Ομόνοια: Τρίτη καλύτερη επίθεση επί πλέι-οφ, αλλά…

Η φετινή χρονιά της Ομόνοιας ανεξάρτητα από το αν θα καταλήξει ή όχι με ευρωπαϊκό εισιτήριο είναι άσχημη. Σχεδόν μία από τα ίδια, αλλά με πτωτική τάση από ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια. Στα ίδια άσχημα επίπεδα του 13-14 και της 1ης χρονιάς των πλέι-οφ. Το μόνο που προκαλεί θετική εντύπωση από πλευράς αριθμών είναι η επιθετική επίδοση της ομάδας.

Τα 62 γκολ μέχρι σήμερα, σε 32 σγώνες είναι η 3η καλύτερη επίδοση από καταβολής πλέι-οφ σε αυτό τον αριθμό αγώνων. Είναι καλύτερη και από το 2010 όταν η Ομόνοια πήρε

το πρωτάθλημα. Υστερεί μόνο της χρονιάς 08-09 (70 γκολ και σε 31 αγώνες, αφού ο τελευταίος διαγράφηκε) και της περιόδου 12-13, όταν η Ομόνοια είχε κάνει εκείνο το φοβερό ντεμαράζ από το Φεβρουάριο και έφτασε τα 66 γκολ.

Ήδη φέτος είναι πιο μπροστά κατά 5 γκολ σε σχέση με πέρσι (είχε 57) και την άλλη χρονιά 36 αγωνιστικών, όταν τέσσερις στροφές πριν το τέλος είχε σκοράρει 53 γκολ, δηλαδή εννέα λιγότερα. Ακόμη λοιπόν και μόνο συγκρινόμενη με τον εαυτό της, η φετινή Ομόνοιας από επιθετικής άποψης είναι μία χαρά. Και εδώ έρχεται άμεσα να σκεφτεί κάποιος τα πολλά αν.

Ξεκινώντας από την πρωτοφανή ανισορροπία. Και μετά, το αν ο Νταμπίζας και ο Κάρβερ σχεδίαζαν καλύτερα το αγωνιστικό μοντέλο (που έφερνε γκολ, αλλά έμπαζε από το κορυφή μέχρι τα νύχια), αν έκαναν καλύτερες επιλογές αμυντικών, αν πάνω από όλα αποφεύγονταν έστω και τα μισά από τα υπερβολικά «φτηνά» γκολ που δέχτηκε και είδε το παθητικό της να πιάνει πάτο.

Ίσως αυτή η επιθετική ικανότητα, να είναι ένα σκαλί πάνω στο οποίο μπορεί να πατήσει ο Πάμπος Χριστοδούλου, έστω και αν μπροστά μπορεί να υπάρξουν κάποιες αλλαγές προσώπων.

Keywords
Τυχαία Θέματα