Ιστορία ζωής: Το ζευγάρι που "αγνοεί" το Αλτσχάιμερ

15:03 15/5/2016 - Πηγή: Sigma Live

Την λένε Έλενα και αυτόν Νίκο. Είναι μαζί τα τελευταία 23 χρόνια. Για τους περισσότερους από εμάς, ένα καθημερινό ηλικιωμένο ζευγάρι της διπλανής πόρτας. Η διαφορά; Ο Νίκος δεν ξέρει τι μέρα είναι, τι μήνα έχουμε και ποια χρονιά διανύουμε.

Ο Νίκος πάσχει από άνοια και η Έλενα είναι δίπλα του για να του θυμίζει όλα αυτά που δεν θυμάται κι άλλα τόσα που δεν ξέρει.

Το SigmaLive βρέθηκε στην πόλη Μπρούζ του Βελγίου για το ετήσιο συνέδριο της EFID ενός πανευρωπαϊκού συνδέσμου για την άνοια και το Αλτσχάιμερ.

Η Έλενα δεν δίστασε λεπτό όταν της ζητήσαμε να μας πει την ιστορία της, δίπλα από έναν άνθρωπο με άνοια ή αλλιώς Aλτσχάιμερ.

Κρατάει τον Νίκο συνεχώς δίπλα της. Τις περισσότερες ώρες αυτός είναι καθηλωμένος στο αναπηρικό γιατί δεν μπορεί να είναι όρθιος για πολύ ώρα. Του μιλάει ψυθιριστά στο αυτί γιατί δεν μπορεί τις δυνατές φωνές και τον αφήνει να πιει το κρασί του με άλλους συμμετέχοντες στο συνέδριο, ενόσω αυτή μας εξιστορεί την ζωή τους.

«Θα έρθουμε και στην Κύπρο», λέει αρχικά η Έλενα. «Όπως πήγαμε και στον Καναδά και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία… ο Νίκος πέρασε πάρα πολύ ωραία…». Η Έλενα και ο Νίκος πάνε σε διάφορες χώρες και μιλούν για το πώς είναι να ζεις με άνοια.

Διαγνώστηκε με άνοια τον δεύτερο χρόνο που ήμασταν μαζί μας λέει η Έλενα. Έζησε μαζί του τις πρώτες αντιδράσεις. Ποτέ δεν είναι θετικό το πρώτο συναίσθημα της διάγνωσης. Είναι σαν κεραμίδα στο κεφάλι. Και τώρα τι; Ήταν οι πρώτες αντιδράσεις.

Μια ιστορία ζωής...

Η Έλενα μεταφέρει τις σκέψεις του Νίκο. «Δεν μπορώ τις δύσκολες ερωτήσεις. Με ρωτούσε ο γιατρός τι μέρα είναι. Νευρίαζα τόσο πολύ που ήξερε ότι δεν ήξερα και πάλι με ρωτούσε… ήταν μέρος της εξέτασης…»
Οι δυο τους έζησαν μαζί έναν δικαστικό αγώνα που είχε να αντιμετωπίσει ο Νίκο με τους μετόχους της εταιρείας του. Έχασε αρκετά λεφτά με το που διαγνώστηκε με άνοια, μας επισημαίνει η Έλενα.

Διαβάζοντας το χαρτί με τις σκέψεις του Νίκου, η Έλενα βουρκώνει. Ξέρετε, ο θάνατος είναι ένα πραγματικό γεγονός. Σημασία έχει το πώς θα φθάσεις εκεί… σημειώνει η Έλενα.

Περπατάμε μαζί σε μια παραδοσιακή περιοχή το Άλμπεργκ λίγο έξω από την Μπρούζ. Η Έλενα σπρώχνει το αναπηρικό και ο Νίκο μας διακόπτει δείχνοντάς μας ότι απέναντι έρχονται κάποιοι σύνεδροι τους οποίους πρέπει να χαιρετήσουμε.

Η Έλενα δεν χρειάζεται βοήθεια για να σπρώξει το αναπηρικό. «Αυτό κάνω κάθε μέρα, δεν με ενοχλεί καθόλου» και εν ριπή οφθαλμού εξαφανίζεται τρέχοντας, θέλοντας να αιφνιδιάσει τον Νίκο. Αυτός το απολαμβάνει που το αναπηρικό του πάει με αυξημένη ταχύτητα και γελάει σαν μικρό παιδί.

Κλείνοντας την κουβέντα μας, ρωτάμε την Έλενα να μας πει το μυστικό της... "Δύναμη...δεν θέλει κάτι περισσότερο..."