Μαρτυρία στο SigmaLive από το ΓΝ Λεμεσού:«Αυτός ο ιός είναι ο ίδιος ο θάνατος»

09:41 11/1/2021 - Πηγή: Sigma Live

Τη δική του μαρτυρία για την κατάσταση με τον κορωνοϊό στα νοσοκομεία και τους ασθενείς παραθέτει στο SigmaLive o Μάριος Νεοφύτου.

Συγκεκριμένα, κατά την μετάβαση του στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού λόγω τροχαίου ατυχήματος που είχε η μητέρα του, είδε και κατέγραψε την σκληρή πραγματικότητα νοσοκομεία με τους ασθενείς με κορωνοϊό.

Αυτολεξεί γράφει: «Χθες, Σάββατο, η μητέρα μου είχε ένα ατύχημα, καθώς διασταύρωνε το δρόμο ένα οδηγός την παρέσυρε. Οι περαστικοί κάλεσαν το ασθενοφόρο γιατί είχε αιμορραγία

στο κεφάλι και την πήραν στις πρώτες βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού. Μια φίλη με πήρε τηλέφωνο για να με ενημερώσει και έτσι κατέληξα με την ψυχή στο στόμα στην αίθουσα αναμονής των πρώτων βοηθειών. Στεκόμουν έξω από τα ιατρεία προσπαθώντας να αποσπάσω από τους διερχόμενους νοσοκόμους μια πληροφορία για την κλινική της κατάσταση. Ευτυχώς, η μητέρα μου είχε ένα εξωτερικό τραύμα αλλά έπρεπε πρώτα να περάσει από τον αξονικό τομογράφο ώστε να σιγουρευτεί ο θεράποντας γιατρός ότι δεν έχει εσωτερικά τραύματα έτσι έπρεπε να περιμένω στην αίθουσα αναμονής για τα αποτελέσματα.

Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλά μετά που ηρέμησα άρχισα να προσέχω τα κρεβάτια με τους ασθενείς που τους οδηγούσανε οι νοσοκόμοι στον αξονικό τομογράφο. Έβλεπες ανθρώπους πάνω στα κρεβάτια χωρίς να έχουν αντίληψη, χωρίς να στενάζουν πλήρως καταβλημένους  βουβά να τους οδηγούν μέσα στον κλειστοφοβικό σωλήνα του αξονικού. Ήταν μια απόκοσμη εικόνα, οι νοσοκόμοι και γιατροί δεν μιλούσαν για την αρρώστια των ασθενών, αφού γνώριζαν καλά την περίπτωση τους, Covid-19. Τραβούσανε τα κρεβάτια χωρίς να υπάρχουν συγγενείς για να τους ρωτάνε αν θα γίνει καλά ο πατέρας τους, η μητέρα τους ,ο συγγενής τους. Δεν είχαν συνηθίσει ούτε και αυτοί με αυτή την σιωπηλή κατάσταση που είχε το νοσοκομείο, ήταν όλα τόσο διαφορετικά.

Μια νοσοκόμα, βλέποντας με στην αίθουσα αναμονής μου συνέστησε ότι είναι καλύτερα να βγω έξω μήπως και αρπάξω και εγώ τον ιό. Έτσι βγήκα έξω δίπλα στην πόρτα εισόδου να περιμένω. Έξω από την αίθουσα με ανοικτές τις πόρτες ήταν σταθμευμένο ένα ασθενοφόρο με τον οδηγό να περιμένει νευρικά στο δρόμο. Ο ασθενής δεν άργησε να έρθει, ήταν ένας άντρας γύρω στα εξήντα χλωμά ζαρωμένος σαν νεογέννητό με τον όρο μέσα στο κρεβάτι. Δεν μιλούσε, ίσα που ανάπνεε. Ο οδηγός μαζί με τον νοσοκόμο που οδηγούσε το κρεβάτι τον έβαλα μέσα στον ασθενοφόρο χωρίς να του που μια λέξη και άφησαν ανοικτές τις πόρτες. Δεν άντεξα μίλησα ή μάλλον φώναξα στον οδηγό ‘τον άνθρωπο αυτό που τον πάτε;’ Τότε οδηγός και αυτός με υψωμένο τον τόνο της φωνής του μου απάντησε ‘Που να ξέρω; Περιμένω να μου πουν’

Πέρασε σχεδόν ενάμιση ώρα, άρχισε να βραδιάζει και να κατεβαίνει η θερμοκρασία, οι πόρτες του ασθενοφόρου ήταν ακόμη ανοικτές, ο ασθενής μέσα χωρίς να μιλά στην ίδια ζαρωμένη θέση που είχε, κανείς δεν το ρώτησε αν θέλει μια γουλιά νερό, αν έχει μια ανάγκη. Ο οδηγός έξω εκνευρισμένος και  μέσα οι νοσοκόμοι να οδηγούν τα σιωπηλά κρεβάτια στον αξονικό μια εικόνα που επαναλαμβανόταν συνεχώς λες και είχε πάγωσε ή μπήκε σε κύκλο  ο χρόνος.

Ο γιατρός φώναξε το όνομα μου μπήκα μέσα στην αίθουσα και μου είπε ότι η μητέρα δεν έχει εσωτερικά τραύματα μόνο μερικές ραφές στο κεφάλι, κάτω από άλλες συνθήκες θα την κρατούσαν στους θαλάμους αλλά λόγω της κατάστασης μας έδωσε εξιτήριο. Φύγαμε, το ασθενοφόρο ήταν ακόμη εκεί και περίμενε τον προορισμό του…

Τα μάτια μου δεν με ξεγελούν για την τραγική κατάσταση που είδα. Είναι άδικο για μια γενιά που γεννήθηκε με το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου μεγαλώνοντας με ένα σωρό στερήσεις να φεύγει με αυτό τον τρόπο. Είναι άδικό να μην μπορείς να είσαι δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάς καθώς τον παίρνουν στο αξονικό και από εκεί σε ένα ασθενοφόρο χωρίς προορισμό.

Αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι με συνείδηση πρέπει να  καταλάβουμε ότι αυτός ο ιός δεν είναι μια απλή γρίπη ή μια θεωρία συνωμοσιολογίας, είναι  ο ίδιος ο θάνατος. Οι γονείς μας αλλά και εμείς δεν αξίζει να χαθούμε με αυτό τον τρόπο. Εκτός και αν πλέον ούτε και αυτό μας νοιάζει γιατί έχουμε γίνει χειρότεροι και από τα  ζώα.

Αυτά τα λίγα, εύχομαι να ξυπνήσουμε και ο καθένας μας να πάρει τα μέτρα και τις προφυλάξεις μα περισσότερο να προστατέψει αυτούς που αγαπά, τον πατέρα του, την μητέρα του, την σύζυγο, τα παιδία του, τους φίλους και τους συγγενείς γιατί αν αρρωστήσει και τον πάρουν στο νοσοκομείο θα τον βάλουν πάνω σε κρεβάτι με άγνωστο προορισμό και μπορεί να μην τον ξαναδεί...

Μάριος Νεοφύτου

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός».       

Διαβάστε επίσης:

OΚΥπΥ: Προετοιμασία 30 κλινών στο ΓΝ Πάφου για περιστατικά νοσηλείας covid19

Κωστρίκης: Αναγκαίο κακό η καραντίνα εδώ που φθάσαμε – Η πρόβλεψη για εμβόλια