Οι δέκα στην παρέα των μισών… Παρασκευών (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

19:00 27/2/2020 - Πηγή: Sigma Live

Πριν μισό αιώνα ήταν συμμαθητές στο ίδιο σχολείο, μαζί με πολλούς άλλους. Το 1973 πήγαν στον στρατό για θητεία δύο χρόνων. Σκορπίστηκαν σε διαφορετικές μονάδες. Στον χρόνο επάνω, ο πόλεμος της τουρκικής εισβολής του 1974. Είχαν την τύχη να επιζήσουν. Ύστερα πήγαν στις σπουδές τους. Μετά, στις δουλειές τους. Ερωτεύτηκαν κιόλας, έκαναν οικογένειες, αλλ’ έμειναν μεταξύ τους κολλητοί.

Δεκαμελής ανδροπαρέα διαρκούς μονιμότητας συνεχιζόμενων δεκαετιών: Δημήτρης Πασχάλη, Γιάννος Μιχαηλίδης, Θέμης Πετραλλής,

Γιώργος Γεωργίου, Νίκος Κουρούσιης, Ανδρέας Δημοσθένους, Ζήνων Ζαντίδης, Γιώργος Ρούσος, Ιωσήφ Κόκκινος, Γιώργος Σέρβος.

Ενδιαφέρον θέμα ευχάριστης δημοσιότητας, για την απλότητα μιας ανθρώπινης σχέσης, εντελώς συνηθισμένης για τους ίδιους. Σ’ ένα ταπεινό σπίτι, στενοσόκακου του παλιού Στροβόλου, σε μια ιδιωτικής χρήσης ενός της παρέας μικρή ταβέρνα, τους εντοπίσαμε τυχαία...

Εδώ και δέκα χρόνια, το ραντεβού τους είναι κάθε δεύτερη Παρασκευή στο ίδιο ταβερνάκι. Η παρέα των δέκα, σε ένα κέντρο αποκλειστικά για αυτούς. Δεν περιγράφουμε σκηνές από το σίριαλ «50-50» της τηλεόρασης, γιατί κάποιες φορές η πραγματικότητα ξεπερνά την τηλεοπτική φαντασία.

Στα 44 του ο Δημήτρης είχε την ατυχία να κτυπήσει το κεφάλι του, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ως συνοδηγός έπεσε σε μία λακκούβα. Το κτύπημα αυτό το πλήρωσε πολύ ακριβά, αφού έμεινε παράλυτος, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, ανήμπορος να έχει τον πλήρη έλεγχο του εαυτού του. Έχασε την γη κάτω από τα πόδια του, απελπίστηκε, πόνεσε, έκλαψε. Έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή του θα άλλαζε για πάντα, όπως και η ζωή της οικογένειάς του.

Στις δύσκολες όμως στιγμές ανακαλύπτεις το «μπόι» των ανθρώπων που έχεις δίπλα σου. Και ο Δημήτρης ήταν τυχερός. Όπως λέει ο ίδιος, «ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο», επειδή δίπλα του έχει μια γυναίκα «θησαυρό». Η δύναμή του είναι η γυναίκα του. Η Ολίβια αφιερώθηκε στον άντρα της, τον στήριξε και του έδωσε ζωή.

Στο πλευρό του στάθηκαν και οι εννέα φίλοι του.

Σαν δεύτερη οικογένειά του. Ήταν μαζί από την Τετάρτη Γυμνασίου. Απόφοιτοι του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύπρου το 1973.  Οι δρόμοι τους δεν χώρισαν έκτοτε. Έμειναν μια δεμένη παρέα και μαζί περνούσαν τις μπόρες και τις λιακάδες, τα καλά και τα κακά που τους επεφύλασσε η ζωή. Όλοι για έναν κι ο καθένας για όλους.  Ούτε οι σπουδές, ούτε η επαγγελματική αποκατάσταση ούτε η οικογενειακή ζωή κατάφεραν να τους αποξενώσουν. Μάλιστα, για να μην τους τρώει η καθημερινότητα, καθιέρωσαν τα ραντεβού τους κάθε δεύτερη Παρασκευή στο ίδιο στέκι.

Στο ταβερνάκι ενός συμμαθητή τους, ο οποίος, αν και συνήθως ζει στο εξωτερικό, έχει την έγνοια τους και έδωσε οδηγίες να ανοίγει το μαγαζί του αποκλειστικά για αυτούς.

Τις μισές λοιπόν Παρασκευές, βρέξει- χιονίσει, η παρέα σμίγει. Συζητάνε τα νέα τους, ζωντανεύουν οι αναμνήσεις τους, κάνουν τις πλάκες τους και ανανεώνουν τους δεσμούς φιλίας τους. Έζησαν πολλά μαζί που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην μνήμη τους. Τι να πρωτοθυμηθούν, τις κοπάνες από το σχολείο, τις σκανδαλιές, τα πειράγματα;

Η πιο δυνατή στιγμή της παρέας, η πιο συγκινητική, ήταν την μέρα που ο Δημήτρης πάντρεψε την κόρη του. Οι καρδιακοί του φίλοι ήταν όλοι παρόντες, να χαρούν στη χαρά του. Κι όταν ο Δημήτρης νοστάλγησε να σηκωθεί και να χορέψει, οι φίλοι του τον σήκωσαν από το αναπηρικό, τον στήριξαν, χόρεψε ζεμπέκικο και συγκίνησε όλους τους προσκεκλημένους. Γιατί η πραγματική φιλία δεν καθηλώνεται, υπερβαίνει φραγμούς και εμπόδια. Ο Δημήτρης είναι η ψυχή της παρέας και οι φίλοι του το σώμα. Όλοι μαζί είναι μια γροθιά. Τα σκαμπανεβάσματα και οι φουρτούνες της ζωής ξεπερνιούνται πιο εύκολα όταν έχεις ώμους φιλικούς να ακουμπάς, όποτε χρειαστείς: Άλλους εννιά να μοιράζεστε όλοι μαζί, χαρές και λύπες και ό,τι προκύψει κουτσοπίνοντας με τα μεζεδάκια. Κι ο Δημήτρης ήταν τυχερός στην ατυχία του, γιατί ευτύχησε να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Το ίδιο τυχεροί και οι άλλοι εννιά...
 

Δ. Δεκαεξάρες