο του οδοφράγματος της Δερύνειας και την ενημέρωση του ΓΓ του ΟΗΕ ότι δεν μπορούν να αρχίσουν συνομιλίες όσο  βρίσκεται σε εξέλιξη η παραβίαση του στάτους κβο στα Βαρώσια και στην ΑΟΖ. Σε αντίθετη περίπτωση δεν μπορούμε να ζητάμε και δεν μπορεί να  τεκμηριωθεί στην Ε.Ε η επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας ενόσω βρίσκονται σε εξέλιξη συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων ή και πενταμερής συνάντηση για το Κυπριακό. Έχω την άποψη ότι οι  Ερντογάν και Τατάρ παίζουν το παιχνίδι της απειλής των 2 κρατών γιατί γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο μεγάλος μας φόβος. Με αυτή την απειλή θέλουν να μας σύρουν σε συνομιλίες για λύση συνομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και ίση κατανομή των πόρων. Η Τουρκία έχει πολλούς λόγους να μην θέλει ανεξάρτητο ΤΚ κράτος γιατί έτσι θα περιοριστούν τα ζωτικά της συμφέροντα βορείως της Κύπρου και δεν θα δικαιολογείται πλέον με κανένα τρόπο το δικαίωμα επέμβασης/διεκδίκησης σε όλη την Κύπρο, την ΑΟΖ της και επιρροής στην ευρύτερη περιοχή της  Ανατολικής Μεσογείου.

Είναι κατανοητή η συναισθηματική φόρτιση και η πίεση προς την κυβέρνηση και τον ΠτΔ ότι χάνεται και η Αμμόχωστος, αλλά διαπραγματεύσεις υπό την πίεση τέτοιων προκλητικών πράξεων πολύ πιθανόν να φέρουν  πολύ χειρότερους συμβιβασμούς. Το περιβάλλον αλλάζει συνεχώς. Η ανοικτή πλέον σύγκρουση με την Γαλλία, την Ολλανδία την Αυστρία ακόμα και την Γερμανία και η επικείμενη νίκη του Μπάϊντεν σε βάρος του Τράμπ δημιουργούν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο περιβάλλον κατά της Τουρκίας και του Ερντογάν που «κατάφερε» να θίξει τα ζωτικά συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων. Για αυτό πρέπει να αντέξουμε ενώ παράλληλα να κτίζουμε με μεθοδικότητα την πρακτική περιφερειακή συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο και σε όποιο άλλο τομέα  η Τουρκία δεν μπορεί να αντιδράσει... 

Η πολιτική ηγεσία σε συνεννόηση/συνεργασία με την Αθήνα πρέπει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τους μηχανισμούς παρακολούθησης, ανάλυσης και αποκωδικοποίησης των πράξεων της Τουρκίας και ταυτόχρονα να κωδικοποιήσει όλα τα πιθανά σενάρια με αντίστοιχες δικές μας βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ενέργειες αντιμετώπισης τους σε πολιτικό, οικονομικό  και αμυντικό επίπεδο. Αυτό επιβάλλει την άμεση σύνταξη Εθνικής Στρατηγικής για τα επόμενα έτη, εγκεκριμένη σε ανώτατο επίπεδο, η οποία να αναθεωρείται όποτε αλλάξουν τα δεδομένα.

Οι πολιτικές διακηρύξεις και ενέργειες πρέπει να είναι ξεκάθαρες και να  μπορούν να εφαρμοστούν και στο επιχειρησιακό πεδίο. Οι εποχές των μεγαλόσχημων πολιτικών λόγων έχουν παρέλθει. Ο λαός μας πλέον είναι μορφωμένος- ειδικά η νέα γενιά- και σε κάθε πολιτική δήλωση -ενστικτωδώς- γεννάται το απλό αλλά ουσιαστικό ερώτημα,  ποιο το επιδιωκόμενο  και ποιο το τελικό αποτέλεσμα. Σε αυτή την αιώνια διαμάχη με την Τουρκία θα δίνονται συνεχείς μάχες. Ο λαός απαιτεί από την ηγεσία προνοητικές, έντιμες και ρεαλιστικές λύσεις που συνδυάζουν με ισορροπία την εθνική  αξιοπρέπεια και την ευημερία του λαού  και τώρα και στο μέλλον...