Ο ρόλος της Τουρκίας στη νέα παγκόσμια τάξη

11:26 22/2/2021 - Πηγή: Sigma Live

Δεν αποτελεί μυστικό το γεγονός ότι η Γερμανία και η Τουρκία διατηρούν διαχρονικά στενές σχέσεις σε πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο. Μεγαλύτερος σύμμαχος και υποστηρικτής της Άγκυρας στην ενταξιακή της πορεία υπήρξε το Βερολίνο, μαζί φυσικά με το Λονδίνο. Οι σχέσεις των δυο χωρών δεν έχουν όμως μόνο παρελθόν και παρών αλλά προμηνύεται και ένα ιδιαίτερο μέλλον, καθώς η Γερμανία αναγνωρίζει τη σημασία της γεωπολιτικής ισχύος της Τουρκίας. Με πιο ξεκάθαρο τρόπο το συγκεκριμένο

ζήτημα θέτει και ο Γερμανός πρώην Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ. Στο βιβλίο του, με τίτλο «Η Τελευταία Ευκαιρία» (Letzte Chance), υποστηρίζει ότι η Δύση έχει περισσότερα να χάσει σε δυνάμεις όπως η Τουρκία με «νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου». Ιδιαίτερη αναφορά κάνει μάλιστα στη σημασία της Ανατολικής Μεσογείου, όπου η Ευρώπη καλείται, όπως σημειώνει, να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις.

Ενεργειακές σχέσεις με Μόσχα

Αξίζει να σημειωθεί πως ο σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι σήμερα πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Nord Stream AG και της ρωσικής ενεργειακής εταιρείας Rosneft, ενώ διατελεί και παγκόσμιος διευθυντής της επενδυτικής τράπεζας Rothschild. Ασχολείται ενεργά και με τον χώρο του αθλητισμού, καθώς είναι και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ποδοσφαιρικού συλλόγου Ανόβερο 96. Το γεγονός ότι εμπλέκεται ενεργά στο θέμα του αγωγού Nord Stream έχει ιδιαίτερη σημασία αν συνυπολογίσει κανείς ότι τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, που προορίζονται για την ευρωπαϊκή αγορά, δρουν σε ένα βαθμό ανταγωνιστικά εις βάρος των ρωσικών. Πριν από λίγες ημέρες ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε πως ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν πιστεύει ότι ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream 2 είναι μια κακή συμφωνία για την Ευρώπη και θα αποφασίσει εάν θα υπάρξουν κυρώσεις για να σταματήσει το έργο του αγωγού που ξεκινάει από τη Ρωσία και καταλήγει στην Γερμανία.

Δεν είναι τυχαίο που ο πρώην ισχυρός άντρας της Γερμανίας, και νυν ισχυρός παίκτης των ενεργειακών πρότζεκτ της Ρωσίας, χαρακτηρίζει στο βιβλίο του την Τουρκία ως «αναμφισβήτητη κυρίαρχη δύναμη» στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτό το πλαίσιο καλεί μάλιστα την Ευρώπη να αποδεχτεί αυτήν την πραγματικότητα «είτε της αρέσει είτε όχι».

Το βιβλίο, το οποίο έχει παρουσιαστεί με αρκετά κολακευτικά σχόλια στον τουρκικό Τύπο, το έχει γράψει μαζί με τον Γκρέγκορ Σσχόλγκενμ, καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, της Οξφόρδης και του Λονδίνου. Ο Σρέντερ προειδοποιεί, μάλιστα, για την ανάγκη ύπαρξης μιας νέας παγκόσμιας τάξης .

Άξονας Ρωσίας-Τουρκίας-Κίνας

Ένα κεφάλαιο του βιβλίου που αφιερώνεται στον άξονα Ρωσίας-Τουρκίας-Κίνας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Μια νέα παγκόσμια τάξη, που χρειαζόμαστε, είναι μια τελευταία ευκαιρία για τη Δύση. Η Τουρκία, η Κίνα και η Ρωσία είναι σημαντικοί παράγοντες στην παγκόσμια πολιτική. Η Δύση θα χάσει αν ενεργήσει ενάντια σε αυτές τις χώρες με τη νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου».

Αναφορικά με την κλιμάκωση της έντασης των σχέσεων Βρυξελλών-Άγκυρας την τελευταία περίοδο, ο Γερμανός πρώην Καγκελάριος στέκεται επικριτικά απέναντι στην Ε.Ε., κατηγορώντας την μάλιστα για λανθασμένες πολιτικές απέναντι στην Τουρκία, που οδηγούν στην ένταση.

«Εμείς οι Ευρωπαίοι, ειδικά οι Γερμανοί, είδαμε αυτήν τη χώρα (Τουρκία) και τους πολίτες της με ταπεινωτικό και επιβλητικό τρόπο».

Κατηγορίες κατά Ε.Ε.

Υπογραμμίζοντας την επιθυμία της χώρας του να συμπεριλάβει την Τουρκία ως μέλος της Ε.Ε., ο Σρέντερ σημειώνει: «Από τη Συμφωνία της Άγκυρας το 1963, καμία άλλη χώρα εκτός από τη Γερμανία δεν άνοιξε προοπτική ένταξης στην ΕΕ για την Τουρκία. Αλλά εκτός από την τελευταία εποχή του συνασπισμού SPD-Πρασίνων [Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας], κανένας από αυτούς δεν ήταν ειλικρινής [με την Τουρκία]».

Συνεχίζοντας σε άλλο σημείο ισχυρίζεται πως το να ζητά η Ε.Ε. από την Τουρκία να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για την ελευθέρωση των θεωρήσεων βίζας και να καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις ένταξης είναι ένδειξη άρνησης.

Σύμφωνα με τον Schroder, το ζήτημα είναι ανεξάρτητο από την πολιτική ηγεσία στην Τουρκία. Μάλιστα είπε πως είναι ψευδαίσθηση να νομίζει κανείς ότι μια νέα κυβέρνηση που θα έρθει στην εξουσία μετά τον [Τούρκο Πρόεδρο] Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα επανεξετάσει την παγκόσμια πολιτική της χώρας και θα εγκαταλείψει τη δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο.

Τουρκία και Μέση Ανατολή

Στο βιβλίο του, ο πρώην πολιτικός εφιστά την προσοχή στους πιθανούς ρόλους της Τουρκίας στις τρέχουσες συγκρούσεις ως μεσολαβητή για την «ειρήνη» σε όλη τη Μέση Ανατολή. Τονίζει επίσης τον ρόλο της Τουρκίας στην υπόθεση της Συρίας ως παράδειγμα, λέγοντας ότι ο πόλεμος εκεί δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς τη βοήθεια της Άγκυρας και της Μόσχας. «Η Τουρκία είχε πιο δυναμική φωνή από τις ευρωπαϊκές χώρες στην απόρριψη της ρωσικής εισβολής στην Κριμαία. Η Άγκυρα υπέγραψε επίσης αρκετές συμφωνίες με το Κίεβο στον αμυντικό τομέα, ενώ συνεργάστηκε με τη Μόσχα στη Συρία και τον Καύκασο», σημειώνει.

Το τουρκικό TRT, που αφιερώνει εκτενές άρθρο για το βιβλίο του Σρέντερ, αναδεικνύει μάλιστα απόσπασμα στο οποίο σημειώνει πως «η εποχή των Τούρκων υπουργών και προέδρων που στέκονται στις αίθουσες αναμονής της Βόννης ή του Βερολίνου υπό ταπεινωτικές συνθήκες έχει τελειώσει».

Σχολιάζοντας περαιτέρω τις απειλές εναντίον της Τουρκίας από ξένες δυνάμεις, ο Σρέντερ είπε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιμετώπισε τις οικονομικές απειλές του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ ως μέρος της βελτιωμένης αυτονομίας της Άγκυρας σε διάφορους τομείς.

Αυτονομία σε εξοπλισμούς

Παραθέτοντας τους λόγους πίσω από την αυτονομία και την αυτοπεποίθηση της Τουρκίας ενάντια σε τέτοιες απειλές από ξένες μεγάλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, είπε, «Πρώτον, ο αμερικανικός στρατός εξαρτάται από τις βάσεις Ιντζιρλίκ και Κουρετσίκ . Δεύτερον, η Τουρκία έχει πλέον μιαν αξιόλογη βιομηχανία όπλων. Παράγουν και πωλούν τα δικά τους μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα».

Πρόσθεσε επίσης ότι η βιομηχανία όπλων της Άγκυρας και η εξάρτηση ορισμένων χωρών από αυτά τα όπλα, φέρνουν την Τουρκία όλο και πιο κοντά στην προσέγγιση του στόχου της να είναι ισχυρή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο.

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη «Σημερινή» (21/02/2021)