Πυρά κατά Τουρκίας και ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στο μήνυμα Αρχιεπισκόπου

09:51 24/4/2022 - Πηγή: Sigma Live

Η εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, αλλά και κάθε εισβολή, αναξέει το άλγος και την ιστορική οδύνη που δοκιμάσαμε ως κυπριακός Ελληνισμός, λέει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ εκφράζοντας την αντίθεση της Εκκλησίας σε κάθε πολεμική εισβολή.

Στην πασχαλινή εγκύκλιο που αναγνώστηκε μετά την ακολουθία της Αναστάσεως στους ιερούς ναούς την Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρεται και στο Κυπριακό, λέγοντας ότι «αποτελεί μεγάλο σφάλμα

να προβούμε σε οποιανδήποτε άλλη υποχώρηση έναντι του κατακτητή».

«Από τις 24 του παρελθόντος Φεβρουαρίου, παρακολουθούμε όλοι μας με βαθύτατη οδύνη την εισβολή, που η Ρωσία, μία χριστιανική χώρα, επιχείρησε εναντίον μιάς άλλης χριστιανικής χώρας, της Ουκρανίας» λέει, σημειώνοντας ότι γινόμαστε όλοι μάρτυρες της φρίκης του πολέμου, του θανάτου δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και από τις δύο πλευρές, της καταστροφής ολόκληρων πόλεων και της κατακρήμνισης σημαντικών ιστορικών και πολιτιστικών μνημείων. 

Αναφέρεται ακολούθως στο δράμα της προσφυγοποίησης πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, για να σημειώσει τον απερίγραπτο πόνο της ορφάνιας ή και του ξεριζωμού στα μάτια χιλιάδων μικρών παιδιών.

«Για μας, όμως, η εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, αλλά και κάθε εισβολή, αναξέει το άλγος και την ιστορική οδύνη, που δοκιμάσαμε ως κυπριακός Ελληνισμός 48 χρόνια προηγουμένως, το 1974, με την κατάληψη του 37% των εδαφών μας, την προσφυγοποίηση 180 χιλιάδων συμπατριωτών μας και με τον τραγικό απολογισμό τριών χιλιάδων νεκρών και αγνοουμένων» σημειώνει.

Ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, συνεχίζει ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου, δηλώνουμε ευθαρσώς ότι είμαστε εναντίον κάθε πολεμικής εισβολής μιάς χώρας εναντίον μίας άλλης. Διακηρύττουμε, προσθέτει, τον σεβασμό στη διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών του κόσμου και, ιδιαιτέρως, στη διαφύλαξη και προστασία της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας κάθε ανθρώπου.

«Εμείς, ως κυπριακός Ελληνισμός, για σχεδόν μισό αιώνα, υφιστάμεθα ακόμη τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής. Και παρ’ όλες τις οδυνηρές υποχωρήσεις που κάναμε, σε μια ειλικρινέστατη προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης του κυπριακού, αυτό, όχι μόνο παραμένει άλυτο, αλλά, αντίθετα, δεχόμαστε και απειλές για εποικισμό της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων, με εμφανείς τις μεθοδικές προθέσεις της Τουρκίας για κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου» λέει.

Κάνει λόγο για «πομπώδεις διακηρύξεις» του Προέδρου της Τουρκίας σε σχέση με τη διάνοιξη της περίκλειστης Αμμοχώστου και την επάνοδο των κατοίκων υπό τουρκική διοίκηση, τα οποία, όπως λέει, θα αποτελούσαν την απαρχή  νέων τουρκικών τετελεσμένων.  «Αυτά είχε κατά νούν ο Ερντογάν, όταν προέβαινε στους ανατολίτικους θεατρινισμούς του, εντός της άλλοτε ευημερούσας ιστορικώς και πολιτιστικώς αλλά τώρα ερημωμένης πόλεως της Αμμοχώστου» συνεχίζει.

Προσθέτει ότι «την ‘επηρμένην οφρύν’ του κατακτητή ταπείνωσε ο πατριωτισμός του λαού μας με την υπερήφανη και εθνοπρεπή στάση, που τήρησε, με συνεργό τη Θεία Πρόνοια, αφού τα καιρικά φαινόμενα εκείνης της ημέρας ήταν τόσο έντονα, που τον ανάγκασαν να οπισθοχωρήσει».

Λέει ακόμη ότι οι άγονες διαπραγματεύσεις, τις οποίες επί τόσα πολλά χρόνια διεξάγουμε, δεν μας αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία τις χρησιμοποιεί για την παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής. «Συνεπώς, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελεί μεγάλο σφάλμα να προβούμε σε οποιανδήποτε άλλη υποχώρηση έναντι του κατακτητή» σημειώνει.

Κλείνοντας, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αναφέρεται στο μήνυμα της ημέρας, λέγοντας ότι πανηγυρίζουμε τη νίκη της ζωής εναντίον του θανάτου, τη νίκη της συγγνώμης κατά του μίσους, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι τον Γολγοθά και τη Σταύρωση θα ακολουθήσει η χαρά της Αναστάσεως και για την πατρίδα.

Αυτούσια η εγκύκλιος 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Ἀξιωνόμαστε καὶ φέτος, Χάριτι Θεοῦ, νὰ ἀπευθυνθοῦμε πρὸς ἐσᾶς, τὸ εὐσεβὲς ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ τὸν χαρμόσυνο καὶ ἐλπιδοφόρο χαιρετισμό:

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ὁ Χριστός, «ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος», μετὰ τὴ σταύρωσή Του καὶ τὴν κάθοδό Του στὸν ᾍδη, «θανατώσας τὸν θάνατον», «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν», νικητὴς καὶ τροπαιοῦχος. Μαζί Του, ἀνέστησε καὶ τό, ὡς τότε νεκρὸ ἀπὸ τὴν προπατορικὴ ἁμαρτία, ἀνθρώπινο γένος. 

Ἡ παρακοὴ καὶ ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἔφερε στὸν κόσμο τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία. «Καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας...εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν» (Ρωμ. ε΄, 12). Ἀπὸ τούτη τὴ θανατηφόρα περίπτυξη τῆς ἁμαρτίας, ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἑκούσια Σταύρωση καὶ τὴν ἁγία Ἀνάστασή Του. 

Ἂς ἑορτάσουμε, λοιπόν, καὶ ἐμεῖς «θανάτου τὴν νέκρωσιν καὶ ᾍδου τὴν καθαίρεσιν», γεμάτοι χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση! Δὲν εἴμαστε πλέον δοῦλοι, ἀλλὰ ἐλεύθεροι, παιδιὰ καὶ συγκληρονόμοι τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ἔγινε ἡ «ἀπαρχὴ μίας ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου». Γι' αὐτὸ καὶ καλούμαστε νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν παλαιὰ ἁμαρτωλή μας ζωὴ καὶ νὰ εἰσέλθουμε σὲ μιὰ νέα θεάρεστη, ὅπου δὲν θὰ φρονοῦμε πλέον τὰ γήινα, ἀλλὰ τὰ οὐράνια, ζώντας σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημα. 

Αὐτὴ ἡ καινούρια ζωή, μᾶς ἀνάγει σὲ μιὰ πνευματικὴ εὐφροσύνη καὶ ψυχικὴ ἀγαλλίαση, διότι τὸ πυκνὸ σκοτάδι, ποὺ προηγουμένως κάλυπτε τὶς σκέψεις, τὰ συναισθήματα καὶ τὰ ἔργα μας, διαλύθηκε καὶ τὴ θέση του πῆρε τὸ Φῶς, ποὺ ἀνέτειλε ἀπὸ τὸν κενὸ καὶ ζωογόνο τάφο τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ. Αὐτὸ τὸ ἀνέσπερο, ἀκτινοβόλο, εἰρηνοποιὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, πρέπει τώρα νὰ καταυγάζει τὶς διάνοιές μας, νὰ θερμαίνει τὶς καρδιές μας καὶ νὰ ρυθμίζει τὶς ζωές μας, διαλύοντας κάθε τί, ποὺ προκαλοῦν μέσα μας τὰ πάθη καὶ τὰ μίση, κάθε ἔχθρα καὶ κακία. 

Τὸ «καινὸν καὶ θεῖον Πάσχα» ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς πηγὴ παρηγορίας καὶ ἀνακούφισης, ἐνδυναμώνει τὴν πίστη μας καὶ ἀναπτερώνει τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὰ δεινὰ καὶ τὶς κακουχίες τοῦ κόσμου τούτου. Ζώντας μέσα  στὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, λησμονοῦμε τὴν πνευματική μας φτώχεια καὶ αἰσθανόμαστε στὸν ἑαυτό μας τὴν πληρότητα· παραμερίζουμε τὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας καὶ νιώθουμε δυνατοὶ καὶ ἀκμαῖοι, μὲ τὴν πίστη ὅτι θὰ ἀντικρύσουμε μὲ τὸ ἀπρόσιτο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τὸν «Χριστὸν ἐξαστράπτοντα».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Ἀπὸ τὶς 24 τοῦ παρελθόντος Φεβρουαρίου, παρακολουθοῦμε ὅλοι μας μὲ βαθύτατη ὀδύνη τὴν εἰσβολή, ποὺ ἡ Ρωσία, μία χριστιανικὴ χώρα, ἐπιχείρησε ἐναντίον μιᾶς ἄλλης χριστιανικῆς χώρας, τῆς Οὐκρανίας. Γινόμαστε ὅλοι μάρτυρες τῆς φρίκης τοῦ πολέμου, τοῦ θανάτου δεκάδων χιλιάδων ἀνθρώπων καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές, τῆς καταστροφῆς ὁλόκληρων πόλεων καὶ τῆς κατακρήμνισης σημαντικῶν ἱστορικῶν καὶ πολιτιστικῶν μνημείων. Μὲ πόνο ψυχῆς βλέπουμε τὸ δράμα τῆς προσφυγοποίησης πολλῶν ἑκατομμυρίων ἀδελφῶν μας καὶ ταυτόχρονα ἀντικρύζουμε στὰ μάτια χιλιάδων μικρῶν παιδιῶν τὸν ἀπερίγραπτο πόνο τῆς ὀρφάνιας ἢ καὶ τοῦ ξεριζωμοῦ.

Γιὰ μᾶς, ὅμως, ἡ εἰσβολὴ τῶν ρωσικῶν δυνάμεων στὴν Οὐκρανία, ἀλλὰ καὶ κάθε εἰσβολή, ἀναξέει τὸ ἄλγος καὶ τὴν ἱστορικὴ ὀδύνη, ποὺ δοκιμάσαμε ὡς κυπριακὸς Ἑλληνισμὸς 48 χρόνια προηγουμένως, τὸ 1974, μὲ τὴν κατάληψη τοῦ 37% τῶν ἐδαφῶν μας, τὴν προσφυγοποίηση 180 χιλιάδων συμπατριωτῶν μας καὶ μὲ τὸν τραγικὸ ἀπολογισμὸ τριῶν χιλιάδων νεκρῶν καὶ ἀγνοουμένων. 

Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Εἰρηνοποιοῦ, δηλώνουμε εὐθαρσῶς ὅτι εἴμαστε ἐναντίον κάθε πολεμικῆς εἰσβολῆς μιᾶς χώρας ἐναντίον μίας ἄλλης. Διακηρύττουμε τὸν σεβασμὸ στὴ διαφύλαξη τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου καί, ἰδιαιτέρως, στὴ διαφύλαξη καὶ προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ τῆς περιουσίας κάθε ἀνθρώπου.  

Ἐμεῖς, ὡς κυπριακὸς Ἑλληνισμός, γιὰ σχεδὸν μισὸ αἰώνα, ὑφιστάμεθα ἀκόμη τὶς τραγικὲς συνέπειες τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς. Καὶ παρ’ ὅλες τὶς ὀδυνηρὲς ὑποχωρήσεις ποὺ κάναμε, σὲ μιὰ εἰλικρινέστατη προσπάθεια εἰρηνικῆς ἐπίλυσης τοῦ κυπριακοῦ, αὐτό, ὄχι μόνο παραμένει ἄλυτο, ἀλλά, ἀντίθετα, δεχόμαστε καὶ ἀπειλὲς γιὰ ἐποικισμὸ τῆς περίκλειστης περιοχῆς τῶν Βαρωσίων, μὲ ἐμφανεῖς τὶς μεθοδικὲς προθέσεις τῆς Τουρκίας γιὰ κατάληψη ὁλόκληρης τῆς Κύπρου.

Οἱ πομπώδεις διακηρύξεις τοῦ προέδρου τῆς Τουρκίας γιὰ διάνοιξη τῆς περίκλειστης Ἀμμοχώστου καὶ τὴν ἐπάνοδο τῶν κατοίκων ὑπὸ τουρκικὴ διοίκηση, θὰ ἀποτελοῦσαν τὴν ἀπαρχὴ  νέων τουρκικῶν τετελεσμένων.  Αὐτὰ εἶχε κατὰ νοῦν ὁ Ἐρντογάν, ὅταν προέβαινε στοὺς ἀνατολίτικους θεατρινισμούς του, ἐντὸς τῆς ἄλλοτε εὐημερούσας ἱστορικῶς καὶ πολιτιστικῶς ἀλλὰ τώρα ἐρημωμένης πόλεως τῆς Ἀμμοχώστου. 

Τὴν «ἐπηρμένην ὀφρὺν» τοῦ κατακτητῆ ταπείνωσε ὁ πατριωτισμὸς τοῦ λαοῦ μας μὲ τὴν ὑπερήφανη καὶ ἐθνοπρεπὴ στάση, ποὺ τήρησε, μὲ συνεργὸ τὴ Θεία Πρόνοια, ἀφοῦ τὰ καιρικὰ φαινόμενα ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἦταν τόσο ἔντονα, ποὺ τὸν ἀνάγκασαν νὰ ὀπισθοχωρήσει. 

Οἱ ἄγονες διαπραγματεύσεις, τὶς ὁποῖες ἐπὶ τόσα πολλὰ χρόνια διεξάγουμε, δὲν μᾶς ἀφήνουν καμία ἀμφιβολία ὅτι ἡ Τουρκία τὶς χρησιμοποιεῖ γιὰ τὴν παγίωση τῶν τετελεσμένων τῆς εἰσβολῆς. Συνεπῶς, ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἀποτελεῖ μεγάλο σφάλμα νὰ προβοῦμε σὲ ὁποιανδήποτε ἄλλη ὑποχώρηση ἔναντι τοῦ κατακτητῆ.

Ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀνθρώπινο νὰ μᾶς προξενοῦν θλίψη καὶ ἀθυμία στὴν ψυχή. Ὅμως, σήμερα, πανηγυρίζουμε τὴ νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου. Τὴ νίκη τῆς συγγνώμης κατὰ τοῦ μίσους. Πανηγυρίζουμε τὴ νίκη τῆς ἀγάπης κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Πανηγυρίζουμε τὴ νίκη τῆς ἐλευθερίας κατὰ τοῦ κακοῦ καὶ τῆς φθορᾶς. 

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ τοὺς προβληματισμούς, ἂς στρέψουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν ἐλπίδα μας στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ· Ἐκείνου ποὺ βάδισε μὲ πίστη καὶ ὑπομονὴ τὸν ἀνάντη δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ ἑκουσίως ὑπέμεινε τὸν Σταυρό. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ἂς ὑπομείνουμε μὲ τὴν ἴδια πίστη τὶς ἀντιξοότητες καὶ τὶς θλίψεις ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ ἱστορικὴ πορεία τῆς πολύπαθης πατρίδας μας, μὲ τὴν ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι τὸν Γολγοθᾶ καὶ τὴ Σταύρωση θὰ ἀκολουθήσει ἡ πεπληρωμένη χαρὰ  τῆς Ἀναστάσεως. 

Ἀληθῶς Ἀνέστη!

+ Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β΄