Το Ανώτατο απέρριψε το διάταγμα τηλεπικοινωνιακών δεδομένων

14:15 27/10/2015 - Πηγή: Sigma Live

Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε σήμερα την αίτηση του Κωνσταντίνου Σύφαντου για εξασφάλιση διατάγματος τύπου Certiorari σε σχέση με τα διατάγματα εξασφάλισης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων στην υπόθεση αποστολής απειλητικών μηνυμάτων προς τον νυν Δήμαρχο Πάφου Φαίδωνα Φαίδωνος, την Αναπληρώτρια Δημοτικό Μηχανικό του Δήμου Ανδρούλλα Ευθυμίου και το δημοσιογράφο Κώστα Νάνο.

Κατηγορούμενοι στην υπόθεση αυτή είναι ο τέως Δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας, η τέως έκτακτη δημοτική υπάλληλος Μαρία Σολομωνίδου, ο σύζυγός της Κωνσταντίνος Σύφαντος και ο πατέρας της Ηλίας Σολομωνίδης.

Στην

απόφασή του ο δικαστής Αντώνης Λιάτσος συμφωνεί με την επιχειρηματολογία της Εισαγγελέα της Δημοκρατίας Έλενας Ζαχαριάδου, σημειώνοντας ότι «είναι ορθή η προσέγγιση της ευπαίδευτης συνηγόρου της Καθ` ης η αίτηση, ότι οι διατάξεις του Χάρτη δεν μπορούν αν τυγχάνουν εφαρμογής δεδομένου ότι δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εφαρμογή δικαίου της Ένωσης, αλλά ημεδαπού δικαίου».

Υπό αυτά τα δεδομένα, προσθέτει στην απόφασή του ο δικαστής Λιάτσος «ο υπό κρίση Νόμος θα πρέπει να εξετασθεί υπό το φως του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ιδιαίτερα των Άρθρων 15 και 17, λαμβανομένου βεβαίως υπόψη και του Άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».

Σε ότι αφορά το Σύνταγμα ο δικαστής παραθέτει την τροποποίησή του με την οποία γίνεται δυνατή η επέμβαση στην άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας, όταν τούτο είναι απαραίτητο για την ασφάλεια της Δημοκρατίας, όπως και την αποτροπή, διερεύνηση ή δίωξη σοβαρών ποινικών αδικημάτων.

Το άρθρο 8(2) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, σημειώνει, «έχει κοινά χαρακτηριστικά και υπόκειται σε ταυτόσημα κριτήρια στα πλαίσια της εξέτασης του ζητήματος εφαρμογής του Νόμου 183(Ι)/2007». Συγκεκριμένα, συμπληρώνει, δεν επιτρέπει την επέμβαση στην άσκηση του εξεταζόμενου δικαιώματος, εκτός εάν κάτι τέτοιο προβλέπεται υπό του νόμου και αποτελεί μέτρο το ποίο είναι αναγκαίο για την εθνική ασφάλεια, τη δημόσια ασφάλεια, την οικονομική ευημερία, την προάσπιση της τάξεως και την πρόληψη ποινικών παραβάσεων, την προστασία της υγείας ή της ηθικής ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών άλλων».

Το δικαστήριο καταλήγει ότι ο νόμος «εξεταζόμενος σφαιρικά και υπό το φως το συνόλου των διατάξεων του, τόσο αυτών που αφορούν στη διατήρηση, όσο και αυτών που διέπουν την πρόσβαση σε δεδομένα, διασφαλίζει ότι τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα της ιδιωτικής ζωής και επικοινωνίας δεν παραβιάζονται ούτε και περιορίζονται ενάντια στην αρχή της αναλογικότητας»

Εκφράζει παράλληλα τη θέση ότι ο νόμος «με σαφήνεια καθορίζει το πεδίο και τις αυστηρές προϋποθέσεις εφαρμογής του και παρέχει όλες τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες και εγγυήσεις προστασίας των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ζωής και επικοινωνίας».

Ο δικηγόρος του κ. Συφαντού Μιχάλης Πικής είχε επιχειρηματολογήσει, μεταξύ άλλων, πως «οι επιτρεπόμενοι περιορισμοί στο δικαίωμα ιδιωτικής ζωής, βάσει του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των άρθρων 15 και 17 του Συντάγματος, ταυτίζονται πλήρως με εκείνους του άρθρου 7 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ως προκύπτει σαφώς από την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ στην Digital Rights Ireland, όπου διαπιστώνεται ότι η διατήρηση δεδομένων για σκοπούς πρόληψης και καταπολέμησης της εγκληματικότητας και του οργανωμένου εγκλήματος ανταποκρίνεται σε σκοπό γενικού ενδιαφέροντος για τη διατήρηση της δημόσιας ασφάλειας, και επομένως συνιστά επιτρεπόμενο λόγο περιορισμού στην άσκηση του δικαιώματος ιδιωτικής ζωής».

Είχε επίσης εισηγηθεί πως «εκείνο το οποίο δεν έχει αντιμετωπιστεί στο δικό μας νόμο και παραβιάζει τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, συμφώνως της απόφασης στην Digital Rights Ireland, είναι οι διατάξεις στις οποίες αφορούν στην αδιάκριτη διατήρηση των δεδομένων όλων των πολιτών από τους πάροχους υπηρεσιών».

Πηγή: ΚΥΠΕ