Μακάριος - Οι μεγάλες αλήθειες

18:23 8/4/2024 - Πηγή: Sigma Live

Ένα βιβλίο που αναφέρεται στην περίοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ, μέχρι την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Κύπρου τον Αύγουστο 1960, και στην κυρίαρχη μορφή αυτής της περιόδου, τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο, εκδίδει ο συγγραφέας, Γιώργος Παπαδόπουλος.

Όπως αναφέρει ο συγγραφέας μεταξύ άλλων εξετάζονται,  αινιγματικός θάνατος της μητέρας του, η διαμονή του στη Μονή Κύκκου ως καλογεροπαίδι, οι θεολογικές σπουδές του στην Αθήνα

και τη Βοστώνη. Η ανάδειξή του σε μητροπολίτη Κιτίου το 1948 και η εκλογή του ως αρχιεπισκόπου το 1950. Οι όρκοι για την Ένωση και η αλλαγή πλεύσης. Οι συνομιλίες με τον Χάρντιγκ. Η εξορία του στις Σεϋχέλλες και ο εκβιασμός του από τον Τορναρίτη. Η συνέντευξη στην Μπάρμπαρα Καστλ. Η άρνησή του να υπογράψει τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και η ξαφνική μεταστροφή του το βράδυ της 18ης Φεβρουαρίου 1959. Η αποδοχή των συμφωνιών από τον αρχηγό της ΕΟΚΑ, Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, και η μυστική αναχώρησή του. Η εκλογή του Μακαρίου στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Σημειώνει επίσης ότι,  στόχος του βιβλίου είναι να παρουσιάσει την αλήθεια για τον ρόλο που έπαιξαν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων σε Κύπρο και Ελλάδα, καθώς επίσης να αναδείξει τις καταστάσεις που προδιέγραψαν τις δυσάρεστες εξελίξεις.

«Γιατί η γνώση της αλήθειας συμβάλλει στην ενότητα σκοπού και λαού, στην εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων και στην αποφυγή λαθών στο μέλλον», καταλήγει.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος-Κυπραίος γεννήθηκε στην Ακρούντα της Κύπρου τον Μάιο του 1941. Σε ηλικία 15 ετών ορκίστηκε μέλος της ΕΟΚΑ στον αγώνα της εναντίον των Άγγλων, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Σπούδασε Ηλεκτρονικά στην Αθήνα με υποτροφία και εργάστηκε στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (CYTA). Τον Δεκέμβριο του 1966 μετανάστευσε στο Τορόντο του Καναδά, όπου εργάστηκε σε μεγάλες εταιρείες. Φοίτησε στο College of Education του Πανεπιστημίου του Τορόντο και διορίστηκε καθηγητής Ηλεκτρονικών στο Danforth Technical School. Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε τον Φεβρουάριο του 1974 και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία έως τον Μάρτιο του 1985. Το 1978 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Διόπτρα.

Γιατί έγραψε αυτό το βιβλίο

Έζησα την πολυτάραχη εκείνη περίοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο συμμετείχα, μαζί με πολλούς άλλους συναγωνιστές μου. Πιστεύαμε τότε όσα μας έλεγαν οι ηγέτες μας στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Τους δώσαμε λευκή επιταγή. Τους εμπιστευόμασταν απόλυτα. Ήμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε ακόμα και τη ζωή μας για την Ένωση. Πολλοί σκοτώθηκαν με τις λέξεις «Ένωση» και «Ελλάδα» στα χείλη. Η Ένωση, όμως, δεν έγινε, και «ο φάρος μας η Ακρόπολη» –όπως λέγαμε εμείς οι Κύπριοι για να δείξουμε ότι το φως του Παρθενώνα μάς οδηγούσε στον αγώνα– δεν φώτισε το σκοτάδι της δουλείας στην Κύπρο. Απεναντίας, η Αγγλία παρέμεινε κυρίαρχη στις βάσεις της και ο τουρκικός στρατός πάτησε ξανά το πόδι του, έπειτα από 82 χρόνια, στα αιματοβαμμένα χώματά μας.

Πολλά ερωτηματικά γεννήθηκαν στο μυαλό μου για την υπογραφή των Συνθηκών Ζυρίχης­Λονδίνου και την προσπάθεια επιβολής τους από υποστηρικτές της Ανεξαρτησίας. Τόσο μετά την απόφαση του αρχιεπισκόπου Μακαρίου να υποστηρίξει την Ανεξαρτησία όσο και μετά την υπογραφή των συνθηκών, ξυλοκοπήθηκαν, απήχθησαν και βασανίστηκαν δημοσιογράφοι και άλλα άτομα που εναντιώνονταν στη δοθείσα λύση, χωρίς ποτέ να συλληφθεί και να δικαστεί έστω ένας από τους δράστες. Ακόμα και μετά την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας, τον Αύγουστο του 1960, συνέχισε να εφαρμόζεται το δόγμα «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», έχοντας ως επακόλουθο σειρά δολοφονιών και άλλων εγκληματικών πράξεων, με τους δράστες και πάλι να μένουν ατιμώρητοι.

Οι αποτρόπαιες αυτές εξελίξεις ήταν το κίνητρο που με ώθησε στη διερεύνηση όσων συνέβησαν. Μια δική μου προσωπική ανάγκη με οδήγησε να ψάξω και να βρω στοιχεία για το πώς καταλήξαμε στην απαράδεκτη λύση της «εξαρτημένης» Ανεξαρτησίας αρχικά και στην τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% του νησιού μας ύστερα από μερικά χρόνια. Στο διάστημα των πολλών δεκαετιών που μεσολάβησαν από το 1960 μέχρι σήμερα, εκτός από τις δικές μου εμπειρίες, συγκέντρωσα πληροφορίες από πολλές πηγές: από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από μαρτυρίες πρωταγωνιστών των καταστάσεων εκείνης της περιόδου, από βιβλία, από συνεντεύξεις… Ήρθαν σε γνώση μου έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν από υπηρεσίες ξένων χωρών… Βίντεο…

Το να γίνει ευρέως γνωστή η αλήθεια δεν είναι διχασμός, γιατί η γνώση της αλήθειας δεν διχάζει και δεν εξάπτει τα πάθη. Απεναντίας, συμβάλλει στην ενότητα σκοπού και λαού κι επιτρέπει την εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων και την αποφυγή λαθών στο μέλλον.