Κοινωνική Δυσπραξία: Η δυσκολία των νέων για κοινωνικοποίηση

18:28 17/7/2021 - Πηγή: Sigma Live

Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, που με τα λόγια του αναγνωρίζει την έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων να συνυπάρχουν σε κοινωνικές ομάδες.

Ένα άτομο, όμως, για να ενταχθεί και να επιβιώσει σε μια κοινωνική ομάδα χρειάζεται τις ουσιώδεις κοινωνικές δεξιότητες όπως: αποτελεσματική επικοινωνία και ακρόαση, προσοχή στον συνομιλητή και κατανόηση. Φυσικά, εισιτήριο για το ταξίδι της επικοινωνίας αποτελεί η αρχική προσέγγιση του συνομιλητή. Πόσο ικανοί είναι σήμερα οι άνθρωποι για αυτή την προσέγγιση, την επικοινωνία και την κοινωνική συνύπαρξη;

Σε μια εποχή όταν οι περισσότερες

ανάγκες εξυπηρετούνται διαδικτυακά, που οι λέξεις εκφράζονται μέσα από εικονίδια, η αρχική γνωριμία και επικοινωνία με το άλλο πρόσωπο επιδιώκεται μέσα από διαδικτυακές εφαρμογές, η ζωή του άλλου γνωστοποιείται παρατηρώντας τις αναρτήσεις και τις φωτογραφίες του και όχι μέσα από το μοίρασμα. Που οι εμπειρίες του περιγράφονται μέσα από τον έλεγχο των «check-in», παρά από την εξιστόρησή τους σε μια συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, αφού πλέον, την πραγματική επαφή αντικαθιστά η οθόνη. Ακόμα και την βοήθεια από ένα περαστικό σχετικά με το «ποιόν δρόμο να ακολουθήσω;» κλέβει ένας διαδικτυακός χάρτης καθοδήγησης.

Και κάπου εδώ, οι άνθρωποι βολεμένοι σε αυτή την εναλλακτική και εύκολη επαφή, κρατούν ακαλλιέργητες τις κοινωνικές τους δεξιότητες, επικοινωνώντας διστακτικά όταν τελικά βρεθούν σε μια εξ επαφής συνάντηση.

Σύμφωνα με τα δεδομένα διαχρονικών ερευνών γύρω από τον τομέα της ανθρώπινης κοινωνικοποίησης, οι άνθρωποι τα τελευταία 10 χρόνια επικοινωνούν κατά 13,4% λιγότερο μεταξύ τους (Lock, 2021), ενώ το 45% της καθημερινής επικοινωνίας παιδιών και εφήβων πραγματοποιείται διαδικτυακά (Anderson &Jiang, 2018). Η αποφυγή της πραγματικής κοινωνικής επαφής των ανθρώπων και η αντικατάστασή της με την διαδικτυακή επικοινωνία, φαίνεται να λειτουργεί εις βάρος των κοινωνικών δεξιοτήτων που ήδη νοσούν. Και αυτό αφορά όλες τις ηλικίες. Από τα μικρά παιδιά στους εφήβους, τους νέους και τους ενήλικες.

Χωρίς να παραμερίζουμε τις θετικές επιδράσεις της τεχνολογίας, παρατηρείται πως αυτή η γρηγορότερη και ευκολότερη επικοινωνία μέσω του διαδικτύου μπορεί να φέρει σε επαφή δύο συνομιλητές, διατηρώντας όμως μιαν απόσταση μεταξύ τους και κρατώντας τις δεξιότητές τους λιγότερο ανεπτυγμένες σε σύγκριση με την πραγματική επαφή (Anderson &Jiang, 2018; D Phil et al., 2020). Συνεπώς, η προτίμηση της εναλλακτικής επικοινωνίας μέσα από το διαδίκτυο αναδύει ανθρώπους ανήμπορους για αποτελεσματική κοινωνικοποίηση, αποδυναμωμένους επικοινωνιακά και κοινωνικά αδέξιους. Παιδιά που παρατηρούν τους γονείς να συνομιλούν με φίλους μέσω μηνυμάτων γραμμένων σε μια φτιαχτή γλώσσα, εφήβους να ανταλλάζουν ελάχιστες κουβέντες με τους φίλους τους μέσω ακουστικών και μικροφώνων, νέους που εκφράζονται μέσω εικονιδίων, κτίζοντας όλο και πιο υψηλό το τείχος της επικοινωνίας.

Στη σύγχρονη εποχή, όπου πολλοί άνθρωποι ζουν στον ψηφιακό κόσμο περισσότερο από τον πραγματικό, έρχεται συχνά ως αποτέλεσμα μια μυριάδα ρηχών σχέσεων και μια σημαντική μείωση τόσο των κοινωνικών δεξιοτήτων, όσο και της πραγματικής επαφής, που επηρεάζει άμεσα τον τρόπο λειτουργίας και την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Αδιαμφισβήτητα, η τεχνολογία έχει την δυνατότητα να γεφυρώνει τα κενά, όταν όμως χρησιμοποιείται σωστά. Όταν η διαδικτυακή συνομιλία επιδιώκεται με μέτρο και δεν αντικαθιστά την εξ επαφής επικοινωνία και κοινωνικοποίηση.