Οι πολιτικές που θεοποίησαν τον Ακιντζί

Πρόεδρος, Αβέρωφ και Κυπριανού κατασκεύασαν έναν νέο Ντενκτάς, χειρότερο του Ραούφ...

Είναι κατάντημα και απόδειξη πρωτοφανούς αναξιοπρέπειας αυτό το κράτος να προσφέρει δικαίωμα στον κάθε παράνομο κατοχικό ηγέτη να υποδεικνύει προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κινηθεί για την ακύρωση ψηφίσματος της Βουλής της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αποτελεί κατάντημα για την Κυπριακή Δημοκρατία ο κατοχικός ηγέτης να προσδιορίζει και να χαρακτηρίζει κόμματα της Βουλής

των Αντιπροσώπων ως ακροδεξιά και φασιστικά, όταν η δική του ψευδοβουλή είναι γεμάτη από Τούρκους φασίστες, δολοφόνους Ελληνοκυπρίων και υποστηρικτές των ακροτήτων Ερντογάν στην Τουρκία.

Και συνιστά αθλιότητα κόμματα της Βουλής των Αντιπροσώπων, όπως ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, είτε να αναζητούν τρόπους να ακυρώσουν, υπό τύπο «διόρθωσης», το ψήφισμα της Βουλής, είτε να γίνονται, όπως το ΑΚΕΛ, υποστηρικτές των αξιώσεων και των αιτιάσεων του Ακιντζί και θλιβεροί επικριτές της απόφασης της Βουλής, της οποίας είναι μέλη.

Ο Μουσταφά Ακιντζί, παράνομος ηγέτης ενός παράνομου και διά της βίας συσταθέντος μορφώματος, καταγγέλλει το νόμιμο κράτος στον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, επειδή η Βουλή ενέκρινε ψήφισμα, συμβολικού περισσότερο χαρακτήρα, το οποίο αναφέρεται σε ένα μακρινό ιστορικό γεγονός, το οποίο καθηκόντως η ελληνοκυπριακή κοινότητα οφείλει να σέβεται, να τιμά και να γαλουχεί τους νέους της. Και αυτό πότε;

Όταν αυτός ο παράνομος ηγέτης συνεορτάζει με την κατοχική δύναμη την επέτειο μίας βάρβαρης εισβολής, η οποία προκάλεσε τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όταν τιμά τους βάρβαρους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας και τον μαρτυρικό θάνατο αθώων Ελληνοκυπρίων από τις βόμβες ναπάλμ. Όταν αρνείται να διαγράψει από τον Πενταδάκτυλο το σύμβολο της κατοχής και όταν επιτρέπει τον περιβαλλοντικό όλεθρο με την κατακρεούργηση του Πενταδακτύλου.

Όλο αυτό το κατάντημα, όμως, όλη αυτή η προσπάθεια αποδόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Προέδρου της και της νομοθετικής της εξουσίας, όλη αυτή η αλαζονεία, η έπαρση και η αυθαιρεσία του κατοχικού ηγέτη δεν είναι τυχαία. Δεν είναι μονάχα αποτέλεσμα της αίσθησης που του προσφέρει η ισχύς των 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών. Είναι το χειρότερο αποτέλεσμα των πολιτικών της ηγεσίας του δικού μας κράτους. Είναι αποτέλεσμα των καταστροφικών φιλοσοφιών του Προέδρου Αναστασιάδη και των αμελέτητων, ανιστόρητων και μονίμως χαζοχαρούμενων ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο Άντρος Κυπριανού, τα στελέχη της Κυβέρνησης, τα στελέχη των δύο ηγεσιών, τα υπολείμματα της ανανικής πλατφόρμας, οι κρυπτοανανικοί του ενδιάμεσου χώρου, τα ανανικά ΜΜΕ εξέθρεψαν την αλαζονεία του κατοχικού ηγέτη, στήριξαν άλλοι βλακωδώς και άλλοι ενσυνειδήτως την πολιτική πορεία του, κατέστησαν ουραγοί της ύπουλης πολιτικής αποδόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και των θεσμών της, και συνέβαλαν, ίσως και περισσότερο από τον Ακιντζί, στο να περιέλθει το κυπριακό κράτος σε κατάσταση ενός μίζερου υποκαταστήματος του ψευδοκράτους.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εξύψωσε τον κατοχικό ηγέτη με τα «κοινά οράματα» και τις κοινές περιηγήσεις τους στα σοκάκια της Λευκωσίας και στα πολυτελή μέγαρα του Νταβός στο δικό του ύψος. Στο ύψος ενός αναγνωρισμένου, νόμιμου συμπροέδρου. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ, ολόκληρη η πυραμίδα της ηγεσίας του, έπλεκε επανειλημμένα ύμνους για τη «μετριοπάθεια» του Ακιντζί και πρόσφερε στον κυπριακό λαό καθημερινά όπιο, πως η εκλογή του γεννούσε ελπίδες για την Κύπρο και τη λύση.

Το ΑΚΕΛ συνετάχθη πλήρως με τον κατοχικό ηγέτη, τον θώπευε, απέκρυβε τη δολιότητα και τις απώτερες επιδιώξεις του, επιτίθετο κατά των Ελληνοκυπρίων που ευθύς εξαρχής αποκάλυπταν το ποιόν και τον ρόλο του Ακιντζί και ακόμη μέχρι προχθές, όταν ο Ακιντζί ανατίνασσε τις συνομιλίες και επέβαλλε όρους στον νόμιμο Πρόεδρο, συμπαρατασσόταν μαζί του, έκρινε δίκαιη την οργή του για την απόφαση της Βουλής και καλούσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να πράξει όσα ο κατοχικός ηγέτης αξίωνε.

Αυτή είναι η πλήρης αλήθεια και η ορθή ανάλυση της κατάληξης της τραγικής ιστορίας.
Τα εγκληματικά λάθη και οι εγκληματικές ψευδαισθήσεις Αναστασιάδη-Αβέρωφ-Κυπριανού εξέθρεψαν όχι απλώς, έναν νέο Ντενκτάς. Εξέθρεψαν έναν χειρότερο Ντενκτάς. Διότι τον Ντενκτάς τον ξέραμε και ο ίδιος δεν έκαμε καμία προσπάθεια να μας μεταδώσει μία άλλη εικόνα από αυτή που είχε.

Ο Μουσταφά Ακιντζί, όμως, με το μειλίχιο ύφος, με την τάχατες αναγνώριση και των ανησυχιών μας, με το φωτοστέφανο του «μετριοπαθούς» ηγέτη, με το οποίο οι δικοί μας ηγέτες τον περιέβαλαν, φρόντισε να αποκοιμίσει τους αποκοιμισμένους από τις ψευδαισθήσεις τρεις ηγέτες μας και στο τέλος αποκάλυψε όλη τη δολιότητα και την πανουργία του...

Το τέλος γράφεται. Πώς σκοπεύουν να καταβάλουν το κόστος Αναστασιάδης, Αβέρωφ, Κυπριανού;

Keywords
Τυχαία Θέματα