Τα λεμόνια της οργής

16:11 6/12/2018 - Πηγή: Sigma Live

Ωδή σε όσους κράτησαν την «νεκρή ζώνη» ζωντανή κι αναστημένη

Έχει γραφτεί πως πιο εύκολα μπορεί κανείς να συγχωρέσει εκείνον που του σκότωσε τον πατέρα παρά εκείνο που του αρπάζει την πατρική γη. Ακούγεται υπερβολικό και υλιστικό. Αλλά κρύβει μια μεγάλη αλήθεια για το πόσα πολλά μπορεί να σημαίνει ένα περιβόλι ή και ένα ξεροχώραφο για τον πρόσφυγα που τα δούλεψε και τα έχασε. Περισσότερο όμως, για εκείνον που τα δουλεύει κάθε μέρα και βλέπει να του κλείνουν τον δρόμο νιώθοντας ανυπεράσπιστος από εκείνους που θα έπρεπε να παλεύουν μαζί του.

Όσοι προσφυγοποιηθήκαμε από χωριά κατά μήκος της γραμμής κατάπαυσης του πυρός, από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά τη δεύτερη εισβολή, ζήσαμε έναν δεύτερο πόλεμο, πολύ πιο άνισο αυτή την φορά. Οι πατεράδες μας αρνούμενοι να πιστέψουν πως όλα χάθηκαν για πάντα, σαν άλλοι αντάρτες μετέβαιναν κρυφά τις νύκτες του καλοκαιριού να ποτίσουν τα δέντρα τους τα ριζιμιά. Και οι συλλήψεις δεν ήταν λίγες. Ζήσαμε έντονα την αγωνία για κάθε γονιό που ξενυκτούσε στον κάμπο μόνος του στα κρυφά, κι αργότερα, πολύ αργότερα, με συνοδεία ΟΗΕδων. Τις πλείστες φορές και με ζημιά ακόμη των γεωργών, όπως εξελίχθηκε ο ανταγωνισμός. Ενώ θα έπρεπε να επιδοτηθούν για αυτή και μόνον την προσπάθεια. Ο πόθος, να κρατηθεί πράσινος ο κάμπος, να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε εκεί ως οι μόνοι αφέντες.

Οι ΟΗΕδες… συνόδευαν μεν αλλά συνηγορούσαν και υπέρ των κατακτητών που σε ανάγκαζαν τα κόψεις τα δέντρα που έκρυβαν μνήμες ακριβές των παιδικών σου χρόνων για να έχουν…ορατότητα οι Αττίλες. Και με κάθε δέντρο που έκοβαν ξερίζωναν και μια καρδιά…Η «νεκρή ζώνη» έμεινε νεκρή μόνο για τους πολιτικούς. Γιατί οι γονιοί μας την ανέστησαν και την κράτησαν ελεύθερη και καρπερή. Από τον καρπό της ζήσαμε κι ανδρωθήκαμε και την κρατήσαμε με χυμούς και φύτρες για να καρτερά να σμίξει με την σκλαβωμένη γη λίγα μέτρα πιο κάτω. Η σχέση με την γη είναι αλλιώτικη και μόνον όποιος την ζήσει μπορεί να κατανοήσει την τραγωδία να σου την στερούν για δεύτερη φορά.

Το 2012 ως μια θορυβώδης, δήθεν επιτυχία των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης πραγματοποιήθηκε αποναρκοθέτηση μεγάλου τμήματος της νεκρής ζώνης, μέρος της οποίας κατά μήκος των κατεχόμενων χωριών της Μόρφου. Η κυβέρνηση Χριστόφια τότε υπήρξε εκκωφαντικά απούσα όταν θα έπρεπε να κάνει το ελάχιστον και να διασφαλίσει απρόσκοπτη πρόσβαση και δυνατότητα αξιοποίησης στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Η δε κυβέρνηση του ΔΗΣΥ που ακολούθησε, ούτε στο λεξιλόγιο της δεν την περιέλαβε. Εκατοντάδες εκτάρια γης, γης ποτισμένης με αίμα και ιδρώτα, γης που κρατήθηκε απάτητη από Τούρκο σε εκείνες, τις όποιες μάχες μας άφησε η προδοσία να δώσουμε, έμειναν μετά την αποναρκοθέτηση έρμαιο στις διαθέσεις των κατακτητών με την εκνευριστική ανοχή της εκπροσώπου των Η.Ε. Και όταν σχετικά πρόσφατα, οι κοινοτικές αρχές του κατεχόμενου χωριού μας διασφάλισαν με πολλές πιέσεις από τα Η.Ε ενυπόγραφα δικαιώματα ανάκτησης της γης, οι ίδιοι αυτοί καθ’ ύλην αρμόδιοι για διασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή, αρνήθηκαν να παράσχουν την ελάχιστη ασφάλεια σε όσους θέλησαν να την καρπίσουν ξανά. Αντ’ αυτού αμέριμνοι και άβουλοι θεατές άφηναν Τούρκους να σπέρνουν στην αποναρκοθετημένη γη μας και νουθετούσαν τις κοινοτικές αρχές να πάνε να βρουν συμβιβαστική λύση με τους κατακτητές των χωριών μας! Αυτά ξεστόμισε η κυρία Σπέχαρ, μεταφέροντας το βάρος της ευθύνης της στους ώμους των κοινοταρχών των κατεχόμενων χωριών και αρνούμενη στην ουσία να εφαρμόσει την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που προβλέπει να μετακινηθεί ο δρόμος ελέγχου των Η.Ε κατά 200 μέτρα από το τελευταίο φυλάκιο. Και αφήνονται οι Τουρκοκύπριοι «αδελφοί» να απειλούν ανοικτά και απροκάλυπτα οικείους κοινοτάρχες πως θα βάλουν φωτιά να τα κάψουν αν τολμήσουν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες να τα καλλιεργήσουν.

Η ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης του αναδασμού στην περιοχή θα έδινε ένα σημαντικό μήνυμα στην άλλη πλευρά. Θα έδειχνε και στα Η.Ε αποφασιστικότητα. Θα το τολμήσει η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ; Ή θα αφήσει να ολοκληρωθεί η άλωση της ελεύθερης γης εν καιρώ δήθεν ειρήνης και να γίνει κι αυτή… δικοινοτικό πρόβλημα; Ήδη «γκριζάρονται» περιοχές που ήταν διαχρονικά μέσα στους χάρτες που κατατέθηκαν για επιστροφή υπό Ελληνοκυπριακή διοίκηση. Αλλά φαίνεται πως στην κυβέρνηση απλώς αναμένουν να εξοικειωθούμε κι άλλο με την κατοχή. Αν αδιαφορήσουν έστω και μια μέρα ακόμη, με την όποια «λύση» οι Τούρκοι θα βρεθούν μέχρι τον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας- Τροόδου. Εκτός βέβαια και αν ούτε αυτό τους ενδιαφέρει.

Δρ Ανδρειανή Δ. Οδυσσέως

Μέλος Π.Γ. ΕΔΕΚ

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com