Μέρα της Γυναίκας: Σπάζοντας τη «γυάλινη οροφή»

09:48 8/3/2021 - Πηγή: Sigma Live

Η 8η Μαρτίου έχει επικρατήσει ως η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκα (υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1975), μέρα αφιερωμένη στα δικαιώματα των γυναικών. Βεβαίως η συγκεκριμένη μέρα μπορεί να καθιερώθηκε το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα αλλά η όλη προσπάθεια ξεκίνησε πολύ πιο πριν (1909, ενώ για κάποιους άλλους τοποθετείται το 1857) έχοντας στο επίκεντρό της την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων, που θα περιλάμβανε και το εκλογικό δικαίωμα, καθολικό ζητούμενο της εποχή.

Μπορεί αρκετοί να θεωρούν ξεπερασμένη την εν λόγω

μέρα ή υπερβολική και επικρατεί η αντίληψη ότι οι γυναίκες δεν έχουν κάτι άλλο να διεκδικήσουν πλέον, μιας και στις πλείστες δυτικές κοινωνίες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Δυστυχώς όμως οι ενδείξεις και οι αριθμοί επιβεβαιώνουν ακριβώς το αντίθετο.
Τόσο σε διεθνές όσο και τοπικό επίπεδο γίνεται μια προσπάθεια ώστε να υπάρχουν ρυθμίσεις ή/και νομοθεσίες που να κατοχυρώνουν θέματα ισότητας. Παρόλα αυτά πολλές γυναίκες, ειδικά όσες επιθυμούν να διεκδικήσουν ανώτερες θέσεις, θέσεις ευθύνης, ιδιαίτερα σε τομείς όπου θεωρούνται ως «ανδροκρατούμενοι»,  έχουν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από εμπόδια. Κάποια από αυτά είναι «αόρατα» μιας και προέρχονται κυρίως από στερεοτυπικές αντιλήψεις. Είναι και αυτά που πολλάκις αποθαρρύνουν τις γυναίκες από τις αποφάσεις τους, που θα τους βοηθήσουν να ανελιχθούν και να καταφέρουν να επιτύχουν τους στόχους και τις φιλοδοξίες τους.

Τα αόρατα αυτά εμπόδια είναι γνωστά και ως «γυάλινη οροφή» (όρος που υιοθετήθηκε το 1986 από την εφημερίδα Wall Street Journal). Η κλίμακα υπολογισμού της «γυάλινης οροφής» αφορά τα εμπόδια και επομένως τον βαθμό δυσκολίας που αντιμετωπίζει μια γυναίκα, προκειμένου να προωθήσει την ανέλιξή της σε αντιδιαστολή με εκείνα τα εμπόδια που αφορούν τον άντρα συνάδελφό της.

Παράδειγμα ενός τέτοιου εμποδίου αποτελεί η μητρότητα. Ο χρόνος που αφιερώνεται σε αυτή αποτελεί εμπόδιο. Σε περίπτωση που η γυναίκα αποφασίσει να αποδεχτεί μια θέση ανέλιξης, θα πρέπει ο χρόνος αυτός να μειωθεί ή να αναπροσαρμοστεί.

Επιπλέον, συνεχίζουν επαγγέλματα, θέσεις  ή/και τομείς απασχόλησης να θεωρούνται ¨ανδροκρατούμενα¨, παρόλο που υπάρχουν αποδείξεις ότι οι γυναίκες που ασχολήθηκαν με αυτά, είχαν ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και στις δυσκολίες με επιτυχία.

Δυστυχώς η πανδημία ήρθε να κάνει πιο δύσκολη την κατάσταση. Πέραν των αυξημένων περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας εις βάρος γυναικών που έχουν καταγραφεί, πολλές γυναίκες επέλεξαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους προκειμένου να μείνουν με τα παιδιά τους στο σπίτι κατά τις περιόδους της καραντίνας, όπου τα σχολεία ήταν κλειστά. 

Το ζητούμενο και το ιδεατό είναι η «γυάλινη οροφή» να σπάσει. Και αυτό μπορεί να γίνει. Πρώτη αφετηρία η ίδια η γυναίκα. Θα πρέπει να κλείσει τα αυτιά της στις όποιες ενοχές προσπαθούν να τις επιβάλουν οι γύρω της, να ανοίξει τα φτερά της ώστε να καταφέρει αυτό που πραγματικά επιθυμεί. Σε αυτό βεβαίως θα βοηθήσει και η εκπαίδευση. Στοχευμένα και μέσα από προγράμματα το σχολείο μπορεί να βοηθήσει στο σπάσιμο της «γυάλινης οροφής». Είναι αυτό που μακροπρόθεσμα θα καταφέρει αλλαγή κουλτούρας, εξάλειψη των στερεοτύπων και δημιουργία πνεύματος ισότητας μεταξύ των φύλων.

Τέλος και η ίδια η Πολιτεία μπορεί και πρέπει να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Το ιδεατό θα ήταν βεβαίως να μην επιβαλλόταν η ισότητα από νόμους και ποσοστώσεις αλλά να ήταν δεδομένη και συνώνυμη της αξιοκρατίας. Δυστυχώς η κοινωνία δείχνει ακόμα «ανέτοιμη» να αποδεχτεί την ισότητα. Κάτι που επιβάλλεται να αλλάξει γιατί όπως είπε και ο Άγγλος ποιητής Τζον Μίλτον «σε μια κοινωνία χωρίς ισότητα, τι αρμονία αλήθεια και τι ομορφιά μπορεί να επικρατήσει;»