Πού αρχίζει και πού τελειώνει η ξεριζωμένη μου γενιά;

22:32 12/3/2019 - Πηγή: Sigma Live

Μέσα στην δίνη των συνταρακτικών αποκαλύψεων του πορίσματος για τα εγκλήματα στον Συνεργατισμό και στον παραλογισμό της απαράμιλλης κυβερνητικής ερμηνείας περί ευθύνης και …υπευθυνότητας, προσπεράστηκε ως μια ακόμη πράξη συλλογικής και ομόθυμης υποταγής η υπερψήφιση του «Τρίτου Νόμου Ακκιντζί», όπως ακριβώς τον επιμελήθηκε με περισσό ζήλο και απύθμενη εθνική ξεφτίλα ο κ. Αβέρωφ. Του σώθηκαν κάπου η αμετροέπεια, εκπεφρασμένη μέσα από παραφρασμένους στίχους του Καβάφη και βρήκε στόχο την χιλιοπροδομένη ξερριζωμένη

μας γενιά.

Γιατί για ποιο "Ταμείο Υδρογονανθράκων" νομίζετε πως ψήφισαν στην μοιραία εκείνη συνεδρίαση της βουλής οι εκλελεγμένοι του ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ συνεπικουρούμενοι από τα απομεινάρια της Συμμαχίας και της Αλληλεγγύης; Για το ταμείο που θέλουν οι Τούρκοι, ψήφισαν! Και βιώσαμε αίφνης μια άνευ προηγουμένου τραγική…ομοψυχία που τους ώθησε να …ενώσουν δυνάμεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μια διαδικασία όνειδος για το Κυπριακό κοινοβούλιο.

Με το φάντασμα του Ακκιντζί να πλανάται και να χαράζει γραμμή πλεύσης-και καταποντισμού θα έλεγα εγώ. Μήπως και αφήσουν η δική μας γενιά, η χιλιοπροδομένη να ανακουφιστεί κατ’ελάχιστο. Πιστοποιώντας με τον πιο επικίνδυνο εθνικά τρόπο πως και αυτές τις ίδιες τις αποζημιώσεις που μας χρωστούν οι Τούρκοι, θα έλθουν οι ενισχυμένοι Δησακελικοί συνασπισμοί να διασφαλίσουν πως θα τις αυτοπληρωθούμε από τον φυσικό πλούτο, αν θα έχει απομείνει μέχρι τότε ο,τιδήποτε. Η τραγικότερη ψήφος από όλες, βέβαια, είναι εκείνη του Γιώργου Λιλλήκα. Ο οποίος, ως υποψήφιος το 2013, μαζί με όλα τα άλλα με τα οποία μας ξεγέλασε, ήταν και το ιλαροτραγικό πως για προμετωπίδα του προγράμματός του είχε θέσει την προπώληση του φυσικού αερίου για αποφυγή του μνημονίου. Φαίνεται πως ο άνθρωπος θα ήθελε κι από τότε αφού το προπωλήσει να φυλάξει τα κέρδη για τις μελλοντικές γενεές!

Τελικά, ούτε για μερική, λογική και αναθεωρούμενη αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, όπως το θεωρούσε και ενδεικνυόμενο ο ειδικός του ΔΗΚΟ επί των υδρογονανθράκων, ούτε για κοινωνική πολιτική, ούτε για ανακούφιση των δυσπραγούντων, ούτε για μείωση των χρεών που δημιούργησε το δικό τους κούρεμα αξίζει αυτή η γενιά να γευτεί τους καρπούς αυτής της ευλογίας! Τίποτα-τίποτα-τίποτα! Εμείς από το φυσικό αέριο δεν θα πάρουμε τίποτα! Μόνον οι...μελλοντικές γενιές! Και μην με ρωτήστε από πότε αρχίζουν οι γενιές να μετρούν ως...μελλοντικές. Αυτό, όπως το αποδέχθηκαν όλοι οι πιο πάνω, θα μετατίθεται χρονικά ανάλογα με τις διαθέσεις των Τούρκων για την οποιαδήποτε «διευθέτηση» .

Η έννοια της «λύσης» έχει, βλέπετε, περιπέσει προ πολλού στα αζήτητα. Και τούτο προφανώς για να εξυπηρετηθεί η απαίτηση των Τούρκων. Μήπως και προλάβουμε και ανακουφιστούμε με έστω και ένα σεντ περισσότερο από το φίφτυ-φίφτυ που τους υποσχέθηκαν οι ΔΗΣΑΚΕΛ με τα κοινά οράματα και λίγο ΔΗΚΟ από δίπλα! Ενώ εκείνοι θα συνεχίζουν ανενόχλητοι να καρπώνονται τα σπίτια και τα περβόλια μας, θα συνεχίζουν να λατομούν τον Πενταδάκτυλο και θα ξεπουλούν τις περιουσίες μας στον κάθε άρπαγα έποικο.

Όταν όμως η ΕΔΕΚ έβαζε τροπολογία για πιο κοινωνική και λιγότερη αυστηρή διασύνδεση των εσόδων από το φυσικό αέριο με το δημόσιο χρέος, την καταψήφισαν οι άθλιοι γιατί τάχα μου είχαμε μνημονιακή υποχρέωση και έπρεπε πιο ψηλά ποσοστά να πάνε στο τροϊκανό χρέος. Τι έγινε όμως μετά την επίσκεψη του Αβέρωφ στην Κερύνεια; Πολύ απλά, διασυνδέθηκε πλήρως και με βούλα όλων των πιο πάνω ομόθυμων η αξιοποίηση της φυσικής μας κληρονομιάς με την όποια "λύση", όπως απαιτούν οι Τούρκοι.

Αν δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί πού μας οδηγεί η πιο πάνω ανακόλουθη κομματική κουστωδία τουλάχιστον ως τις Ευρωεκλογές, ας ξυπνήσουμε για να δούμε ποιους τουλάχιστον δεν πρέπει να ψηφίσουμε αν δεν θέλουμε να συμπράξουμε σε αυτή την προδοσία. Σκέφτονται, λέει, τις …μελλοντικές γενιές. Εμάς, τις γενιές της προσφυγιάς και της προδοσίας, εμάς που μεγαλώσαμε με το γάλα της διεθνούς ελεημοσύνης, πώς μας έχουν προσμετρήσει; Πού αρχινά και πού τελειώνει τούτη η γενιά;

Πόσο επίκαιρος ο στιχουργός… « Πικρή γενιά με τ’άδικο, της γης σταυρό στον ώμο….». Αλλά ούτε την Ρωμιοσύνη δεν θέλουν να αφήσουν ζωντανή σε αυτή τη γη, για να μπορέσουμε έστω, να ανηφορήσουμε τον σκληρό της το δρόμο και μαρτυρικά να συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Μας θέλουν να είμαστε πάντα μια γενιά κατατρεγμένη. Εμείς όμως θα σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα! Τόσο όσο χρειάζεται για να μπορούμε κάθε πρωί να αναμετριόμαστε με τον Πενταδάκτυλο.

Μέλος Κ.Σ. ΕΔΕΚ

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com