Ντενίση: Μιλάει για τους έρωτες της ζωής της

04:17 28/12/2015 - Πηγή: Sigma Live

Η λαμπερή ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Βήmagazino και μίλησε για το διαζύγιο της από τον Γιάννη Φέρτη και για τις τραγικές στιγμές που βίωσε όταν αρρώστησε ο Αντώνης Τρίτσης.

Η γνωριμία της με τον Γιάννη Φέρτη έγινε στην πρώτη ανάγνωση του "Συμβολαιογράφου". «Toν ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Αυτό το παρουσιαστικό, αυτή η φωνή. Εκείνος, πάλι, δεν μου έδινε καμία σημασία. Όλο πλάκες μου έκανε και κόντρες. Πέρασε καιρός να εκδηλωθεί. Είναι κλειστός άνθρωπος ο Γιάννης. Τελικά παντρευτήκαμε». Και συνεχίζει: «Δύσκολο

από την άποψη ότι εγώ τον αγαπούσα τον Γιάννη όταν χωρίσαμε. Δεν ήμουν, όμως, πλέον ερωτευμένη. Είχα ερωτευτεί ήδη τον Αντώνη Τρίτση, γιατί υπήρχε μεγάλη απόσταση μεταξύ μας. Εκείνος, νομίζω, κατάλαβε πόσο με αγαπούσε αφού χωρίσαμε. Κατά τη διάρκεια του γάμου μας εγώ ήμουν αυτή που ασχολιόμουν. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια πυγμαλιωνική σχέση. Ο Γιάννης είναι ο άνθρωπος που μου έμαθε τι σημαίνει θεατρικό ήθος. Σήμερα έχουμε πολύ καλές σχέσεις».

Δεν κρύβει ότι ο Αντώνης Τρίτσης ήταν ο μεγάλος της έρωτας. «Ο Αντώνης ήταν ο έρωτας που ονειρεύεται η κάθε γυναίκα. Ο άνδρας που ήταν γοητευτικός, που ήταν σέξι, που ήταν πανέξυπνος, που ήταν μορφωμένος, που ήταν αθλητικός, που ήταν και νευρόσπαστο, βέβαια. Μιλάγαμε όλη νύχτα, μου έγραφε γράμματα, του έγραφα, ερχόταν στο θέατρο και κρατούσε το χέρι μου στην κουίντα. Θυμάμαι είχε φύγει ξαφνικά τότε στη Βαγδάτη με τον πόλεμο χωρίς να μου το πει και ανοίγω το CNN και τον βλέπω να πηδά ανάμεσα σε κάτι βόμβες. Λέω "Χριστέ μου, δεν μπορεί να είναι αυτός". Δεν ξέρω μέσω ποιας πρεσβείας μού έστειλε μήνυμα ότι ήταν απαραίτητο να πάει. Μυθιστορηματική σχέση».

Άραγε η ζωή της θα ήταν διαφορετική αν ζούσε; «Τον έχασα όταν ήμασταν στα πρόθυρα του γάμου. Είπαμε, όμως, "σχέση-μυθιστόρημα". Είχα ράψει το νυφικό μου στη Σήλια Κριθαριώτη, το έχω κρατήσει, οι άδειες είχαν βγει. Και μετά έγινε αυτό. Πήγα στο νοσοκομείο. Είχε ακόμη τις αισθήσεις του. "Eσύ δεν έπρεπε να έρθεις εδώ" μου είπε. "Δεν θέλω να με θυμάσαι έτσι". To βράδυ που έφυγε έκλαιγα ασταμάτητα. Είχα ανεβάσει σαράντα πυρετό, άσπρισε μια τούφα από τα μαλλιά μου. Πρώτη είχε έρθει η Μελίνα. Κάθησε μαζί μου όλο το βράδυ. Yποτίθεται ότι δεν μιλούσαν, για αυτό που είχε γίνει τότε με τη δημαρχία. Τον αγαπούσε και την αγαπούσε. Ο θάνατός του με τσάκισε. Άφησα το θέατρο. Ταξίδεψα πολύ και ρίχτηκα ξανά στη δουλειά για να το ξεπεράσω».