Ώρα να πηγαίνει ο Ντιέγο Σιμεόνε...

14:20 14/8/2020 - Πηγή: Sigma Live

Γιγάντωσε την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά εδώ και καιρό δείχνει να έχει κλείσει ο κύκλος του και μαζί και της ομάδας. Ο αποκλεισμός από τη Λειψία δείχνει ότι ξεπεράστηκε ο Ντιέγο Σιμεόνε και είναι η δικαίωση αυτών που υποστηρίζουν (χρόνια τώρα) ότι κάθε ήττα του Αργεντινού είναι νίκη του ποδοσφαίρου.

Ουδείς άλλος στην ιστορία των «ροχιμπλάνκος» έχει προσφέρει περισσότερο από αυτόν. Το βράδυ της Πέμπτης, ωστόσο, ο «Τσόλο» νικήθηκε κατά κράτος και ίσως αυτή η ήττα από τη Λειψία να είναι η πιο οδυνηρή της παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας.

Φέτος ήταν η ευκαιρία της

Ατλέτικο. Άλλη μία ευκαιρία για την ομάδα, την οποία πήρε το φθινόπωρο του 2011 ο Σιμεόνε για να την βάλει επιδεικτικά στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Χωρίς να παίζει, φυσικά, θελκτικό ποδόσφαιρο, αλλά έχοντας πάντα τον τρόπο του/της.

Με το Τσάμπιονς Λιγκ να διεξάγεται με τη μορφή φάιναλ-8, την κλήρωση να φέρνει αντίπαλο στα προημιτελικά τους Γερμανούς και κατόπιν την Αταλάντα ή την Παρί Σεν Ζερμέν ο δρόμος για άλλον έναν τελικό στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση ήταν ορθάνοιχτος. Και εκεί δεν υπήρχε περίπτωση να βρίσκεται ο... κακός δαίμονας τους, η Ρεάλ Μαδρίτης, όπως συνέβη στη Λισαβόνα το 2014 και στο Μιλάνο το 2016. Και ο Σιμεόνε δεν τα κατάφερε.

Όλες οι μεγάλες ομάδες κάνουν τον κύκλο τους. Νομοτελειακά. Και το μοντέλο του Σιμεόνε, αν κάποτε κρινόταν επιτυχημένο, είναι πια παρωχημένο. Έφτασε η Ατλέτικο να παίζει μεν το αντιποδόσφαιρό της, αλλά πια να μην μπορεί να βγάλει ούτε αντεπιθέσεις.

Το περασμένο καλοκαίρι η αποχώρηση του Αντουάν Γκριεζμάν, αλλά και άλλων σημαντικών ποδοσφαιριστών πάνω στους οποίους «έχτισε» τα τελευταία χρόνια, ανάγκασε τον Ντιέγο Σιμεόνε να πατήσει… delete για να αρχίσει την επανεκκίνηση της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Κάμποσοι παίκτες αποχώρησαν από τους «ροχιμπλάνκος» από τον Δεκέμβριο του 2011, όταν ο Αργεντινός τεχνικός ανέλαβε την ομάδα, μέχρι σήμερα. Έφυγαν ο Αγουέρο, ο Φαλκάο και ο Κουρτουά, ο Ντιέγκο Κόστα και ο Αρντά, ο Γκάμπι. Ποτέ πριν, όμως, ο Σιμεόνε δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με τόσο... μαζική φυγή όσο αυτή που συνέβη με την ολοκλήρωση της προηγούμενης σεζόν Κι, επίσης, δεν είχε αποχωρήσει κανένας άλλος ποδοσφαιριστής τόσο σημαντικός και καταλυτικός για την ομάδα, όπως ήταν ο Γάλλος επιθετικός

O ίδιος ο «Τσόλο» είχε πει στη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας ότι αυτή είναι η πιο μεγάλη πρόκληση στη διάρκεια αυτών των οκτώ χρόνων που κάθεται στον πάγκο της Ατλέτικο: να φτιάξει μια νέα ομάδα που θα είναι ξανά ανταγωνιστική όπως αυτή των προηγούμενων ετών. Δηλαδή αυτή που κατέκτησε οκτώ τίτλους και έφτασε δύο φορές σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Σιμεόνε βρέθηκε ξανά αντιμέτωπος με την ίδια πρόκληση: να φτιάξει μια νέα ομάδα που θα είναι ξανά ανταγωνιστική όπως αυτή των προηγούμενων ετών. Δηλαδή αυτή που κατέκτησε οκτώ τίτλους και έφτασε δύο φορές σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Αργεντινός πήγε την ομάδα αυτή στην ελίτ και αυτό το στάτους θα έπρεπε να συνεχίσει να υπερασπίζεται στη νέα εποχή.

Επί οκτώ χρόνια ο Σιμεόνε έχει καταφέρει να μείνει σε μια ομάδα πετυχαίνοντας μια σταθερότητα κάτι που ουδείς άλλος προπονητής έχει πετύχει. Ούτε ο Λουίς Ενρίκε και ο Πεπ Γκουαρδιόλα άντεξαν τόσο στη Μπαρτσελόνα, ούτε ο Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης, παρά την κατάκτηση των τριών συνεχόμενων Τσάμπιονς Λιγκ.

Η Ατλέτικο ήταν σχεδόν μόνιμα εκτός τετράδας στην Πριμέρα Ντιβιζιόν στο μεγαλύτερο διάστημα της φετινής σεζόν και κατάφερε να βρεθεί στις θέσεις που οδηγούν στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης ανακάμπτοντας μετά την επανέναρξη. Κόντρα στη Λειψία ήταν φαβορί, αλλά φάνηκε πως ο κύκλος είχε ήδη κλείσει από το περασμένο καλοκαίρι, δεν ήταν δυνατόν να ανοίξει ξανά.

Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και οι προπονητές που έχουν την ικανότητα να προσαρμόζονται είναι αυτοί που τελικά επιβιώνουν. Ο Σιμεόνε δεν θα ήθελε να έχει το... τέλος του Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος πεισματικά επιμένει στα δικά του, καθώς το ίδιο το άθλημα τον έχει ξεπεράσει.

Ο Αργεντινός δεν έχει πια να αποδείξει κάτι άλλο συνεχίζοντας στον πάγκο της Ατλέτικο. Έπιασε ταβάνι, μαζί με την ομάδα. Την οδήγησε σε σπουδαία επιτεύγματα, αλλά φαίνεται πως ήταν ως εδώ... Μπορεί και ο ίδιος να μην βρει στη συνέχεια της καριέρας του ομάδα, με την οποία θα ταιριάξει τόσο. Τον περιμένει πάντα η εθνική ομάδα της Αργεντινής. Είναι η πρόκληση όχι μόνο να φτιάξει κάτι νέο, αλλά να δείξει ότι μπορεί να αλλάξει, να προσαρμοστεί, να προσφέρει κάτι στο ποδόσφαιρο.

Και η Ατλέτικο, από την άλλη, μάλλον δεν θα καταφέρει να ξαναβρεί έναν προπονητή με τον οποίο θα πετύχει τόσα πολλά. Μα η ιστορία έγραψε. Και όσο συνεχίζουν μαζί αντί να την τιμούν, την μουτζουρώνουν.