Η κραυγή της Ιστορίας

14:02 30/11/2020 - Πηγή: Sigma Live

Από τον Καύκασο στου Σουμελά, απ’την Καππαδοκία στον Πενταδάκτυλο και στην Ακτή των Αχαιών. Έλληνες και Αρμένιοι, λαοί με βαθιά ρίζα στο Βυζάντιο, αγωνιστές και οραματιστές, με παιδεία ισχυρή, με αξίες διαχρονικές, που παράγουν πολιτισμό και επιστήμες, που αφήνουν στίγμα βαθύ στην γη που διαφεντεύουν. 

Τι πήγε όμως στραβά και  χάνουν ματωμένες πατρίδες;

Εικόνες βγαλμένες πιότερο από τα βάθη της καρδιάς παρά αυτής καθαυτής της  μνήμης μας. Δεν τις έχουμε θαμμένες, πώς μπορούν να θαφτούν, άλλωστε. Δεμένες με το είναι μας αυτές οι εικόνες. 

Η τελευταία Μετάληψη…στην Αγιά Σοφιά...στις

σπηλιές του Πόντου…στις εκκλησιές της Μόρφου από  την  Λειτουργία του τελευταίου Δεκαπενταύγουστου.  Τα τελευταία καράβια από τη Σμύρνη φέραν τα Δισκοπότηρα κρυμμένα σε ματωμένους μπόγους…Όπως όταν φεύγαμε και εμείς, προσωρινά νομίζαμε γιατί πιστεύαμε πως θα ερχόταν η βοήθεια από την Ελλάδα και τον πολιτισμένο κόσμο να σταματήσει το κακό. Και φτάσαμε στο περιλάλητο 2020, στο απόγειο της τάχα μου ανάπτυξης και του δήθεν πολιτισμού, να βλέπουμε να φορτώνονται σε καρότσες οι Σταυροί και τα Άγια Σκεύη από τα Αρμενομονάστηρα της γης του Αρτσάχ, την άλλη Β. Ήπειρο στην Αρμενία.

Και παρά την κραυγή της Ιστορίας που αντιλαλεί απ’τα βουνά του Καυκάσου και ταρακουνά τον Πενταδάκτυλο, που δικαιώνει τον Κολοκοτρώνη που έλεγε πως είναι μόνο…Θεόφιλος γιατί σαν το Θεό κανένας δεν αγαπά την Ελλάδα – ήταν τότε που ο επαναστατημένος λαός επέμενε να μένει υπόδουλος αλλάζοντας αφέντη μετασχηματισμένος σε Αγγλόφιλους, Γαλλόφιλους και Ρωσόφιλους- η ακμάζουσα Αρμενική διασπορά με τους ισχυρούς «φίλους» και με επιτεύγματα στην αιχμή της τεχνολογίας, είδε τον όλεθρο στην πατρώα γη από την…τεχνολογία των Τούρκων! Και αναρωτιέται ο κάθε καλόπιστος μελετητής. Πώς αφέθηκαν η τεχνολογία της διεφθαρμένης οικογένειας του νεοσουλτάνου και οι αιμοσταγείς μισθοφόροι του Ισλαμικού κράτους, να τσακίσουν την παροπλισμένη γενιά της Αρμενίας; Πώς μια χώρα που πέτυχε να της αναγνωριστεί η γενοκτονία που λυσσαλέα προσπαθούσε να αποτρέψει η Τουρκία με το βεβαρημένο ποινικό μητρώο, αφέθηκε σε μια τέτοια μειοδοσία; Η καταλυτική παρέμβαση, η μεθοδική επιβολή μάλλον, από την τάχα μου «σύμμαχο» Ρωσία, που έτρεξε να …προλάβει την ώρα που η άλλη δύναμη στην οποία επένδυε η διασπορά, παράπαιε στη δύνη της αμφισβητούμενης ψήφου, αναδεικνύει τις τραγικές εγγενείς αδυναμίες  μιας πολιτικής επιλογής η οποία καταθέτει τις ελπίδες και την προοπτική της σε δυνητικούς «προστάτες». Και έμεινε η γενιά των Αρμενίων ανοχύρωτη, βορρά στα θηρία των επικαιροποιημένων συμφερόντων. 

Ο Πόντος περίμενε την μάνα-Ελλάδα που τον είχε υποβαθμίσει σε παραπαίδι, η «Νέα Ελλάδα» της Σμύρνης τους Αγγλο-Γάλλους που της απάντησαν όχι μόνο με εγκατάλειψη αλλά και με καυτό νερό και λάδι. Κλείνουν όμως ερμητικά τα αυτιά στην κραυγή της Ιστορίας οι ηγέτες της Ελλάδος και της Κύπρου. Αγνοούν επιδεικτικά την οιμωγή των αιώνων. Και εννοούν να επιμένουν στα ψίχουλα συμπαράστασης και τις υποδείξεις υπομονής και ασύγγνωστης ανοχής των Ευρωπαίων και υπερατλαντικών «φίλων» και «εταίρων». Και αναμένουν - αλήθεια, πώς- δείγματα …καλής θέλησης για «λύση στη βάση του διεθνούς δικαίου» όταν την εξόφθαλμη καταπάτηση του διεθνούς δικαίου την αφήνουν να εξελίσσεται και να επαναλαμβάνεται στο Αιγαίο, στο Λιβυκό και στο Κυπριακό πέλαγος. Και κρίνει ο Πρόεδρός μας ως «αποδεκτό» το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στα κατεχόμενα, αναγνωρίζει την επιβολή της Άγκυρας ως «επιλογή των Τ/Κ» και ασθμαίνει να συναντηθεί με τον κλώνο του Ερτογάν, προδιαγράφοντας την πορεία που οι Τούρκοι επιθυμούν, ακρωτηριάζοντας τις όποιες διαφαινόμενες πιθανότητες για την ελάχιστη επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία αφού θα βρισκόμαστε καθ’οδόν προς το τραπέζι των άτυπων, μεν, ουσιαστικών και δεσμευτικών δε, πενταμερών της αυτοδιαγραφείσας Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Σήμερα ο «Θεόφιλος» του Κολοκοτρώνη είναι εθνική αναγκαιότητα. Γιατί το Θείο σε αυτή την ώρα περνά πέραν από τον αδιαπραγμάτευτο θρησκευτικό προσδιορισμό, εκφράζει την φύτρα και την ποιοτική διάσταση μας, όλες τις αξίες και τα «πιστεύω» μας ως πονεμένη Ρωμιοσύνη. 

Αν δεν ακούσουμε ούτε τούτη την ύστατη κραυγή της Ιστορίας, θα πάψουμε να γράφουμε Ιστορία γιατί θα την υπαγορεύουν άλλοι για εμάς.

Μέλος Πολιτικού Γραφείου, Κ.Σ ΕΔΕΚ