Τουρκική Οικονομική κρίση: Το «ποντίκι που βρυχάται»

09:23 13/8/2018 - Πηγή: Sigma Live

Συχνότατα στις αναλύσεις μας αναφέρουμε πως η μετεωρική επιτυχία και σημερινή παντοδυναμία Ερντογάν οφείλεται στο οικονομικό του πρόγραμμα που κατόρθωσε να συμπεριλάβει την χώρα του στον «επίζηλο» κύκλο των G-20.

Ξεχνούμε όμως, πως σε μεγάλο βαθμό τόσο η παρουσία όσο και η επιτυχία του νυν Τούρκου Προέδρου, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην τεραστίων διαστάσεων οικονομική κρίση των ετών 1999-2000, της οποίας «θρυαλλίδα» υπήρξαν πολιτικά γεγονότα και συγκυρίες που ανέτρεψαν άρδην τις πολιτικές ισορροπίες της

εποχής.

Τότε, η αλυσιδωτή αντίδραση ξεκίνησε ανεξέλεγκτη έπληξε καίρια την κυβέρνηση Ετζεβίτ -φαινομενικά πολιτικά ενισχυμένη από τις πρόσφατες «επιτυχίες» Οτζαλάν και S-300- και αποσάθρωσε τα θεμέλια του οικοδομήματος που κατέρρευσε με πάταγο.

Η πολιτική συνιστώσα έπαιξε (τότε, αλλά και προδήλως σήμερα) πολύ σημαντικό ρόλο, αλλά τα δομικά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας (με «μεγάλο ασθενή» όπως και σήμερα τις Τουρκικές Τράπεζες) υπήρξαν και παραμένουν η «Δαμόκλειος σπάθη» στα σχέδια Ερντογάν για μια νέα πανίσχυρη Τουρκία με ορίζοντες το 2023 και το 2071.

Η πολιτική διάσταση, σήμερα έγκειται σε ένα συνδυασμό παραμέτρων, ήτοι, την εμμονή Ερντογάν σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, χαμηλά επιτόκια και πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (το «Σχέδιο των 100 ημερών» που ανακοίνωσε προ ημερών) , το «πάγωμα» του κρατικού μηχανισμού εν όψει των εφαρμοστέων αλλαγών στις διοικητικές δομές, τη θρυλούμενη αντίθεση του νυν Προέδρου με τον Υπουργό Αλμπαϊράκ , (που τυγχάνει να είναι και γαμβρός του) και βεβαίως το ρόλο του εξωτερικού παράγοντα.

Ο τελευταίος, στο πρόσωπο των Η.Π.Α. όχι μόνο επηρεάζει το «κλίμα», αλλά και μπορεί να κτυπήσει καίρια στο «μαλακό υπογάστριο», το καθεστώς Ερντογάν και να υποσκάψει σοβαρά τα όποια στηρίγματα απέμειναν στην τουρκική οικονομία. Η κρίση στις τουρκο-αμερικανικές σχέσεις, δεν είναι προσωποπαγής (ο πάστορας Μπράνσον και μόνον), αλλά έχει μεγεθυνθεί στο μέτρο που γιγαντώθηκαν και οι φιλοδοξίες και στοχοθεσίες Ερντογάν.

Πολλά θα κριθούν από το αποτέλεσμα των συναντήσεων που έχει –τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- η τουρκική αντιπροσωπεία στην Ουάσιγκτον.

Εάν όμως ο Tούρκος Πρόεδρος επιμείνει, επί παραδείγματι, σε συναλλαγές με το Ιράν, η κατάσταση μόνο επί το χείρον –για την Τουρκία- θα μεταβληθεί. Η βοήθεια που ίσως αναμένει, από Ρωσία, Κίνα, BRICS, αν ποτέ έλθει, λίγα θα διασώσει.

Δρ Λαγγίδης Αφεντούλης

Συντονιστής Ερευνών, Κέντρο Ανατολικών Σπουδών

Πάντειο Πανεπιστήμιο