Το ξεχασμένο γράμμα του Πούτιν για την Ουκρανία - Ιστορικοί δεσμοί & η «κλοπή»

14:19 22/2/2022 - Πηγή: Sigma Live

Πολλά έχουν ειπωθεί από χθες  σχετικά με το περιεχόμενο της ομιλίας του Ρώσου Προέδρου σχετικά με την Ουκρανία. Λίγοι όμως θυμούνται ότι  τον περασμένο Ιούλιο του περασμένου έτους, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δημοσίευσε μια εκτενή επιστολή-γράμμα με τίτλο «Σχετικά με την ιστορική ενότητα Ρώσων και Ουκρανών».

Υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων, αυτή η επιστολή μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε μια εικόνα για το τι έχει στο μυαλό του ο Πούτιν υπό τον φόβο μιας εισβολής στην Ουκρανία

από τις ρωσικές δυνάμεις.

Ο δημοσιογράφος Guillaume Huppé, σε πρόσφατο άρθρο του (πριν το διάγγελμα)  συνοψίζει το περιεχόμενο της επιστολής του Πούτιν. Με σκοπό να βοηθήσει τους αναγνώστες να κατανοήσουν καλύτερα ποια είναι η θέση του Πούτιν για την Ουκρανία και τι πιστεύει ότι είναι αλήθεια.

Διαβάστε επίσης: LIVE: Σε συναγερμό η Δύση μετά την αναγνώριση Ντόνετσκ-Λουχάνσκ ως ανεξάρτητα

Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ρωσία και η Ουκρανία αποτελούν έναν ιστορικό λαό

Στις πρώτες λίγες παραγράφους της επιστολής του, ο Πούτιν περιγράφει αυτό που θεωρεί ως ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Για παράδειγμα, γράφει ότι Ρώσοι και Ουκρανοί μοιράζονται τον ίδιο πνευματικό χώρο και κάποτε οριοθετούνταν από μια κοινή γλώσσα (παλιά ρωσικά). Αυτό που ακολουθεί είναι μια σειρά από ιστορικά παραδείγματα — μερικά που χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα.

Μερικές φορές, η επιστολή μοιάζει σαν ο Πούτιν να προσπαθεί να δημιουργήσει ιστορικά προηγούμενα για σύγχρονα γεωπολιτικά γεγονότα. Για παράδειγμα, αναφέρει ένα γεγονός τον 18ο αιώνα που κορυφώθηκε με την ενσωμάτωση της Κριμαίας στο ρωσικό κράτος. Έτσι, δημιουργείται ιστορικό προηγούμενο για ένα πιο πρόσφατο γεγονός: την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Ένα άλλο παράδειγμα αυτού είναι η αναφορά της Συνθήκης Διαρκούς Ειρήνης του 1686 και η συνοπτική ενσωμάτωση του Κιέβου στο ρωσικό κράτος. Έτσι, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο για την προσάρτηση του Κιέβου.

Οι πρώτες λίγες σελίδες της επιστολής οδηγούν τελικά σε μια αποφασιστική ιστορική στιγμή το 1922: τη δημιουργία της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) με την Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία ως έναν από τους ιδρυτές της.

Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ουκρανία κλάπηκε από τη Ρωσία λόγω Άδικων Γεωπολιτικών Γεγονότων

Η δημιουργία της ΕΣΣΔ λειτουργεί ως κομβικό σημείο στην επιστολή του Πούτιν. Στην πραγματικότητα, πιστεύει ότι η σοβιετική εποχή είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία της σύγχρονης Ουκρανίας. Κατηγορεί τους Μπολσεβίκους για τη διαίρεση της χώρας σε κομμάτια και για την ενεργή προώθηση μιας πολιτικής εντοπισμού που εδραίωσε την ουκρανική κουλτούρα, γλώσσα και ταυτότητα. Γράφει ότι οι ενέργειές τους ισοδυναμούσαν με μια αναγκαστική «ουκρανοποίηση» που επιβλήθηκε στον λαό της ιστορικής Ρωσίας.

Φυσικά, η πτώση της ΕΣΣΔ είναι ένα άλλο σημαντικό γεωπολιτικό γεγονός που αναφέρεται στην επιστολή του Πούτιν. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι συντάκτες της Διακήρυξης για την ΕΣΣΔ τοποθέτησαν μια επικίνδυνη ωρολογιακή βόμβα όταν έδωσαν στις δημοκρατίες το δικαίωμα να αποσχιστούν ελεύθερα από την Ένωση. Κατηγορεί αυτή τη διάταξη για την «παρέλαση ανεξαρτησίας» που ακολούθησε την πτώση της ΕΣΣΔ. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, σήμαινε ότι ο ρωσικός λαός —προηγουμένως ενωμένος εντός της ΕΣΣΔ— βρέθηκε ξαφνικά απομακρυσμένος από την πατρίδα.

Ο Πούτιν ολοκληρώνει αυτή την ενότητα με μια τολμηρή δήλωση: Έκλεψαν την Ρωσία.

Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ουκρανία βρίσκεται υπό τον έλεγχο των δυτικών δυνάμεων που είναι εχθρικές προς τη Ρωσία

Ο Πούτιν γράφει ότι η Ουκρανία βρίσκεται πλέον υπό τον άμεσο εξωτερικό έλεγχο της Δύσης. Αυτό περιλαμβάνει την εποπτεία των ουκρανικών αρχών, των υπηρεσιών ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων. Όλα τα παράπονα του Πούτιν προς τη Δύση καταλήγουν τελικά σε μερικές παραγράφους που στοχεύουν στο ΝΑΤΟ. Σε αυτό το τμήμα της επιστολής, κατηγορεί το ΝΑΤΟ ότι κατασκευάζει υποδομές στην Ουκρανία σε μια προσπάθεια να αναπτύξει τις στρατιωτικές του δυνατότητες στην επικράτεια. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι μόνο μια συγκαλυμμένη κατάληψη της οικονομίας και των φυσικών πόρων της Ουκρανίας.

Κατηγορεί τις δυτικές χώρες ότι απορρίπτουν τις επανειλημμένες εκκλήσεις της Ρωσίας για διάλογο. Και πιστεύει ότι η Ουκρανία παρασύρεται σε ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι με στόχο να μετατρέψει το έδαφος σε φράγμα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας. Αλλά προχωράει παραπέρα. Ο Πούτιν γράφει ότι η Δύση παρενέβη άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας και υποστήριξε ένα πραξικόπημα κατά των φιλορωσικών δυνάμεων. Προτείνει ότι οι δυτικές χώρες υποστήριξαν ριζοσπαστικές εθνικιστικές ομάδες και βοήθησαν στην εισαγωγή αντιρωσικών πολιτικών στην Ουκρανία.

Επανειλημμένα, ο Πούτιν εκφράζει δυσπιστία προς τους ηγέτες της σύγχρονης Ουκρανίας και τους «εξωτερικούς προστάτες» τους. Κατηγορεί την ουκρανική ηγεσία ότι ξαναγράφει την ιστορία σε μια προσπάθεια να διαγράψει όλα όσα ένωναν κάποτε Ρώσους και Ουκρανούς. Συνεχίζει κατηγορώντας τους τοπικούς ολιγάρχες ότι ληστεύουν τον λαό και αποθηκεύουν κλεμμένα κεφάλαια σε δυτικές τράπεζες — μακριά από την πατρίδα.

Στην επιστολή του, ο Πούτιν επιμένει ότι η Δύση χαρακτήρισε άδικα τη Ρωσία ως επιτιθέμενο προς την Ουκρανία. Αντίθετα, ισχυρίζεται ότι η Ρωσία βοήθησε την Ουκρανία να καθιερωθεί ως ανεξάρτητη χώρα. Αλλά μερικές παραγράφους αργότερα, κατηγορεί τους κυβερνώντες κύκλους της Ουκρανίας ότι δικαιολογούν αυτήν την ανεξαρτησία αρνούμενοι το κοινό τους παρελθόν.

Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ουκρανία αναγκάστηκε να αλλάξει ταυτότητα μακριά από τις ρωσικές ρίζες της

Καθώς η επιστολή του Πούτιν προχωρά, ο τόνος του αλλάζει. Στην τελευταία ενότητα, χρησιμοποιεί έντονη γλώσσα για να περιγράψει αυτό που πιστεύει ότι είναι μια αναγκαστική άρνηση των ρωσικών ριζών της Ουκρανίας. Γράφει ότι κακώς οι Ουκρανοί πιστεύουν ότι η Ρωσία είναι ο εχθρός. Και εδώ, ο Πούτιν χρησιμοποιεί την πιο δυνατή γλώσσα του. Γράφει ότι ο δρόμος της αναγκαστικής αφομοίωσης και του σχηματισμού ενός εθνικά καθαρού ουκρανικού κράτους, επιθετικού προς τη Ρωσία, είναι συγκρίσιμος στις συνέπειές του με τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής κατά της Ρωσίας.

Ο Πούτιν συνεχίζει δηλώνοντας ότι ο ρωσικός λαός μπορεί να μειωθεί κατά εκατοντάδες, χιλιάδες ή και εκατομμύρια ως αποτέλεσμα του σκληρού και τεχνητού διχασμού Ρώσων και Ουκρανών. Προσθέτει ότι το αντιρωσικό σχέδιο έχει απορριφθεί από εκατομμύρια Ουκρανούς και ότι ο λαός της Κριμαίας έκανε την ιστορική του επιλογή (να ταχθεί με τη Ρωσία). Σύμφωνα με τον ίδιο, το αντιρωσικό σχέδιο είναι απαράδεκτο για πολλούς στην Ουκρανία.

Στο επόμενο τμήμα της επιστολής του, ο Πούτιν γράφει ότι όσοι είναι φιλορώσοι στην Ουκρανία εκφοβίζονται, οδηγούνται στην παρανομία, διώκονται για τις πεποιθήσεις τους, ακόμη και δολοφονούνται χωρίς συνέπειες. Δεσμεύεται να μην επιτρέψει ποτέ να χρησιμοποιηθούν τα ιστορικά εδάφη και οι λαοί της Ρωσίας εναντίον του ρωσικού κράτους.

Στις τελευταίες λίγες παραγράφους της μακροσκελής επιστολής του, ο Πούτιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για την Ουκρανία να επιτύχει πραγματική κυριαρχία είναι σε συνεργασία με τη Ρωσία, επειδή είναι - και ήταν πάντα - ένας λαός.

Το γράμμα «Σχετικά με την Ιστορική Ενότητα Ρώσων και Ουκρανών» μας δίνει μια μοναδική ματιά στη νοοτροπία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η επιστολή του ξεκινά με μια έκκληση για αναγνώριση των ιστορικών και πολιτιστικών δεσμών που υπάρχουν μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων. Και τους λόγους για τους οποίους τους  βλέπει σαν έναν λαό. Στη συνέχεια, εκθέτει ποιους πιστεύει ότι είναι οι άδικοι λόγοι πίσω από τον χωρισμό της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Και προσδιορίζει ποιος φταίει. Τέλος, ο Πούτιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η σημερινή κατάσταση είναι αφόρητη για το ρωσικό κράτος.