Η άλλη όψη του Άγγελου Βότση

15:45 4/9/2016 - Πηγή: Sigma Live

Στην «Άλλη όψη» της κυριακάτικης έκδοσης της Σημερινής, ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Άγγελος Βότσης, μιλάει για πτυχές της ζωής του.

Η Μόρφου, η Θεσσαλονίκη, ο πατέρας που δεν γνώρισε, η πολιτική δράση και ο ελεύθερος χρόνος ενός ανθρώπου που θέλει να καταγράφονται τα «ναι» και τα «όχι» πριν από κάθε απόφαση. «Δεν ήμουν επικίνδυνα ζωηρός. Είχα την αίσθηση του οικογενειακού μας

προβλήματος κι αυτό δεν με άφηνε να ξεφύγω», λέει.

Πρόεδρος στο σχολείο

"Ήμουν καλός μαθητής, αλλά όχι σπασίκλας. Αν ήμουν ζωηρός; Ναι, αλλά όχι επικίνδυνα ζωηρός. Είχα την αίσθηση του οικογενειακού μας προβλήματος κι αυτό δεν με άφηνε να ξεφύγω και να κάνω εκείνη την ανοησία, η οποία θα έβαζε στη μητέρα μου έναν ακόμα μεγάλο πονοκέφαλο. Κάθε κίνησή μου ήταν μετρημένη. Αυτό ήταν που με ωρίμασε λίγο περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε.

Από μικρός ήμουν δραστήριος με την πολιτική κι έτσι μπήκα στα μαθητικά συμβούλια. Έβγαινα πρόεδρος σε όλες τις τάξεις, γιατί ήθελα να είμαι εκεί όπου διαμορφώνονται τα πράγματα. Μια ιστορία που θυμάμαι έχει να κάνει με τον αγώνα της Εθνικής ομάδας Κύπρου στο ποδόσφαιρο. Όταν πήγα στο Λανίτειο, εξελέγην πρόεδρος του σχολείου, όταν προέκυψε πρόβλημα, επειδή η Εθνική έπαιζε με την Αγγλία στο Τσίρειο Στάδιο, μια ημέρα που εμείς ήμασταν απογευματινοί.

Από την προηγούμενη ημέρα πήγα στον διευθυντή του σχολείου για να του πω να ρυθμίσουμε το πρόγραμμα έτσι, ώστε να προλάβουμε να πάμε στον αγώνα. Ήταν κατ’ αρχήν θετικός και μου είπε «θα το δούμε αύριο». Την επόμενη ημέρα όμως έλειπε και είχε αφήσει μήνυμα στη γραμματέα να μη φύγει κανείς από το σχολείο. Τον πήρα τηλέφωνο λοιπόν και μου είπε ότι δεν αφήνει κανένα να φύγει και όποιος παρακούσει αποβάλλεται. Θεώρησα ότι μας κορόιδεψε κι έτσι γύρισα όλες τις τάξεις καλώντας τους όλους να φύγουν. Έφυγαν όλοι, αλλά δεν τιμωρήθηκε κανείς, ήρθε σε δύσκολη θέση ο διευθυντής.

Το θάρρος του «ναι» και του «όχι»

Φαρμακοποιός ή πολιτικός; Αν σας πω ότι δεν νιώθω πολιτικός, δεν θα με πιστέψετε. Προσπαθώ να βρω μιαν άλλη λέξη, αλλά δεν βρίσκω. Ποτέ μου δεν ήθελα να κάνω πολιτική καριέρα. Αυτό ίσως να είναι και από τα μειονεκτήματά μου, δεν βάζω τέτοιους στόχους κι αυτό κοστίζει μεταξύ άλλων στην οργάνωση των δεδομένων σου. Για να καταλάβετε και την πρώτη φορά που εξελέγην δημοτικός σύμβουλος Λεμεσού, αλλά και την πρώτη φορά που έβαλα για βουλευτής, μπήκα στο ψηφοδέλτιο γιατί εκείνο δεν συμπληρωνόταν.

Γενικώς είμαι άνθρωπος που θέλει να λειτουργεί τεχνοκρατικά, παρ' όλο που δεν είμαι τεχνοκράτης. Θέλω να έχω ένα project, όποιο κι αν είναι αυτό, και να προσπαθώ να το φέρω εις πέρας. Δεν θα κάνω ή θα πω πράγματα επειδή μέσα από αυτά το ΔΗΚΟ θα πάρει λίγους πόντους δημοφιλίας. Λέτε ότι σας απαντώ ως «πολιτικός», αλλά δεν είναι έτσι. Η πολιτική δεν είναι σαν τη φαρμακευτική, να σου πω «πάρε μια ασπιρίνη και θα περάσει». Οι λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα είναι πιο πολύπλοκες από μια ιατρική συνταγή.

Ξέρετε τι δεν μπορώ; Να κολοκυνθίζουμε σε ορισμένα θέματα που μπορούμε να λύσουμε. Επίσης θέλω το θάρρος του «ναι» και του «όχι» να καταγράφονται σε ορισμένα θέματα".

*Διαβάστε περισσότερα με την κυριακάτικη Σημερινή.

Follow @christos_mich