Ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο επιτήδειος «ενδιάμεσος»

12:52 15/3/2022 - Πηγή: Sigma Live

Κατά γενική ομολογία η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συσπείρωσε για πρώτη φορά τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, -για πόσο ακόμα χρόνο παραμένει να φανεί- τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, το οποίο από εγκεφαλικά νεκρό ηγέρθη, για την αντιμετώπιση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Επικαλούμενοι τις αρχές του διεθνούς δικαίου καταδίκασαν έντονα την εισβολή και, ορθώς, επέβαλαν σκληρές οικονομικές κυρώσεις τόσο κατά της Ρωσίας όσο και αριθμού συγκεκριμένων Ρώσων αξιωματούχων και ολιγαρχών.

Οι κυρώσεις αναμένεται

ότι θα επηρεάσουν δυσμενώς τη Ρωσική οικονομία αλλά και την οικονομία των Δυτικών, κυρίως των Ευρωπαϊκών χωρών λόγω της  μεγάλης εξάρτησης των από το Ρωσικό φυσικό αέριο και από άλλα αγαθά. 

Όμως, παρά την ένθερμη φραστική και έμπρακτη υποστήριξη τους προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, ουσιαστικά η χώρα αφέθηκε μόνη να μάχεται κατά των εισβολέων ενώ σημαντικές στρατηγικής σημασίας περιοχές κατελήφθησαν. Δεν είναι άδικα που ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι έδωσε πράσινο φως για συνέχιση των βομβαρδισμών στην χώρα του με την άρνηση του να επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας.

Για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία, πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν και την ευθύνη της Δύσης και του ΝΑΤΟ εξ αιτίας της άρνησης τους να λάβουν σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες της Ρωσίας η οποία θεωρεί ως απειλή την περικύκλωση της από το ΝΑΤΟ.

Προ καιρού, ο Αμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου, πολιτικός επιστήμονας και λόγιος, John Mearsheimer, ο οποίος ανήκει στη ρεαλιστική σχολή σκέψης, διετύπωσε τη θέση ότι «είναι λάθος του ΝΑΤΟ το οποίο συρόμενο από τις ΗΠΑ επέκτεινε τη σφαίρα επιρροής του , ώστε η Ρωσία να επιτεθεί για να προστατεύσει τη δική της σφαίρα επιρροής». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογείται καθ οιονδήποτε τρόπο η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Αργά ή γρήγορα ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τερματισθεί αφού θα έχει προκαλέσει τεράστιες απώλειες στην ανθρωπιστική και οικονομική πτυχή , τόσο στην ίδια τη χώρα όσο και στην Ευρώπη και στον κόσμο εν γένει. Το χειρότερο σενάριο, όμως, θα είναι να βρεθεί η ανθρωπότητα σε μια νέα ψυχροπολεμική περίοδο. Η ιστορικός και καθηγήτρια Mary Elise Sorotte, ειδική σε θέματα ψυχρού πολέμου, σε άρθρο της στη The New York Times,(Καθημερινη),αποφαίνεται ότι ανεξάρτητα από την κατάληξη της Ουκρανικής κρίσης ,σηματοδοτείται νέα εποχή οξείας αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του πλανήτη, ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος που θα είναι χειρότερος από τον πρώτο.

Με πολλά διλήμματα για τις μικρές και ανίσχυρες στρατιωτικά χώρες. Η κούρσα των εξοπλισμών, η οποία ήδη εγκαινιάσθηκε, ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας, που προκαλεί ρίγος, θα απομυζά πόρους που θα μπορούσαν να διατεθούν για τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των λαών, ενώ ο πλανήτης καθίσταται πιο επικίνδυνος για την ανθρωπότητα.

Μέσα στη λαίλαπα του πολέμου η νεο-οθωμανική  αναθεωρητική Τουρκία επιλέγει τη μέση οδό. Ικανοποιεί την Ουκρανία με την πώληση μη επανδρωμένων αεροσκαφών-drones- που θεωρούνται ως υπερόπλο, και κλείνει τα Στενά του Βοσπόρου όπως ζητήθηκε από τον Πρόεδρο Ζελένσκι. Βεβαίως, τα Ρωσικά πολεμικά πλοία είχαν ήδη περάσει τα Στενά και ελλιμενιστεί στη θάλασσα του Αζόφ. Οι ενέργειες της Τουρκίας προκάλεσαν την δημόσια έκφραση ευγνωμοσύνης του Προέδρου της χώρας προς την Άγκυρα και την αναγνώριση του Ερντογάν ως διαμεσολαβητή  Αλλά και η Ρωσία είναι ικανοποιημένη από τη στάση της Τουρκίας να μην ακολουθήσει τους συμμάχους της στην επιβολή κυρώσεων κατά της Μόσχας ενώ θα διατηρεί ανοικτούς ουρανούς στα Ρωσικά αεροσκάφη.

Ως επιτήδειος ενδιάμεσος ,  ο αυταρχικός Τούρκος πρόεδρος, Ρ. Ταγίπ Ερντογάν έσπευσε να αναλάβει ρόλο μεσολαβητού μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσικής Ομοσπονδίας και πέτυχε τον καθορισμό συνάντησης  του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας με τον Ουκρανό ομόλογο του στην Αττάλεια. Όπως δε ανακοίνωσε η Τουρκική προεδρία, ο Ερντογάν προωθεί και τη διεξαγωγή συνομιλιών σε επίπεδο ηγεσίας των δυο χωρών στην Τουρκία.    

Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο , ενόψει των νέων γεωστρατηγικών πραγματικοτήτων, η Τουρκία θα είναι η μόνη που θα αποκομίσει οφέλη με το πέρας του πολέμου. Το βέβαιο είναι ότι η γεωπολιτική της θέση αναβαθμίζεται και η στάση ουδετερότητας που τηρεί δεν θα αποβεί εις βάρος της.   Ανεξαρτήτως τούτου, οι συγκυρίες επιβάλλουν όπως τώρα η Κύπρος και η Ελλάδα θέσουν επιτακτικά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ προ των ευθυνών τους στο θέμα της Τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και των παράνομων σχεδιασμών της Άγκυρας εναντίον της Κύπρου .

*Πρέσβης ε.τ.