Η νέα ηγεσία της Ε.Ε.

Στο πέρας της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 2 Ιουλίου για τις ηγετικές θέσεις της ΕΕ, ο Ε. Μακρόν δήλωσε ότι το αποτέλεσμα «είναι θετικό και συναινετικό» και ότι «αντικατοπτρίζει τη νέα ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, διότι δεν θα τη διχάσει ούτε πολιτικά ούτε γεωγραφικά».

Η Α. Μέρκελ, στις δικές της δηλώσεις, είπε: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προτείνει η προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να μοιραστεί μεταξύ της Ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και

αυτής του Λαϊκού Κόμματος». Πρόσθεσε πως «η ίδια έκανε ό,τι θεωρούσε καθήκον της, να στηρίξει τον θεσμό του «βασικού υποψηφίου» που προβλήθηκαν στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των ευρωεκλογών. «Προσπάθησα να βρω μια δίκαιη λύση για τον Μάνφρεντ Βέμπερ και τον Φρανς Τίμερμανς, αλλά δεν τα κατάφερα», ομολόγησε.

Τα ονόματα:

Η Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, προτείνεται για τη θέση της προέδρου της Κομισιόν – κεντροδεξιά.

Ο πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ, προτείνεται για  Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου - φιλελεύθερος. 

Για τη θέση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας προτείνεται ο Ισπανός σοσιαλιστής Χοσέπ Μπορέλ.

Η Κριστίν Λαγκάρντ προτείνεται για τη θέση της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Ο Ιταλός Ευρωβουλευτής Νταβίντ-Μαρία Σασόλι, μέλος της Ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, έχει ήδη εκλεγεί (3 Ιουλίου) πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα προσεχή δυόμισι χρόνια. 

Η επιλογή των προτεινομένων υποψηφίων ήταν δύσκολη. Χρειαζόταν συμβιβαστική συμπεριφορά, να γεφυρωθούν οι τάσεις ανάμεσα στις πολιτικές ομάδες, να εκφραστούν τα φύλα με μια ισορροπία, κάποια προσέγγιση με βάση τη γεωγραφία, αλλά και τη γενικότερη επιρροή των κρατών-μελών.

Δύο γυναίκες για πρώτη φορά προτείνονται να καταλάβουν δύο κορυφαίες θέσεις, αυτές της προεδρίας της Επιτροπής και της ηγεσίας της Κεντρικής Τράπεζας.

Στις 16 Ιουλίου θα κορυφωθεί η διαδικασία και το Ευρωκοιβούλιο θα ψηφίσει. Ήδη έχουν εκφραστεί ορισμένες αντιδράσεις τόσο για την επιλογή της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν για την προεδρία της Επιτροπής, όσο και για τον πλήρη αποκλεισμό του Φ. Τίμμερμανς για την ίδια θέση. Αν αυτές είναι κάποιες πρώτες αντιδράσεις ή κάτι βαθύτερο, θα το δείξει μόνο η ψηφοφορία στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.

Η επιλογή του Βέλγου Σαρλ Μισέλ για την προεδρία του Συμβουλίου αντανακλά σε έναν γενικότερο συμβολισμό: το Βέλγιο εκφράζει κατά κανόνα την κουλτούρα του συμβιβασμού, άρα συνιστά μιαν εισήγηση για τη γενικότερη λειτουργία της ΕΕ, και ασφαλώς μιαν «υπενθύμιση» για τα κράτη-μέλη ότι αυτή η κουλτούρα είναι η μόνη οδός που δίνει στο ευρωπαϊκό εγχείρημα ισχυρότερες δυνατότητες για πρόοδο και ανάπτυξη.

Οι συμβιβασμοί είναι αναγκαίοι. Προϊόν ενός τέτοιου συμβιβασμού είναι τα προτεινόμενα ονόματα για τις κορυφαίες θέσεις στην ΕΕ.

Keywords
Τυχαία Θέματα