“Μα τι είναι αυτά τα μέσα που έχεις;”

Τα σχολεία είχαν ανοίξει και λειτουργούν “κανονικά”. Αν και η κατάσταση είναι ελαφρώς βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη χρόνια, από την πρώτη μέρα σε αυτά παρουσιάζονται πολλαπλά προβλήματα που κάνουν την μαθητική διαδικασία πιο δύσκολη, και στο σύνολο τους κάνουν την ποιοτική δημόσια παιδεία στην Κύπρο ένα απόν φαινόμενο. Ένα από τα προβλήματα για τα οποία ήδη έχω αρθρογραφήσει αφορά τις ψηλές θερμοκρασίες (που ακόμα υπάρχουν και θα διατηρηθούν

μέχρι και τα μέσα του Οκτώβρη) και το γεγονός πως σε αυτές εν απουσία κλιματισμού οι μαθητές δεν μπορούν να φορούν κοντό παντελόνι στα σχολεία μέσης εκπαίδευσης. Είχαν γίνει αμέτρητα διαβήματα προς το υπουργείο παιδείας από μαθητές, γονείς, επίτροπο του παιδιού, Βουλή(έχει αποσταλεί μέχρι και κοινοβουλευτικό ερώτημα), εγώ προσωπικά προσπαθώ να επιλύσω το θέμα εδώ και 3 χρόνια, το υπουργείο παιδείας όμως δεν δείχνει να θέλει να υλοποιήσει αυτό το τόσο απλό αίτημα της κοινωνίας. Στην τελευταία επικοινωνία που είχα με την υπουργό παιδείας μου ανάφερε πως αυτή την στιγμή, μέχρι που αξιολογούν το ζήτημα, την ευθύνη για την διαχείρηση του έχει η κάθε σχολική μονάδα (πράγμα που δεν σύναγε βέβαια με την προηγούμενη προφορική ενημέρωση που μου έδινε το ΥΠΑΝ για το θέμα μέσο του ΔΜΕ του αλλά αυτό ας το αφήσουμε). Η σχετική προσέγγιση δεν είναι ούτε λύση, μα ούτε καν απόφαση, δυστυχώς τα σχολεία μας δεν λειτουργούν με ανθρωποκεντρικό και δημοκρατικό τροπο. Στο σημερινό άρθρο με παράδειγμα ένα περιφερειακό λύκειο της επαρχίας Λάρνακας θα δούμε την όλη τραγικότητα της κατάστασης, οι συμπεριφορές που θα περιγράψω αποτελούν ένα ακόμη λόγο γιατί υπάρχουν τόσα προβλήματα και δεν υπάρχει ποιοτική δημόσια παιδεία στην Κύπρο.

Στο σχετικό λύκειο της επαρχίας Λάρνακας έπειτα από διαβούλευση με μαθητές, και αφού διαπίστωσα πως ούτε στους κανονισμούς του υπουργείου αλλά ούτε και στους εσωτερικούς κανονισμούς του συγκεκριμένου σχολείου υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά για το κοντό παντελόνι, αφού πρώτα συζήτησα προφορικά το θέμα με την διεύθυνση του συγκεκριμένου σχολείου είχα αιτηθεί γραπτός ώστε, για σκοπούς διασφάλισης της αξιοπρέπειας των μαθητών αλλά και πιστής εφαρμογής των κανονισμών (καθώς πουθενά δεν αναφέρεται πως απαγορεύεται η βερμούδα) να επιτραπεί στους μαθητές η χρήση του κοντού παντελονιού. Δυστυχώς σε πλήρη αντίθεση με την αρχή συμμετοχής, αλλά και απλής ανθρωπιάς, διαπίστωσα πως το αίτημα μου, που είναι και αίτημα των τόσων μαθητών, απλά αγνοείτε. Παράλληλα με αυτό συνέχιζα την προσπάθεια μου να διευθετηθεί το θέμα σε Παγκύπριο επίπεδο, στα πλαίσια αυτής η υπουργός παιδείας μου είχε αναφέρει, όπως είπα και πάνω, πως το θέμα τώρα το διαχειρίζεται η κάθε σχολική μονάδα, έχοντας υπόψη αυτές λοιπόν τις πληροφορίες ζήτησα να μιλήσω με την διευθύντρια του συγκεκριμένου λυκείου της επαρχίας Λάρνακας, μετά έκπληξής μου άκουσα από την ίδια πως για να συνομιλήσω μαζί της χρειάζεται να κλίσω ραντεβού…αν είναι δυνατό! Η γενική αντιμετώπιση του ζητήματος δυστυχώς ήταν αισχρή, ασυμβίβαστη με την εικόνα ενός (δήθεν) ευρωπαϊκού σχολείου. Λόγο του πολύ πιεσμένου προγράμματος μου αποφάσισα να μιλήσω με βοηθό διευθυντή και να του ζητήσω να μεταφέρει τα όσα θα είχαν ειπωθεί, προς την διεύθυνση του σχολείου. Κατα την διάρκεια της συζήτησης έπειτα από την αναφορά μου πως η υπουργός παιδείας με ενημέρωσε για το θέμα σχετικά, βοηθός διευθύντρια του σχετικού λυκείου της επαρχίας Λάρνακας αναφώνησε δυνατά “Μα τι εν τούτα τα Μέσα που έχεις”, ναι φίλες και φίλοι, σε μια ευρωπαϊκή χώρα στον 21 αιώνα εκπαιδευτικός αναφέρει τέτοιου είδους εκφράσεις. Η σχετική αναφορά είναι άκρος απαράδεκτη και προσβλητική, και μέχρι τώρα καμία απολογία δεν ακολούθησε. Εάν μερικοί εκπαιδευτικοί στην Κύπρο δρουν με αυτό τον τροπο, εμείς όχι! Εντωμεταξύ στην επιχειρηματολογία του…όχι στα κοντά παντελόνια διαφαίνονται αρκετές σεξιστικές και απαράδεκτες θέσεις που δεν αρμόζουν, όμως είναι καθημερινότητα στα κυπριακά δημόσια σχολεία. Η κατάσταση που περιγράφω παραπάνω είναι άκρος τραγική και απαράδεκτη από όλες τις όψεις, του φορολογούμενου πολίτη, του μαθητή, του γονέα, του εκπαιδευτικού που απλά θέλει να κάνει την δουλειά του σωστά. Είναι τραγικό το να επικρατεί μια τέτοια κατάσταση, και όταν βρίσκονται άτομα που επιθυμούν να αλλάξουν κάτι, να αντιμετωπίζονται με τέτοιο τρόπο.

Το σχετικό σχολείο διαχρονικά παρουσίαζε πολλαπλά προβλήματα, στον εξοπλισμό, στις εγκαταστάσεις, στην νεανική παραβατικότητα και αλλά, που παραμένουν άλυτα, αντί όμως να γίνει επίλυση αυτών, παίρνονται όλα τα δυνατά μέτρα ώστε να μην επιτραπεί σε κανένα μαθητή να προσέλθει με κοντό παντελόνι στο σχολείο…Δυστυχώς με αυτό τον τρόπο λειτουργούν σχεδόν όλα τα δημόσια σχολεία της Κύπρου, στα οποία υπάρχουν πολλαπλά προβλήματα που

παραμένουν άλυτα, και όμως δίνετε έμφαση σε ζητήματα που απλά θα δυσκολέψουν την ζωή του μαθητή, η όπως στην περίπτωση του κοντού παντελονιού, παραβιάζουν φανερά της αξιοπρέπεια του. Από την άλλη το υπουργείο παιδείας, που θα μπορούσε να λύσει το ζήτημα με μια απλή εγκύκλιο επιλέγει να το καθυστερεί, παρά τις οποίες φωνές της κοινωνίας.

Η σχετική κατάσταση, και η αντιμετώπιση της σε όλα τα επίπεδα είναι ένα τρανό παράδειγμα πως η παιδεία στην Κύπρο είναι βαθειά εξασθενημένη, και πως χρειάζονται άμεσα να γίνουν ριζικές αλλαγές. Ένα τόσο απλό θέμα που μπορούσε τόσο εύκολα να λυθεί, έγινε ένα τεράστιο ζήτημα… πως θα πράξουμε όταν βρεθούμε αντιμέτωποι σε πραγματικά μεγάλα ζητήματα; Άξιο προβληματισμού, με τον οποίο θα σας αφήσω. Καλώ εκ νέου την υπουργό παιδείας να επιλύσει το θέμα και να επιτρέψει την χρήση του κοντού παντελονιού στους μαθητές.

Χρίστος Παρμάκκης,

Εκπρόσωπος Κύπρου στην σύνοδο νεολαίας της ΕΟΚΕ για το 2023

Δόκιμος πρεσβευτής ευρωκοινοβουλίου

Keywords
Τυχαία Θέματα