Μνήμη Ευαγόρα Μ. Παλληκαρίδη

07:44 14/3/2017 - Πηγή: Sigma Live

Ε Ξ Η Ν Τ Α ΧΡΟΝΙΑ σήμερα: Πριν το χάραμα τού φου τής Πέμπτης 14ης Μαρτίου 1957, οι Εγγλέζοι δήμιοι είχαν ήδη κρεμάσει τον 9ο και τελευταίο των απαγχονισθέντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Τον μόλις 19χρονο ποιητή κι αντάρτη Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Και τον έθαψαν εν κρυπτώ στα Φυλακισμένα Μνήματα. Στον ίδιο τάφο, 10 μέρες νωρίτερα, είχαν θάψει τον Γρηγόρη Αυξεντίου…

Ο Τ Α Ν ΣΤΟ μέλλον κάποιοι του λαού μας ηγέτες αποφασίσουν, οψέποτε, ν’ ανακρούσουν πρύμναν και

να στρατηγήσουν πανεθνική αγωνιστική πολιτική απελευθέρωσης, είναι βέβαιο ότι, τότε, οι νέοι θα στραφούν ξανά στον Ευαγόρα. Για να κάνουν ξανά την έπαρση των ποιημάτων του στους ψηλότερους ιστούς τού εθνικού φρονήματος. Συνέβη και στο παρελθόν. Αρχές τής δεκαετίας τού ‘90, στις τότε αντικατοχικές διαδηλώσεις όπου οι μαθήτριες κι οι μαθητές ύψωναν μπροστά ένα μεγάλο πανό, με γραμμένους μόνο τού Ευαγόρα τους στίχους:

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν’ στη λευτεριά». Κι αργότερα: Τότε που τα στρατευμένα νιάτα υλοποιούσαν εδώ περήφανα το Δόγμα τού Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου, τους στίχους ξανά του Ευαγόρα κραύγαζαν παρελαύνοντας οι νέοι κι οι νέες τής Σχολής Ευελπίδων, Ικάρων και Ναυτικών Δοκίμων, ανανεώνοντας όρκους του 1955: «Μπορεί σε κάποια μάχη, γραμμένο η μοίρα να ‘χη, να μη γυρίσουμε. Μα πάμε με καμάρι και λέμε, όποιον πάρει και θα νικήσουμε».

Η Τ Α Ν ΑΠΟΛΥΤΑ φυσιολογικό. Ανέκαθεν ελληνική συμπεριφορά: Κάθε νεότερη γενιά, όπως είναι γνωστό, κρατάει καλά φυλαγμένες στα πιο ασφαλισμένα μπαούλα τής πιο πολύτιμης κληρονομιάς - για όταν χρειαστεί - τις σπουδαιότερες παρακαταθήκες των προηγούμενων αγώνων. Φυλαγμένους στην ψυχή και στο μυαλό τους θησαυρούς προπάντων εκείνων που θυσιάστηκαν για τη λευτεριά. Κι εκείνων που ο λόγος τους, ιδίως ο στίχος τους, υπήρξε εμβληματικός εθνεγέρτης. Ανεξίτηλος διά μέσου των αιώνων. Κι άσβεστος πυρσός ελευθερίας.

Σ Τ Ο Ν ΕΥΑΓΟΡΑ συνέπεσαν αμφότερα: Και ο εμβληματικός εθνεγέρτης λόγος στην ποίηση του και η θυσία τού αντάρτη στον απελευθερωτικό μας αγώνα.

- ΓΙΑ ΠΟΣΟΥΣ αιώνες οι Έλληνες τραγουδάμε ακόμη τον Θούριο του Ρήγα, που θυσιάστηκε το 1798; Για τόσους κι άλλους τόσους αιώνες θα τραγουδάμε και την Ανηφοριά του Ευαγόρα. Όταν κάθε φορά θα πρέπει συνειδητά να σηκώσουμε τη σκυτάλη της λευτεριάς. Ή, έστω, ανήμποροι προσώρας γι’ αυτό, για να μεταλαμπαδεύσουμε τουλάχιστον στα παιδιά μας το πολυτιμότερο συνώνυμο της ταυτότητάς μας: Την ανέκαθεν φανερότατη και ηρωικώς φανερωμένη, «μυστική συνταγή» της επιβίωσης του Ελληνισμού διά μέσου των αιώνων: «Ελευθερίης γλιχόμενοι αμυνεύμεθα ούτως όκως αν και δυνώμεθα», κατά πως το έγραψε ο Ηρόδοτος. «Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες», κατά την ρήση του Θουκυδίδη.

Π Ρ Ο Ι Κ Ι Σ’ Ο ΘΕΟΣ από παιδάκι τον Ευαγόρα τού Μιλτιάδη και της Αφροδίτης, εκ Τσάδας Πάφου, με ποιητικό οίστρο: 500 και πλέον ποιήματα πρόλαβε να γράψει μέχρι την Αγχόνη. Και, 18χρονος, έγραφε πλέον κι ενόπλως την Ανηφοριά του, για την απελευθέρωση της πατρίδας, με τ’ όπλο που αξιώθηκε να του εμπιστευθεί η Ε.Ο.Κ.Α.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Μήπως δεν είναι άραγε κατεπείγουσα ανάγκη, σήμερα αύριο, να γράψει ένα άρθρο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ν. Χριστοδουλίδης περί της «ορθολογικά σκεπτόμενης Τουρκίας, ένα άλλο ο πρόεδρος Αναστασιάδης περί της «θετικής ρητορικής Ερντογάν» κι ένα τρίτο ο Γ.Γρ. του ΑΚΕΛ κ. Ά. Κυπριανού περί της «φιλοξενίας και των καλών προθέσεων Τσαβούσογλου», για να τα στείλουν και σε… Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο, Ελβετία, Δανία και Σουηδία, που φαίνεται ότι δεν ξέρουν - πλέον - τι τους γίνεται μ’ αυτή την Τουρκία;
Λάζ. Α. Μαύρος