Οι εγγυήσεις πίσω από τις μάσκες

Αναντίλεκτα, ο κόσμος που θα ανατείλει μετά την πρωτοφανή κρίση του ατελούς μα πολυδύναμου ιού θα έχει το αποτύπωμα της δυνατότητας καθενός από εμάς, αλλά κυρίως του κράτους μας, να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις χωρίς την κατάλυση θεσμών που άντεξαν μέσα στον χρόνο. 

Εκεί που πήγαμε να πιστέψουμε πως λειτούργησαν επιτέλους έγκαιρα τα αντανακλαστικά της δεύτερης κυβέρνησης Αναστασιάδη και πως θα στήριζε τούτη την φορά πραγματικά τον λαό που βιώνει ακόμη τον αντίκτυπο της κρίσης του 2013, αξιοποιώντας την περιλάλητη οικονομική της επιτυχία, αποκαλύπτουμε ένα καλά δομημένο και επικοινωνιακά

επεξεργασμένο σχέδιο έμμεσης στήριξης και κρατικής ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, καλά κρυμμένο πίσω από την ελκυστική μάσκα των εγγυήσεων για όφελος δήθεν των δανειοληπτών.

Τι κρύβει αυτή η καλοραμμένη και επιμελώς επενδυμένη μάσκα; Σε κάθε επίπεδο ανακαλύπτει κανείς ένα γερό δίκτυ προστασίας των τραπεζών και ένα διάτρητο έμπλαστρο εικονικής ανακούφισης των δανειοληπτών. Η κυβέρνηση στην ουσία έρχεται να στηρίξει εξόφθαλμα τις τράπεζες με 2 δις ευρώ ώστε αυτές να μπορούν να δανείζουν εκ νέου σε επιχειρήσεις ή αυτοτελώς εργαζόμενους. Κι αναρωτιέται ο κάθε εχέφρων πολίτης που αναγκάστηκε να τερματίσει κάθε μικρή ή μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα και μαζί με τον εαυτό του έβαλε σε αυτό-περιορισμό την όποια προοπτική είχε να βγει από την τραγικότητα της οικονομικής κρίσης που έφεραν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις, γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν εξαντλεί πρώτα όλα τα περιθώρια που της παρέχουν οι θεσμοί και οι δομές του κράτους μας ώστε να τύχει απευθείας στήριξης. Την ώρα που ελάχιστοι συμπολίτες μας κατάφεραν να αξιοποιήσουν το σχέδιο ΕΣΤΙΑ γιατί απλά ούτε το 30% της δόσης τους δεν μπορούν να διαθέσουν, η κυβέρνηση  παρουσιάζει ως περίπου γη της επαγγελίας και μάννα εξ ουρανού ένα διφορούμενο σχέδιο που ενθαρρύνει τις τράπεζες να δανείζουν. Διότι προφανώς δεν θα έχουν να χάσουν τίποτα, αφού όλα τα δάνεια θα είναι μεν πλήρως εγγυημένα με τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη, αλλά οι όροι δανεισμού για τον δανειολήπτη είναι αμφισβητούμενοι. Και ποιο το νόημα να δανειστεί εκ νέου ένας μικροεπιχειρηματίας όταν η προοπτική της επιχείρησής του για δυνατότητα αποπληρωμής μένει αμφίβολη;

Εκείνο που ξενίζει είναι πως αυτά τα δάνεια οι τράπεζες θα μπορούν να τα πουλούν όταν και όπως θέλουν. Θα βάζει ο καθένας υποθήκη, θα διατηρεί η τράπεζα τα δικαιώματα εκποιήσεων αλλά θα είναι εξασφαλισμένη και από το κράτος από πάνω.. Και ο κυβερνητικός κορβανάς, τον οποίο οι φόροι μας γεμίζουν, θα σηκώνει το βάρος της όποιας αδυναμίας του όλου εγχειρήματος με ποσοστό άκρως ετεροβαρές υπέρ των τραπεζών. Αλλά εκεί που η επιχείρηση-μάσκα της Κυβερνητικής πρότασης κτυπά τα ρέστα της είναι η καραμέλα της δήθεν δυνατότητας καθυστέρησης των δόσεων. Οι τόκοι των καθυστερήσεων θα μπαίνουν κανονικά στο κεφάλαιο και στο τέλος της ημέρας ο δανειολήπτης θα ξημερώσει τον Γενάρη του 2021 με μεγαλύτερο κεφάλαιο να χρωστά από αυτό που έχει σήμερα. Δεν θα έχουμε μεν «ανατοκισμό» αλλά στην ουσία «ανακεφαλαιοποίηση» του χρέους του!

Η πρώτιστη μέριμνα και ο στρατηγικός σχεδιασμός που εμείς θέλουμε να δούμε είναι να αποφευχθούν επιμελώς οι οποιοιδήποτε επιπρόσθετοι δανεισμοί. Η στήριξη μπορεί και πρέπει να έχει άμεσο στόχο τον κάθε πολίτη χωριστά και όλους συλλογικά μέσα από τους μηχανισμούς που οι δομές και θεσμοί του κράτους επιτρέπουν. Αφού πετύχαμε να βγούμε με ομόλογα στις αγορές για ενίσχυση της ρευστότητας μας μετά από τις απίστευτες θυσίες των μνημονίων, τώρα είναι η ώρα να αισθανθεί ο συμπολίτης μας που έχει την μικρή του επιχείρηση κλειστή, που δεν του επιτρέπεται να λειτουργήσει ως αυτοεργοδοτούμενος ενώ τα ενοίκια και οι δόσεις του τρέχουν, το ελάχιστο όφελος από αυτή την «επιτυχία». Σημαντικό ρόλο θα ενέμενε κανείς να διαδραματίσουν οι δανειοδοτικές δομές του ίδιου του κράτους, όπως είναι ο Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Στέγης, για παράδειγμα. Δεν πείθει πλέον η κυβέρνηση όταν επικαλείται Ευρωπαϊκές ρήτρες για να αρνηθεί την απευθείας βοήθεια προς τους πολίτες. Πώς η Ελλάδα, άραγε, μπορεί να επιδοτεί μερικώς, έστω, τα ενοίκια, ενώ καλά-καλά δεν έχει αποσείσει τις μνημονιακές της υποχρεώσεις; 

Αν υιοθετηθεί η υφιστάμενη πρόταση κρατικών εγγυήσεων στην ουσία θα έχουμε… αναγεννήσει τις τράπεζες εκ νέου, μετά την σκανδαλώδη στήριξη της Λαϊκής και το εγκληματικό κούρεμα για διάσωση της Τράπεζας Κύπρου και ενώ η αγνωμοσύνη της τράπεζας που διασώθηκε εξακολουθεί να μεταφράζεται σε εκποιήσεις και κόκκινα δάνεια.   

Ο λαός μας, όμως, αξίζει για πολύ περισσότερα. Και αν θέλουμε, μπορούμε να αναζητήσουμε πως θα του τα δώσουμε. Ας τους αφαιρέσουμε αυτή την μάσκα, επιτέλους.

Μέλος Πολιτικού Γραφείου Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ

Keywords
Τυχαία Θέματα