Παραίτηση Αναστασιάδη και... Ανακλητό

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Αναστασιάδη απαιτεί η ηγεσία του ΑΚΕΛ και άλλοι.

«Όχι για να παραιτηθεί, αλλά για να εκτίθεται που δεν το κάνει», έγραψε εύστοχα σε άρθρο του σήμερα στον «Φ» ο συνάδελφος Κώστας Βενιζέλος.
Διότι, όντως:

Ουδείς από εκείνους που τώρα απαιτούν την παραίτηση Αναστασιάδη - επειδή τον κατηγορούν ότι έκανε ρεζίλι την Κύπρο με τα

«Πανδώρα Πέιπερς» - πιστεύει πράγματι πως  θα παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Δυο φορές οι ίδιοι, στις προεδρικές εκλογές και του 2013 και του 2018, με τις μεθοδεύσεις τους, άνοιξαν για τον Αναστασιάδη τον δρόμο του Προεδρικού για δύο πενταετιών θητεία.

Οι μέν της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, θυσιάζοντας, δύο φορές στις προεδρικές εκλογές, ως... Ιφιγένεια εν Αυλίδι, συμπαθέστατον τινά πρώην υπουργό Σταύρον Μαλά.

Ώστε να μην εκλεγεί... απορριπτικός ΠτΔ: Είτε ο Λιλλήκας το 2013, είτε ο Νικόλας το 2018.

Οι δε ως τα... «Αναστασιαδικότερα» πρωτοπαλίκαρά του στα ΜΜΕ, (π.χ. της εφημερίδος «Πολίτης» κ.ά.) αμειβόμενοι κατόπιν ιδιοτελώς επιβραβευθέντες με διορισμούς προεδρικών συμβούλων στα προεδρικά και αλλού, προτού καταλήξουν να τον... πουλήσουν εν τέλει, για υψηλότερες ίσως... αμοιβές.

Τώρα απαιτούν, αυθωρεί και παραχρήμα, παραίτηση Αναστασιάδη.

Και αν αύριο όντως παραιτηθεί;

Εάν μεθοδεύσει, σε σαράντα μέρες να διεκδικήσει την επανεκλογή του σε πρόωρες εκλογές, όπως το Σύνταγμα προνοεί και με προσωρινή 40ήμερη ΠτΔ την ΠτΒ κ. Αννίτα Δημητρίου, τι άραγε θα κάνουν, εκτός από το να μείνουν... με το στόμα ανοιχτό;

ΕΙΝΑΙ ΞΑΝΑ το πρόβλημα τού ήδη από χρόνια παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος. Παρακμή η οποία διαρκώς υποτροπιάζει. Πρόβλημα τής κρατούσας εν εξουσίαις ολιγαρχικής αρχηγικής κομματοκρατίας. Ενός συστήματος του οποίου τα χειρότερα φθάνουν πλέον σε επίπεδα σαπίλας.

- Το πρόβλημα έγκειται, συν τοις άλλοις, και στην άρνησή του συστήματος να επιτρέψει τον εκδημοκρατισμό του:

- Στην άρνηση του ν’ αποδεχθεί ότι η λαϊκή κυριαρχία μπορεί να λειτουργεί και ν’ αποδίδει εμπράκτως καρπούς δημοκρατικής διεύρυνσης και στα ενδιάμεσα των ανά πενταετία θεσμοθετημένων εκλογικών διαδικασιών.

- Στην άρνηση των κομματικά κρατούντων (συμπεριφερομένων ως «ιδιοκτητών») επί του πολιτικού συστήματος, να αναγνωρίσουν πρακτικά, όχι μόνο για τις ανά πενταετία εκλογές, αλλά και στα ενδιάμεσα κάθε 5ετίας, τον λαό ως θεσμικά ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΝΤΟΛΕΑ.

- Και τους εκάστοτε εκλελεγμένους ως διαρκώς υπόχρεους λογοδοσίας ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΥΣ.

- Υποκείμενους σε διαρκή δημοκρατικό έλεγχο.

- Με επικρεμάμενη διαρκώς - και όχι μόνο στο τέλος της κάθε 5ετίας - την πιθανότητα και την απειλή ανάκλησης της εντολής τους.

- Και αποπομπής τους:

- Με νομοθετικά θεσπισμένων διαδικασιών απόφαση της πλειοψηφίας του εντολέα λαού. Σε οποιαδήποτε στιγμή της όποιας χρονικής διάρκειας της θητείας τους.

ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ η ανάγκη να εξοπλιστεί το πολίτευμα με επιπρόσθετη δικλείδα ασφαλείας. Ώστε με την κατάλληλη νέα νομοθεσία πλέον, ο εντολέας λαός, μέσα από συγκεκριμένες δημοκρατικές διαδικασίες, να ασκεί την εξουσία - όποτε η λαϊκή πλειοψηφία κρίνει αναγκαίο - για την ανάκληση της εντολής και την αποπομπή του κάθε εκλελεγμένου εντολοδόχου.

Η ανάγκη νομοθέτησης, δηλαδή, του ΑΝΑΚΛΗΤΟΥ που είχαν επινοήσει και έθεσαν πρώτοι σε εφαρμογή οι αρχαίοι γεννήτορες του δημοκρατικού πολιτεύματος κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου προ Χριστου αιώνα.

ΤΟΥ ΑΝΑΚΛΗΤΟΥ η αναγκαιότητα, αναδείχθηκε εντονότατα στην Κύπρο, αμέσως μετά τον Όλεθρο στο Μαρί της 11ης Ιουλίου 2011. Και την πεισματική άρνηση του τότε ΠτΔ Δ. Χριστόφια να σεβαστεί την απαίτηση της λαϊκής πλειοψηφίας για παραίτησή του, όπως και την απόφαση της Ερευνητικής Επιτροπής που ο ίδιος είχε διορίσει και η οποία του επέρριψε προσωπικά τις κύριες και πρωταίτιες ευθύνες για όσα οδήγησαν και προκάλεσαν την ολέθρια καταστροφή στη Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης και τον θάνατο 13 στελεχών της ΕΦ και της Πυροσβεστικής.

ΤΟΤΕ τέθηκε για πρώτη φορά δημοσίως το καθήκον εκδημοκρατισμού του συστήματος με την νομοθέτηση του ανακλητού των εκλελεγμένων.

Για να μπορεί η πλειοψηφία του λαού να υποχρεώνει σε παραίτηση, μέσα από συγκεκριμένες νομοθετημένες διαδικασίες, όποιον Πρόεδρο ή όποιον άλλο εκλελεγμένο, βουλευτή, δήμαρχο κοκ η ίδια κρίνει ως ανάξιο πλέον της λαϊκής εντολής που ανέλαβε.

ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ για τη νομοθέτηση του ΑΝΑΚΛΗΤΟΥ υιοθέτησε και πρόβαλε στην προεκλογική του εκστρατεία, υποψήφιος το 2013 ο Γιώργος Λιλλήκας. Όλοι οι άλλοι την απαξίωσαν. Μαζί τους, δυστυχώς, και ο Εντολέας λαός. Ο οποίος αποφάσισε να δώσει δύο φορές την εξουσία στον Αναστασιάδη.

ΤΩΡΑ ψάχνουν και κραυγάζουν πάλι τις δημαγωγίες τους. Προπόνηση, προφανώς, για τις μετά από δεκαέξι μήνες ορισμένες προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2013.

Χωρίς να θυμούνται καν ότι οι ίδιοι κομματάρχες, απαξίωσαν και εμπόδισαν την εξουσία του λαού να διώχνει από την εξουσία, ως ο πραγματικός ιδιοκτήτης της λαϊκής κυριαρχίας, όποιον κρίνει και όποτε τον κρίνει ως ανάξιο, ανεπαρκή ή και επικίνδυνο πλέον να ασκεί την εντολή που ο κυρίαρχος λαός του εμπιστεύτηκε.

ΜΟΙΡΑΙΟ επακόλουθο αυτής της παρεμπόδισης του λαού να ασκεί τη λαϊκή κυριαρχία του, είναι ορατό πλέον, ως φυσιολογική συνέπεια, το φαινόμενο της αυξανόμενης ανά πενταετία γιγάντωσης της αποχής των πολιτών από τις εκλογικές διαδικασίες του σαθρού συστήματος.

Λάζ.Α.Μαύρος 26.10.2021

Keywords
Τυχαία Θέματα