Κι εσύ μπορείς όπως και η Αργυρή

11:29 11/4/2019 - Πηγή: Sigma Live

Περασμένη Τρίτη σε εκδήλωση του ΟΓΕΕ (Οργανισμός Γυναικών Επιχειρηματιών Επαγγελματιών Λευκωσίας) βρέθηκα να κάθομαι μπροστά σε ένα διαφορετικό πάνελ από αυτά στα οποία έχουμε συνηθίσει.

Μπροστά μας βρίσκονταν τέσσερις γυναίκες αυτοδημιούργητες επαγγελματίες, οι οποίες δεν είναι διάσημες, δε θα τις βρεις στις σελίδες των περιοδικών, ούτε και μπορούσε κανείς να διακρίνει οτιδήποτε το επιτηδευμένο στην εμφάνιση, στο βλέμμα ή στην ομιλία τους.

Ήταν τέσσερις καθημερινές γυναίκες οι οποίες πήραν το ρίσκο να

στήσουν τις επιχειρήσεις τους από το μηδέν, να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και να πετύχουν. Οι ίδιες δεν είχαν όνειρο να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση, μάλλον δεν είχαν ιδέα από start-ups, δεν είχαν οικονομικές πλάτες από την οικογένειά τους, ή οποιαδήποτε έφεση σε ιδιωτικές επενδύσεις. Οι κυρίες αυτές έστησαν την επιχείρησή τους επειδή ουσιαστικά δεν είχαν άλλη επιλογή από το να δουλέψουν για να ζήσουν οι ίδιες και οι οικογένειές τους. Το έκαναν με το δύσκολο τρόπο, δίχως τα απαραίτητα μέσα, δίχως γνωριμίες και δίχως ουσιαστική υποδομή. Απλά ξεκίνησαν.

Η Αθανασία, η Γεωργία, η Αργυρή και η Ξένια Λ. πήραν το μικρόφωνο με ταπεινότητα και μίλησαν σύντομα, απλά και ανθρώπινα. Πίσω από την καθεμία μία προσωπική ιστορία από τις τόσες που ακούμε καθημερινά. Από τις ιστορίες της ζωής που σε αναγκάζουν είτε να τα παρατάς, είτε να συμβιβάζεσαι με τα λίγα, είτε, να μεγαλουργείς. Επέλεξαν συνειδητά το τρίτο.

Η κα. Αθανασία ήρθε κυριολεκτικά ως οικονομική μετανάστρια στην Κύπρο έχοντας προηγουμένως πουλήσει ότι είχε και δεν είχε στην Ελλάδα με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσει καλύτερες μέρες για την ίδια και τα παιδιά της. Η κα. Αργυρή βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη στην ανεργία με δύο παιδιά που ετοιμάζονταν να φύγουν για σπουδές. Η κα. Γεωργία απαρνήθηκε τη ζωή στη πόλη και επέστρεψε στη λιλιπούτεια Βάβλα της επαρχίας Λάρνακας για να φτιάξει εκεί με το σύζυγό της το δικό τους οικολογικό παράδεισο παραγωγής μελιού και άλλων παραδοσιακών προϊόντων με βασικό εφόδιο την αγάπη τους για τη φύση και το περιβάλλον. Η Ξένια παράτησε τη δημόσια υπηρεσία προτού ακόμη δημιουργήσει οικογένεια και ρίχτηκε με τα μούτρα στην ίδρυση και λειτουργία του κέντρου μελέτης και έρευνας ΑΚΤΗ, σε μία εποχή που η κοινωνική και περιβαλλοντική δράση σίγουρα δεν ήταν βιώσιμες ενασχολήσεις για μια νέα επιστήμονα.

Αυτές οι γυναίκες μεγαλουργούν με καθημερινό μόχθο και εξασφαλίζουν την ευημερία και την αξιοπρέπειά τους. Συνεισφέρουν στην οικονομία, στο περιβάλλον και στην οικολογία.

“Αν αντιμετωπίσαμε προβλήματα;”. Έθεσε το ρητορικό ερώτημα η κα Αργυρή η πρεσβύτερη της παρέας στο τέλος της δικής της παρέμβασης. «Ουυυυ, προβλήματα να θες!”, απαντά η ίδια με γενναία δόση αυτοσαρκασμού στη φωνή της και εξηγεί. «Εμείς, οι μικροπαραγωγοί, μικροβιομήχανοι δυσκολευόμαστε ακόμη και να συσκευάσουμε τα προϊόντα μας. Κανένας από τις μεγάλες βιομηχανίες δε θέλει να πουλήσει σε μικρές ποσότητες. Εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε μεγάλες ποσότητες από οτιδήποτε. Επειδή έχουμε την ευθύνη για τα πάντα. Την παραγωγή, την προώθηση, την πώληση. Όλα πρέπει να περάσουν από τα δικά μου χέρια. Οπότε δουλεύουμε με μικρές ποσότητες πρώτων υλών. Δεν έχουμε πίσω μας κεφάλαια.» «Βεβαίως –λέει- με τον καιρό και με τη βοήθεια των green clusters στα οποία ενταχθήκαμε- και δείχνει περήφανα την Ξένια Λ.- βοηθάμε η μια την άλλη, συνεργαζόμαστε. Τώρα πλέον, λέει, για το παστελλάκι μου δίνει μέλι η φίλη μου η Γεωργία -και δείχνει την κυρία δίπλα της. Ο κόσμος άρχισε να εκτιμά και να προτιμά τα καθαρά βιολογικά αγνά προϊόντα μου. Βρίσκω πλέον μεγάλη ανταπόκριση –τονίζει με ικανοποίηση. Κάνει μια παύση και γυρίζοντας προς το κοινό κλείνει ως εξής: “Προβλήματα πολλά, αλλά εγώ –λέει- έμαθα ένα πράγμα. Ότι 1000 φορές να πέσεις, ΧΙΛΙΕΣ να σηκωθείς!”.

ΥΓ. Θερμά συγχαρητήρια στον Οργανισμό ΟΓΕΕ Λευκωσίας για την εξαιρετική εκδήλωση.