Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο...

12:01 26/6/2020 - Πηγή: Sigma Live

Ο Τζον Λένον ήταν ένας ονειροπόλος που άφησε το στίγμα του στο Λίβερπουλ - Δεκαετίες μετά ο Γιούργκεν Κλοπ έκανε τα δικά του όνειρα πραγματικότητα δίνοντας πίσω στη Λίβερπουλ όχι μόνο αυτό που ήταν απωθημένο τριάντα χρόνων, αλλά και τη χαμένη ταυτότητά της.

Η Ντόρτμουντ έχει αποκλειστεί από τη Γιουβέντους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το «Βεστφάλεν» έχει αδειάσει. Ο άνδρας με τα καστανόξανθα μαλλιά, τα γαλανά μάτια τα οποία κρύβονται από έναν κοκκάλινο σκελετό γυαλιών μαζεύει τα πράγματά του. Τα βάζει στο σακίδιο,

το ρίχνει στην πλάτη, φορά το τζόκεϊ. Φεύγει και αυτός. Είναι ο τελευταίος. Κλείνει την πόρτα του γραφείου του. Φεύγει με τα πόδια προσπαθώντας να περάσει απαρατήρητος. Περπάτησε από το γήπεδο ως το σπίτι του. Για να καθαρίσει το μυαλό του και να σκεφτεί τι θα κάνει.

Ήταν ίσως το πιο δύσκολο βράδυ στην προπονητική καριέρα του Γιούργκεν Κλοπ. Λίγο καιρό μετά ανακοίνωσε δημόσια με δάκρυα στα μάτια την αποχώρησή του από τη γερμανική ομάδα.

Όταν ήρθε η πρόταση από τη Λίβερπουλ ήταν άνεργος. Ποιος προπονητής θα έλεγε όχι στη Λίβερπουλ; Ναι, δεν είχε δουλέψει ποτέ εκτός Γερμανίας, ναι η εμπερία του περιοριζόταν μόνο σε δύο ομάδες, ναι αλλά να που ήταν αυτός που κατάφερε να την βγάλει από το τέλμα της.

Ένας άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα, ένας προπονητής πανέξυπνος, τον οποίο μπορούν να εμπιστευτούν μεγάλοι σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Λίβερπουλ και Κλοπ κάνουν έναν συνδυασμό αχτύπητο και παράλληλα απίστευτα θελκτικό για μεγάλους παίκτες. Ποιος ποδοσφαιριστής θα πήγαινε στο «Άνφιλντ» για χάρη του Μπρένταν Ρότζερς; Είναι αστείο... Σε ένα περισσότερο άνισο πρωτάθλημα, όπως το γερμανικό, με τη Μπάγερν μοναδική ουσιαστική αντίπαλο, ο Κλοπ κατάφερε να οδηγήσει τη Ντόρτμουντ στην κατάκτηση τίτλων, αυτών που ονειρεύονται εδώ και τρεις δεκαετίες. Είναι ένας προπονητής που ξέρει πολύ καλά πως οι ομάδες χτίζονται, δεν αγοράζονται.

Ο Κλοπ έφτιαξε πρώτα την επιθετική γραμμή της ομάδας και στη συνέχεια προσπάθησε να... σουλουπώσει την άμυνά της. Δεν το πέτυχε απόλυτα, αλλά κάπως «μαζεύτηκε» η αμυντική λειτουργία κυρίως μετά την απόκτηση του Βίρτζιλ φαν Ντάικ.

Ο Γερμανός είναι ένας προπονητής, ο οποίος σπάνια παρασύρεται από μια μεμονωμένη καλή ή κακή εμφάνιση και γνωρίζει πως να διαχειρίζεται έξοχα το υλικό του. Όπως συνέβη όταν αποχώρησε ο Φιλίπε Κουτίνιο και δεν αποκτήθηκε παίκτης για να τον αντικαταστήσει, ενώ τα 85 από τα 160 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η Μπαρτσελόνα για τον Βραζιλιάνο δαπανήθηκαν για τον φαν Ντάικ.

Αντιλαμβανόμενος και ο ίδιος ότι στη Λίβερπουλ έπρεπε να δώσει περισσότερο από όσα έδωσε στη Ντόρμουντ, μετά την πρώτη δοκιμαστική σεζόν, άρχισε να λειτουργεί πιο απελευθερωμένα. Και αυτό είχε αντίκτυπο και στους παίκτες του: πως τους «ντόπαρε», πως τους προστάτευε στα δύσκολα, πως τους βοήθησε να βελτιωθούν. Ακόμα και στις ήττες της η Λίβερπουλ έδειχνε χαρακτήρα. Κι αυτό το οφείλει, επίσης, στη φιλοσοφία του Κλοπ.

Ο Γερμανός όχι μόνο επανέφερε τη Λίβερπουλ στην ελίτ της Ευρώπης, αλλά την έβαλε στην κορυφή της. Δεν την άφησε απλά σε μια θέση στην τετράδα της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά την πήγε στην πρώτη θέση. Xωρίς να έχει καν plan b για τις... στραβές!

«Δεν υπάρχει plan b για μένα. Όταν αλλάζεις το πλάνο σου επειδή τα πράγματα δεν πάνε καλά, αυτό είναι σημάδι ανασφάλειας. Ξέρετε, η δουλειά μου δεν είναι να βγάλω ένα πλάνο α, ένα πλάνο β, γ, δ. Η δουλειά μου να προετοιμάσω την ομάδα ώστε όλοι οι παίκτες να αποδώσουν το μέγιστο βάσει των δυνατοτήτων τους. Πρέπει να υπάρχει στην ομάδα ένα πλάνο, μια φωνή, μια ενιαία πίστη. Ποτέ τα πράγματα δεν θα πάνε τέλεια, αλλά θα πάνε σίγουρα όπως τα έχουμε σχεδιάσει στην προπόνηση". Κάθε δήλωση του Γιούργκεν Κλοπ είναι προσεκτικά σχεδιασμένη ώστε να απομακρύνει τον φόβο από την ομάδα του. Ακόμα και το 'plan b' είναι μια έννοια που εμπεριέχει φόβο, γι' αυτό προφανώς, δεν θα υπάρξει ποτέ».

Ο Κλοπ υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια (όπως και ο Γκουαρδιόλα, φυσικά) εκ των προπονητών που μετουσίωσαν εξαιρετικά στον αγωνιστικό χώρο το gegenpressing (κόντρα πίεση). Ήταν αυτός ο τρόπος για να φτιάξει μια Ντόρτμουντ ικανή να ανταγωνιστεί τα μεγαθήρια της Ευρώπης και είναι και αυτό που έκανε και στη Λίβερπουλ για να έχει αποτελέσματα.

Η Λίβερπουλ χρειαζόταν έναν προπονητή, ο οποίος θα την έφτιαχνε από την αρχή. Έναν προπονητή, ο οποίος θα ένωνε την... αύρα του με τον θρύλο της Λίβερπουλ και θα πορεύονταν μαζί στο μονοπάτι των επιτυχιών.

«Είμαι ερωτευμένος με τη Λίβερπουλ» δήλωνε πέρυσι πριν από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Τότεναμ.

Αυτός, λοιπόν, ήταν ο… Normal One, όπως αποκαλεί τον εαυτό του και «σκάει» στα γέλια. Αυτός είναι ο Κλοπ. Αστείος, αλλά και σοβαρός. Είναι ήρεμος, αλλά και παθιασμένος. Είναι πλακατζής, αλλά και μεγάλος τσατίλας. Είναι ένας... θαυματοποιός.

Τον κατηγορούσαν  πρώτα ότι στο «Άνφιλντ» δεν είχε καταφέρει να πάρει έναν τίτλο κι ας είχε πετύχει ίσως κάτι πιο ουσιαστικό: επανέφερε την αισιοδοξία, αλλά κυρίως την «αίσθηση» του ποια είναι η Λίβερπουλ και που αξίζει να βρίσκεται. Της έδωσε πίσω την χαμένη ταυτότητά της. Πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ, έχασε στο τσακ το πρωτάθλημα πέρυσι και φέτος το πήρε περίπατο. Ούτε η πανδημία του κορωνοϊού δεν θα μπορούσε να βάλει τέλος στο όνειρο.

Ο Κλοπ είχε όραμα. Ήταν ο κατάλληλος προπονητής για να μεγαλώσει το μύθο της Λίβερπουλ. Ήταν το πεπρωμένο του.