Όταν οι μικροι αποφασίσουν να γίνουν μεγάλοι

18:19 26/5/2016 - Πηγή: Sigma Live

Οι εκλογές έχουν στείλει δύο σαφή, απόλυτα συνυφασμένα μηνύματα. Πρώτον οι πολιτικές και πρακτικές του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ έχουν δεχθεί σοβαρή αμφισβήτηση, ένα ηχηρό ράπισμα το οποίο αντηχεί ακόμα, με απώλεια περίπου 70000 ψήφων σε σχέση με το 2011 και δεύτερο μήνυμα που αφορά το εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό αποχής. Για πρώτη φορά από το 1981, τα ποσοστά των δύο αυτών κομμάτων, έχουν υποχωρήσει στο 55% από το 67% το 2011.

Άρα προβάλλεται ως μια νέα

πραγματικότητα, το άθροισμα του εν δυνάμει αντίπαλου δέους, εάν και εφόσον οργανωθεί και συνεργαστεί στα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία ασκούν μια εντελώς διαφορετική πολιτική στο Κυπριακό, διεκδικητική, εδραιωμένη σε συγκεκριμένες αρχές και αξίες, η οποία, αν και όχι απόλυτα ταυτόσημη, ανήκει στην ίδια φιλοσοφία. Η αποδοχή και επικύρωση δια της ψήφου, της πολιτικής αυτής, αγκαλιάστηκε σε σχέση με τα πέντε κόμματα (χωρίς το ποσοστό του ΕΛΑΜ) από το 37% των ψηφισάντων και διαμόρφωσε έναν τρίτο μεγάλο πόλο στη Βουλή.

Πρόσθετα, για πρώτη φορά οι «μικροί», (και ο όρος αυτός, προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης χρησιμοποιείται ελεύθερα και χαλαρά, χωρίς σε καμία περίπτωση να εξισώνονται τα διαφορετικά ποσοστά των κομμάτων, απλά αποδίδεται σε αντιδιαστολή προς τα δύο «μεγαλύτερα» κόμματα), εάν συνεργαστούν στη Βουλή, έχουν τη μοναδική ευκαιρία στο επίπεδο της Νομοθετικής Εξουσίας να επιφέρουν αλλαγή σε ότι αφορά την καθημερινή ζωή των πολιτών και άρα και του Κυπριακού προβλήματος.

Έχουν τη δυνατότητα για πρώτη φορά, με τρόπο προγραμματισμένο, με όραμα και καθαρές συνεννοήσεις να θέσουν στέρεες βάσεις για υπερκομματική συνεργασία, για το καλό του τόπου. Στόχος θεμιτός και αυτονόητος, τον οποίον όλοι ανεξαιρέτως, θέτουν πάνω από το όποιο προσωπικό ή κομματικό όφελος. Μπορούν οι «μικροί», νοουμένου ότι θα το αποφασίσουν έντιμα, να διαμορφώσουν τις εξελίξεις και τα πολιτικά δρώμενα ενωμένοι και να καθορίσουν καταλυτικά, μαζί, το μέλλον του τόπου. Απαίτηση η οποία υπάρχει και διακηρύσσεται από τη βάση που επιθυμεί διεκδικήσεις και όχι μικροκομματική πολιτική.

Καθίσταται εφικτό για πρώτη φορά στη μετά το δημοψήφισμα εποχή, οι ψήφοι των «μικρών» αθροιστικά, να καθορίσουν και να εκλέξουν, στην τρίτη διαδικασία ψηφοφορίας της Βουλής, ποιος θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Βουλής. Η Βουλή την παρούσα κρίσιμη φάση, χρειάζεται Πρόεδρο που να μην συμπίπτουν οι θέσεις του με αυτές της Κυβέρνησης. Προϋπόθεση και συνταγή επιτυχίας, να παραμερισθούν οι όποιες προσωπικές, απόλυτα κατανοητές, θεμιτές και εύλογες φιλοδοξίες ώστε να αποφασίσουν ότι, αυτό το πρώτο βήμα συνεννόησης για την εκλογή του Προέδρου της Βουλής θα αποτελέσει την αρχή. Την αρχή μιας έντιμης και δημιουργικής συνεργασίας, με αλληλοσεβασμό και μακριά από μικροπολιτικούς στόχους.

Θα πρέπει πληγές και διαφωνίες, πρόσφατες ή παλαιότερες, να ξεχαστούν και να παραμεριστούν, μπροστά στον άμεσο, ορατό κίνδυνο που διατρέχει η βαλλόμενη από παντού Κυπριακή Δημοκρατία, λόγω εσφαλμένων χειρισμών και πολιτικών, τόσο εντός όσο και εκτός. Η αναχαίτιση του κινδύνου είναι ζωτικής σημασίας και κάθε δικαιολογημένη ή μη, διαφωνία και αντιδικία ωχριά μπροστά στην υπέρτατη ανάγκη επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού.

Αδιαμφισβήτητα, εκείνα τα κοινά σημεία διεκδικήσεων και οι αγώνες που ενώνουν είναι απείρως περισσότερα και σημαντικότερα, συγκριτικά με εκείνα τα οποία προσωρινά συντελούν σε διαφορές ή διαφωνίες. Κανένα εμπόδιο δεν είναι ανυπέρβλητο, αφού το εκλογικό σώμα έδωσε σαφή εντολή. Σήμερα, ξεκινά η υποχρέωση και το καθήκον των πέντε «μικρών» κομμάτων, να αποφασίσουν συλλογικά και ομόφωνα ότι έφτασε η ιστορική στιγμή, να ασκήσουν πολιτική για τις επόμενες γενεές και όχι τις επόμενες εκλογές.

Μπορούν να επιλέξουν να «μεγαλώσουν ΜΑΖΙ», να αναταράξουν την τάση για αποχή με το να διαμορφώσουν ένα μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης, τόσο σε σχέση με το Κυπριακό όσο και σε κοινωνικό-οικονομικά ζητήματα. Η πραγματική και ολοκληρωμένη συνεργασία, θα αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος και πηγή σταθερότητας. Πρέπει όμως όλοι ανεξαιρέτως, να αποφασίσουν να αναδειχθούν σε πραγματικούς Ηγέτες και όχι κομματάρχες. Η μνήμη των αγώνων και θυσιών και η ιστορία, μας διδάσκουν ότι οφείλουμε κοινούς και ορθούς αγώνες.

Χρειάζεται κοινή πορεία τώρα, για να τιμήσουμε όσα στο σύγχρονο πολιτικό βίο οφείλουμε. Άλλωστε ας θυμηθούμε το παράδειγμα του Κόδρου του τελευταίου Βασιλιά της Αθήνας, διότι η θυσία του για το καλό του συνόλου, είναι μια πράξη ανδρείας, η οποία θα πρέπει να βρει μιμητές.

Σίμος Α. Αγγελίδης

Αντιπρόεδρος Συμμαχίας Πολιτών