Η Κυπριακή Δημοκρατία, εργαλείο λύσης Δημοκρατικής

08:59 14/8/2024 - Πηγή: Sigma Live

Η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο και ενταγμένο σε περιφερειακούς και διεθνείς Οργανισμούς. Παρά την τούρκικη ανταρσία, το πραξικόπημα, την εισβολή, την κατοχή, τις τόσες προσπάθειες κατάλυσης της, εξακολουθεί να υφίσταται, να λειτουργεί, να ισχυροποιείται μέσα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον.

Η Τριμερής Διάσκεψη του Λονδίνου (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία, Lancaster

House, 29/8/1955 – 7/9/1955) είχε ως αποτέλεσμα την εισαγωγή της Τουρκίας, με έντεχνο τρόπο, ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό ζήτημα αποκτώντας ξανά ρόλο και λόγο στην διευθέτησή του που είχε απωλέσει με την Συνθήκη της Λωζάνης (24/7/1923).

Ένα έτος αργότερα, ο Τούρκος Συνταγματολόγος και βουλευτής Νιχάτ Ερίμ παρέδωσε στον πρωθυπουργό Μεντερές 2 Εκθέσεις (24/11/56 και 22/12/56) κυριότεροι στόχοι των οποίων ήταν η αποτροπή της Ένωσης, η μετακίνηση πληθυσμών, η διχοτόμηση και η επανάκτηση της Κύπρου. Οι Εκθέσεις αυτές αποτέλεσαν την Στρατηγική πάνω στην οποία οι βάρβαροι κατακτητές βασίστηκαν, πραγμάτωσαν και υλοποιούν μέχρι σήμερα τα άνομα Σχέδια τους. Διάδοχος τους, το Στρατηγικό Δόγμα του Αχμετ Νταβούτογλου ο οποίος χάραξε την Αναθεωρητική Πολιτική, την πολιτική της γαλάζιας πατρίδας, των μηδενικών προβλημάτων και της επέκτασης της κυριαρχίας της Τουρκίας σε ολόκληρη την Κύπρο και σε ολόκληρο τον Αραβικό και Μουσουλμανικό κόσμο, στρατηγική την οποία υλοποιεί σήμερα ο νεοσουλτάνος Ερντογάν.

Η επιδιωκόμενη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) έχει αποδειχθεί – μετά από δεκαετίες άγονων διαπραγματεύσεων – ότι όχι μόνο εφικτή δεν είναι αλλά, αντίθετα, τυχόν εφαρμογή της θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα λειτουργικότητας και βιωσιμότητας της λύσης. Η ΔΔΟ εξ’ ορισμού, επιβάλλει την ύπαρξη εγγυημένων πλειοψηφιών τόσο στο έδαφος όσο και στον πληθυσμό των 2 «συνιστώντων κρατών», όπως ακριβώς προνοούσε το σχέδιο Ανάν-Χάνεϊ. Περαιτέρω, επιβάλλει σωρεία κριτηρίων που πρέπει να πληρούνται για την επιστροφή των Προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους και, ταυτόχρονα, νομιμοποιεί τον σφετεριστή αναφέροντάς τον ως «χρήστη».

Επομένως, η επιστροφή των προσφύγων καθίσταται ανέφικτη και αδύνατη. Επιπρόσθετα, καταργεί την δημοκρατική αρχή «ένας άνθρωπος μία ψήφος» καθώς και τις θεμελιώδεις αρχές της ελεύθερης εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας. Η ΔΔΟ, συνεπώς, ως και η υπό διαπραγμάτευση λύση, αποτελεί και επιβάλλει τον διοικητικό, γεωγραφικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου. Η ΔΔΟ, όχι μόνο δεν θα συνενώσει και δεν θα ενοποιήσει το Κράτος, τους Θεσμούς και την Οικονομία αλλά, αντίθετα, θα μονιμοποιήσει και νομιμοποιήσει τον διαχωρισμό και την διαίρεση της Πατρίδας και του Λαού μας, δηλαδή, τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής.

Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης, ολόκληρη η επικράτεια της ΚΔ έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με αναστολή εφαρμογής του Κεκτημένου στο κατεχόμενο, υπό των βαρβάρων, κομμάτι της Πατρίδας μας. Στην, δε, αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005 γίνεται ρητή αναφορά στην υποχρέωση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την ΚΔ, να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της και να ανοίξει τα λιμάνια και αεροδρόμια της για τα πλοία και αεροσκάφη της ΚΔ.

Πρωταρχικός στόχος της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας – Ελλαδικής και Κυπριακής – πρέπει και οφείλει να είναι η συνέχιση και η ενδυνάμωση της ΚΔ ως κρατικής οντότητας και ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου. Είναι επιτακτική η ανάγκη, σύσσωμος ο Ελληνισμός να χαράξει μία νέα, σύγχρονη και ολοκληρωμένη Στρατηγική που να ανταποκρίνεται στις σημερινές γεωστρατηγικές, γεωπολιτικές και γεωοικονομικές συνθήκες που έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται την τελευταία δεκαπενταετία, ούτως ώστε να μπορέσει να ορθοποδήσει και να επιβιώσει σ’ αυτό το ρευστό και συνεχώς μεταβαλλόμενο περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον. Πρώτιστος στόχος είναι τα 2 Ελληνικά Κράτη να αποτελούν παράγοντα ασφάλειας, αποτροπής, σταθερότητας και ειρήνης διαδραματίζοντας τον ρόλο που η γεωγραφική θέση και αξία, τά έταξε να διαδραματίσουν.

Η ισχυροποίηση και εμβάθυνση των διακρατικών συνεργασιών που η ΚΔ έχει συνάψει και αναπτύξει μετά το Δημοψήφισμα του 2004, θα πρέπει να αποτελέσουν ένα από τους σημαντικότερους πυλώνες της Στρατηγικής του Ελληνισμού που πρέπει να χαράξει με απώτερο σκοπό την διαφύλαξη της ΚΔ ως κρατικής οντότητας και ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου που δύναται να συνάπτει και να είναι μέρος διεθνών Συμβάσεων, διμερών και πολυμερών.

Σκοπός των στρατηγικών αυτών συνεργασιών είναι να εξουδετερώσουν τα έκνομα σχέδια και τις επιβουλές του κατακτητή που καραδοκεί να επεκτείνει την κυριαρχία του σε ολόκληρη την Κύπρο μέσω μίας λύσης – διάλυσης η οποία θα είναι αδύνατον να λειτουργήσει και θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος.

Η μόνη λύση που μπορεί να είναι λειτουργική και να αντέξει στον χρόνο είναι η λύση που θα στηρίζεται στην ύπαρξη και συνέχεια της ΚΔ, η λύση που θα εδράζεται στις Αρχές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων και Πολιτικών Δικαιωμάτων και του Κράτους Δικαίου. Οποιαδήποτε άλλη λύση θα σηματοδοτήσει το τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο. Αυτό καλούνται να συνειδητοποιήσουν άμεσα οι ηγεσίες Ελλάδος και Κύπρου προτού να είναι αργά, προτού απωλέσουμε την υπόσταση και κυριαρχία της ΚΔ.

Δικηγόρος

Λεμεσός