Μη με χτυπάς. Μη με βρίζεις. Μη με προσβάλλεις.

Άσε με να είμαι απλά το παιδί σου.

Μη με χτυπάς. Σε παρακαλώ, πονάω. Και δεν ξέρω τι ψέμα να πω στη δασκάλα μου όταν θα δει τα μελανά μου σημάδια. Πόρτα, σκάλα, μπάλα, απροσεξία. Πως θα την πείσω ότι είμαι απρόσεκτος όταν εγώ είμαι που βρίσκω τα λάθη όλων των συμμαθητών μου στον πίνακα; Πως θα την πείσω ότι σκουντουφλάω συνέχεια και πέφτω; Σταμάτα να με πονάς…

Μη με βρίζεις. Έκανα μια αταξία. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Μια στραβή μπαλιά και μια γλάστρα αναποδογυρισμένη στην αυλή. Μη μου φωνάζεις. Θα τα μαζέψω μόνος μου. Όπως μόνος μου φτιάχνω το δωμάτιο μου και περνάς και το ελέγχεις. Μόνο μη μου μιλάς άσχημα, σε παρακαλώ.

Μη με προσβάλλεις. Μπορεί να είμαι χοντρός, στραβοκάνης ή αλλήθωρος. Να έχω ακμή, τριχοφυΐα ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφος όσο θέλησες. Μπορεί να μην είμαι καθόλου όμορφος. Μπορεί να κάνω νευρικές κινήσεις, να έχω τικ. Μα έχω αξία. Έχω όνειρα. Έχω φτερά. Και οι προσβολές σου μου τα τσαλακώνουν. Με κάνουν κουρέλι.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο www.kidsgo.com.cy

Keywords
Τυχαία Θέματα