Σε θέση άμυνας ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – Αδύναμος να καθορίσει ατζέντα

21:34 25/7/2021 - Πηγή: Sigma Live

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δυσκολεύεται να θέσει την πολιτική και κοινωνική ατζέντα και βρίσκεται σε θέση άμυνας στην πολιτική σκηνή.

Στην πολιτική ζωή της κάθε χώρας, είναι σημαντικό το ποιος καθορίζει την ημερήσια διάταξη, γι’ αυτό κι η σύγχρονη επιστήμη της επικοινωνίας έχει επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα.

Τα τελευταία 20 χρόνια, η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) επεδείκνυε στον μέσο πολίτη της Τουρκίας μία ευημερούσα οικονομία και άρα διακυβέρνηση. Ο Ερντογάν καθόριζε την πολιτική και κοινωνική ατζέντα

τόσο κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του όσο και κατά την πρώτη φάση της προεδρίας του.

Ο Ερντογάν ανήγειρε συνήθως τα ζητήματα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αγωνίζονταν για μέρες να βρουν μια απάντηση. Σε τέτοιο βαθμό που η Τουρκία, όπως ομολογούν κάποιοι, είχε μετατραπεί σε έναν πολιτικό χώρο που εφεύρισκε διαρκώς μέχρι και τεχνητές ατζέντες. Δεν ήταν άτοπο αυτό που οι δημοσιογράφοι στην Τουρκία έλεγαν «δεν υπάρχει μέρα που η Τουρκία δεν βγάζει είδηση». Ο Ερντογάν και οι σύμβουλοί του ήταν πολύ δραστήριοι και επιδέξιοι στο συγκεκριμένο θέμα.

Ωστόσο, ειδικά τους τελευταίους 6 μήνες, ο Ερντογάν δεν καταφέρνει να θέσει ούτε την ατζέντα, ούτε να στρέψει αλλού την κοινή γνώμη. Εξαιτίας σημαντικών λαθών που έγιναν στην οικονομική πολιτική, στην ανισορροπία των συναλλαγματικών ισοτιμιών και του πληθωρισμού και στο αυξανόμενο κόστος ζωής.

Ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος συνήθιζε να «επιτίθεται» στην αντιπολίτευση, έχει τώρα λάβει θέση άμυνας απέναντί της. Αποτυγχάνει να καθορίσει την ημερήσια διάταξη, την οποία έχει «επιβάλει» πια η αντιπολίτευση, ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που έχουν αποκτήσει μεγάλη ισχύ στην πληροφόρηση του κοινού.

Για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια, τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν αναβαθμιστεί τόσο πολύ και η φωνή τους ουσιαστικά ακούγεται στον μέσο πολίτη. η Η κυβέρνηση του AKP είναι αντιμέτωπη με ερωτήσεις όπως "πού είναι τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια;", "ποιος είναι το μέλος του κόμματος που δωροδοκείται από τη μαφία με 10 χιλιάδες δολλάρια το μήνα;". Ερωτήσεις που υπενθυμίζει κάθε Δευτέρα η ναυαρχίδα του αντιπολιτευόμενου τύπου, η εφημερίδα «Τζουμχουριέτ», και η εξουσία είναι αδύναμη να δώσει μία πειστική απάντηση.

Αδιάφορη (και) η ατζέντα «Κύπρος»

Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αδυναμίας καθορισμού της ατζέντας στο εσωτερικό της Τουρκίας ήταν η Κύπρος την περασμένη εβδομάδα. Το ταξίδι στην Κύπρο του Ερντογάν είχε προαναγγελθεί πριν από εβδομάδες και είχε ως στόχο να ενθουσιάσει την εσωτερική κοινή γνώμη, να ανυψώσει το εθνικό αίσθημα και να επιβεβαιώσει την ισχύ του προέδρου Ερντογάν στην διεθνή κοινότητα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ένα προεδρικό συγκρότημα κι ένας εθνικός κήπος, που θα κατασκευαστούν στα Κατεχόμενα.

Δεν προκάλεσε καμία δημόσια συζήτηση, η αντιπολίτευση, ούτε καν οι αρχηγοί της, δεν σχολίασαν, παρά μόνο βουλευτές χλεύασαν τις εξαγγελίες και το θέμα πέρασε κατά το κοινόν στο… ντούκου.

Και με τις αντιδράσεις ακόμη και στα Κατεχόμενα, που λογικά «ευνοήθηκαν» από τα «χαρμόσυνα» νέα υποδομής να συνεχίζονται.

Απλοί Τ/Κ πολίτες φωνάζουν ότι αυτό που χρειάζονται είναι έργα ανάπτυξης και νοσοκομεία στο βόρειο τμήμα του νησιού, που υποφέρει οικονομικά, κι όχι να ξοδευτούν χρήματα σε προεδρικά συγκροτήματα.

Κυβερνητική αστάθεια

Εν περιλήψει, ο Ερντογάν, ο οποίος καθόριζε την πολιτική ατζέντα, έχει χάσει πλέον αυτήν την ικανότητα. Δεν είναι σε θέση να απαντήσει πειστικά στις ερωτήσεις που θέτει κάθε εβδομάδα η αντιπολίτευση και είναι σε θέση άμυνας.

Ακόμη και τα βίντεο του Τούρκου αρχιμαφιόζου, Σεντάτ Πεκέρ, που φέρεται να φέρνει στην επιφάνεια σχέσεις διαπλοκής μεταξύ κράτους και μαφίας, προκαλούν μεγαλύτερη αίσθηση στην Τουρκία από ό,τι οι ομιλίες του Ερντογάν, πια, και έχουν γίνει πιο αξιόπιστη πηγή από την κυβέρνηση ή τον Τύπο στην Τουρκία.

Η κυβέρνηση Ερντογάν βιώνει την μεγαλύτερη αστάθεια από ποτέ, η οποία ξεκίνησε από τις διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί το 2013, οπότε ο Ερντογάν έχασε το θαυμασμό της διεθνούς κοινότητας λόγω της βίαιης καταστολής των ακτιβιστών.

Ωστόσο, το έναυσμα για το «ροκάνισμα» του προσωπικού του γοήτρου και της κυβέρνησής του ξεκίνησε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα το 2016.

Παρόλο που ήταν μία κίνηση εναντίον του και θα έπρεπε να κερδίσει την διεθνή συμπάθεια και υποστήριξη, ο Τούρκος πρόεδρος τουναντίον κέρδισε τις διεθνείς… υποψίες ότι, αν δεν το προκάλεσε, ότι τουλάχιστον τον ευνόησε ώστε να επιβάλει ένα πιο «αυταρχικό» καθεστώς στην Τουρκία.

Η πανδημία και η οικονομική κρίση που έβγαλε στην επιφάνεια ο κορωνοϊός ήταν πάντως το τελειωτικό χτύπημα για τον Ερντογάν, ώστε να κλονιστεί η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα που είχε δημιουργήσει και παράλληλα να αρχίσει να «διασκορπίζεται» η εκλογική του βάση.

Η αστάθεια ανάγκασε τον Τούρκο πρόεδρο να δημιουργήσει συνασπισμούς με άλλα κόμματα και να «ενδώσει» σε πιο συντηρητικές και εθνικιστικές ιδεολογίες και πολιτικές, χωρίς να μπορέσουν –ως ήλπιζε- να συμπληρώσουν το κενό, πολλώ δε μάλλον τα… κουκιά για να επέλθει πάλι μία ισορροπία στην πολιτική σκηνή.

Είναι, επομένως, σαφές ότι η πολιτική εξουσία αυτή την στιγμή στην Τουρκία περνά δύσκολες στιγμές…