Τρόας ο αντικατοχικός καλλιτέχνης-Η αφύπνιση συνειδήσεων μέσα από την τέχνη

11:42 25/7/2021 - Πηγή: Sigma Live

Σε ένα καθημερινό σερφάρισμα στο διαδίκτυο, εντόπισα κάποια ιδιαίτερα σκίτσα που προκαλούν δυο συναισθήματα: τον πόνο για όσα βιώνει ο κυπριακός ελληνισμός εδώ και 47 χρόνια, αλλά και την αισιοδοξία γιατί οι νέοι δεν ξέχασαν τα πάτρια εδάφη και ξέρουν ότι τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια.

Διαβάστε ακόμη: «Ανασήκωσε την πλάτη και απόσεισέ τους ...» - Ένας αντικατοχικός καλλιτέχνης

Πίσω από αυτά τα σκίτσα κρύβεται ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης, ο Τρόας Τσαδιώτης. Το SigmaLive συνομίλησε μαζί του και

παρουσιάζει το σκεπτικό αυτού του νέου μέσα από τα αντικατοχικά του σκίτσα, με τον ίδιο να δηλώνει ότι είναι εσωτερική ανάγκη τα ιδανικά και οι αξίες του έθνους να παρουσιαστούν μέσα από την τέχνη του.

Ο Τρόας γεννήθηκε στη Λευκωσία και διαμένει στην Ανθούπολη. Πρόσφυγας από το Πέλλα Παϊς από την οικογένεια της μητέρας του και από την Τσάδα της Πάφου γι’ αυτό και το Τσαδιώτης από την οικογένεια του πατέρα του.

 Απόγονος ήρωα όπως μας ανέφερε, καθώς ο προπάππους του εκ Τσάδας πολέμησε στην έξοδο του Μεσολογγίου. «Είναι για μένα μια μεγάλη παρακαταθήκη», συμπλήρωσε.

Από πότε ξεκίνησες τα σκίτσα και αν ασχολείσαι επαγγελματικά ή ως χόμπι;

Καταρχάς ευχαριστώ για την πρόσκληση και την φιλοξενία στο ειδησεογραφικό σας χώρο. Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνετε το βήμα αυτό ως νέος καλλιτέχνης να αναδείξω την «ελληνοκεντρική τέχνη» μέσα από τα δικά μου έργα. Η ελληνοκεντρική τέχνη είναι ένα κομμάτι που σπανίζει στον σημερινό κόσμο των τεχνών και νιώθω ιδιαίτερη τιμή που είμαι μέρος αυτής.

Ξεκίνησα λοιπόν την ζωγραφική από πολύ νεαρή ηλικία, από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι είχα έμφυτη αντίληψη και ικανότητα να μπορώ ζωγραφίσω. Νομίζω πως γεννήθηκα μαζί του, γεννήθηκα για αυτό τον σκοπό, γιατί σύμφωνα με τον Αριστοτέλη όλοι γεννιόμαστε με ένα σκοπό. Ίσως να είναι αυτός ο σκοπός μου, να εκφράζομαι μέσα από τα εικαστικά.

Ζωγραφίζοντας βρήκα το νόημα της ζωής όπως το είχε θέσει και ο καθηγητής Ιωάννης Συκουτρής σε ένα από τα βιβλία του. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να μπορεί να κρατήσει μολύβι στο χέρι μέχρι και σήμερα δεν σταμάτησα ούτε για μια στιγμή να ζωγραφίζω. Φοίτησα σε φροντιστήριο καλών τεχνών από ηλικία δέκα χρόνων μέχρι τα δεκαοκτώ μου.

Ξεκίνησα ερασιτεχνικά με στόχο να καταφέρω κάτι μέσα από την τέχνη και γιατί όχι να μπορέσω να ζήσω από αυτό. Δούλεψα μεθοδικά, με πολύ σκληρή δουλειά, πίστη και αφοσίωση ώστε να καταφέρω να παρουσιάσω ένα νέον έργον στην κοινωνία μας. Ένα έργο διαφορετικό, καινούργιο, καινοτόμο και εναλλακτικό, τουλάχιστο ως προς τα δικά μου μάτια. Εξέλιξα και ανάπτυξα την διαδικασία σύλληψης πρωτότυπων ιδεών μετά από πολλούς συλλογισμούς και πειραματισμούς. Σήμερα, μετά από την παρουσίαση μίας σειράς εργογραφιών μου, που αγκαλιάστηκαν θετικά από το φιλότεχνο κοινό, είμαι σε θέση να αναλαμβάνω εικαστικά πρότζεκτ, διοργάνωση εκθέσεων, πώληση σημαντικών έργων μου, αναθέσεις τοιχογραφιών, εικογραφήσεις και άλλων. Ουδέποτε το είδα ως χόμπι, ούτε καν ως επάγγελμα. Θα μπορούσα να ακολουθήσω πιο εύκολο δρόμο ζωγραφίζοντας πίνακες «πολιτικά ορθούς», πίνακες που αντιπροσωπεύουν εικαστικές τέχνες μεγαλύτερης απήχησης , αποδεχτούς από ένα μεγαλύτερο φάσμα κοινού με ίσως μεγαλύτερο εμπορικό ή διακοσμητικό χαρακτήρα.

Σαν επάγγελμα δεν το είδα ποτέ, γιατί ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκα να ζωγραφίσω έναν πίνακα με προορισμό την πώληση του, αλλά με σκοπό την πνευματική μου ανάγκη. Γιατί όπως έχει πει ο Κυριάκος Μάτσης, «ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής». Όσον αφορά το εάν είναι το χόμπι μου, όχι, το χόμπι μου είναι το μπιλιάρδο.

Από πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τα εθνικά ζητήματα μέσα από την τέχνη σου;

Από νεαρή ηλικία, κιόλας από την εφηβεία μου, δεν ένιωθα ικανοποίηση να παρουσιάζω ένα τελικό πίνακα χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο. Ένιωθα την ανάγκη για κάτι παραπάνω. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από τότε σκίτσα με νόημα, θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί από τα εφηβικά μου χρόνια να θίξει το Κυπριακό ζήτημα μέσα από τις ζωγραφικές μου τότε απόπειρες.

Ένταξα το εθνικό περιεχόμενο στην τέχνη μου σταδιακά, όταν γινόμουνα όλο και πιο ώριμος στην ζωή μου. Η φιλοπατρία βγήκε στην τέχνη μου έμφυτα, μου άνοιξε τους ορίζοντες, μου απογείωσε την διάθεση για δημιουργία και μου ζωήρεψε την έμπνευση. Μελετώντας την αρχαία γραμματεία, την λογοτεχνία, την ιστορία είτε αρχαία, είτε βυζαντινή, είτε την σύγχρονη μου εγείρει την όρεξη για σύλληψη όλο και πιο συχνών ιδεών.

Γιατί επικεντρώθηκες σε αυτά και με ποια άλλα θέματα ασχολείσαι;

Επικεντρώθηκα σε αυτά γιατί αντιλήφθηκα ποιος είναι ο σκοπός των τεχνών. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη, «η τέχνη δεν γίνετε για να συγκινεί αλλά για να πείθει με το πάθος της αλήθειας και της λογικής». Ένταξα το εθνικό περιεχόμενο στις θεματολογίες μου γιατί σύμφωνα με τον Ίωνα Δραγούμη, είναι τα έθνη που δημιουργούν πολιτισμούς (Μινωικός, Μυκηναϊκός, Ρωαμϊκός, Βυζαντινός κτλ.). Όλοι οι πολιτισμοί που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία ήταν αποτέλεσμα εθνικών αναγκών. Κοιτάζοντας την ιστορία της τέχνης, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι πάντοτε το εθνικό αίσθημα διαδραματίζει πρωταρχικό ρόλο σε εικαστικά κινήματα (ρομαντισμός, νεοκλασικισμός, ρεαλισμός, κ.α.). Ειδικά στην σύγχρονη λογοτεχνία η φιλοπατρία ήταν κυρίαρχο αίσθημα και μπορούμε να πούμε ότι ήταν η ελίτ των θεμάτων. Σε μία πατρίδα που αιμορραγεί από την παράνομη τουρκική κατοχή, κάθε ανήσυχο πνεύμα δεν μπορεί να μείνει αμέτοχο.

Ήταν μια εσωτερική ανάγκη, τα ιδανικά και οι αξίες του έθνους να παρουσιαστούν μέσα από την τέχνη μου, γιατί όσο υπάρχουν καλλιτέχνες να δημιουργούν το μεγαλείο της Ελλάδος, αυτή δεν πεθαίνει. Η Ελλάδα είναι πολιτισμός, και πολιτισμός χωρίς τέχνες δεν υφίσταται.

Ασχολούμαι με πολλά θέματα, θέλω η τέχνη μου να είναι ευρύτερη και πολυθεματική. Οτιδήποτε απασχολεί την καθημερινή μας ζωή, φιλοσοφικές πτυχές, κοινωνικά προβλήματα, οικολογία, φιλοζωία, βιβλιοφιλία και άλλα θα βρίσκουν χώρο στην δουλειά μου. Όπως για παράδειγμα, ένα μείζων ζήτημα που με απασχολεί και έχω ζωγραφίσει μια σειρά από έργα είναι τα ναρκωτικά. Έχω βάλει στόχο την καταπολέμηση των ναρκωτικών μέσα από την τέχνη, για τον λόγο ότι με ανησυχεί σε μεγάλο βαθμό. Δεν κάνω πίσω ούτε σε σκληρά ούτε σε «χαλαρά» ναρκωτικά. Ο χώρος των τεχνών σήμερα είναι βουτηγμένος στον κόσμο των ναρκωτικών, λέγετε ότι η χρήση ανοίγει την έμπνευση και γίνεσαι πιο δημιουργικός, εγώ πιστεύω ότι το θολωμένο μυαλό δεν σκέπτεται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη «μαστούρα» από το να είσαι νηφάλιος και ταυτόχρονα δημιουργικός. Εξάλλου υπάρχουν άλλα μέσα για να «φτιαχτούμε» και να ανεβαίνει η διάθεση μας για έμπνευση. Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του εικοσιένα μας λέει ο Κωστής Παλαμάς.

Ποια σχόλια παίρνεις για τα σκίτσα σου;

Τα σχόλια και τα μήνυμα είναι πολύ ενθαρρυντικά. Είμαι αποδέκτης πολύ κολακευτικών σχόλιων για την δουλειά μου. Ο κόσμος με προτρέπει να συνεχίσω. Αυτό που κάνω αγκαλιάστηκε και μπορώ να πω ότι ο κόσμος συστρατεύετε μαζί του. Βλέπω ότι το κοινό ταυτίζεται με τα έργα μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί βλέπω πως κόσμος λαμβάνει τα μηνύματα που θέλω να εκφράσω μέσα από τα έργα μου και είμαι πραγματικά ευγνώμων σε όλους αυτούς.

 Στις μέρες μας το να ασχολείται κανείς με τα εθνικά ζητήματα Ελλάδας–Κύπρου παρεξηγείται από ομάδα ατόμων και εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως «φασίστας» ή «πολεμοχαρής». Δεν σε τρομάζει το ενδεχόμενο της σύνδεσης του ονόματος σου με τέτοιους όρους;

Είναι αλήθεια ότι είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι όποιος δηλώνει ότι αγαπά την πατρίδα του χαρακτηρίζεται αυτόματος ως φασίστας. Ο φασισμός ήταν ένα ιταλικό ρεύμα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αναπτύχθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Σύσσωμο το ελληνικό έθνος πολέμησε τον πραγματικό φασισμό με το ένδοξο έπος του 40’. Σήμερα η λέξη φασίστας χρησιμοποιείτε αρκετά συχνά και συνήθως με λανθασμένη έννοια. Από πότε η φιλοπατρία θεωρείτε φασισμός; Το να θέλει κάποιος να αγωνιστεί για την απελευθέρωση του τόπου του είναι φασισμός; Όπως οι Κύπριοι αγωνίζονται για απελευθέρωση έτσι και οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι και οι Παλαιστίνιοι αγωνίζονται για την δική τους, είναι και αυτοί φασίστες; Δεν θεωρώ τον εαυτό μου φασίστα και δεν αποδέχομαι αυτό τον χαρακτηρισμό. Παρόλα αυτά δεν τρομάζει να με αποκαλέσει κάποιος έτσι γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται αλλιώς την λέξη αυτή. Όσον αφορά τον πολεμοχαρή, κάνεις δεν επιθυμεί να ζήσει την φρίκη του πολέμου. Κανείς δεν θα πρέπει να το εύχεται, παρόλα αυτά για να διασφαλιστεί η ειρήνη και η ελευθερία είναι γεγονός ότι χρειαζόμαστε ισχυρή αποτρεπτική ισχύ. Κλείνοντας, θα επικαλεστώ τον Ουίνστον Τσόρτσιλ που είχε προφητέψει ότι οι φασίστες του μέλλοντος θα είναι οι αντιφασίστες.

Ποια είναι τα συναισθήματα σου για αυτά τα σκίτσα και το μήνυμα που ελπίζεις ότι στέλνουν στην κοινωνία;

Για αυτά τα έργα νιώθω πάρα πολλά, μπορεί να σας ακουστεί ακραίο όμως τα νιώθω σαν τα παιδιά μου. Όταν μου ζητάνε να πουλήσω κάποιο έργο νιώθω ότι θα χάσω από κοντά μου ένα κομμάτι μου. Σε κάθε έργο μου βάζω όλο μου τον εαυτό, αφήνω τον χαρακτήρα μου και εξαντλώ όλη την ενέργεια μου. Γιατί σύμφωνα με τον Περικλή Γιαννόπουλο, «τέχνη είναι η υπέρτατη εκδήλωση της ανθρώπινης ενέργειας». Το μήνυμα που ελπίζω να στείλω στην κοινωνία είναι ότι ακόμη είμαστε ζωντανοί. Θέλω μέσα από τα έργα μου να αποτρέψω καταστάσεις και παράλληλα να εμπνεύσω, να εμψυχώσω και να προβληματίσω τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις νέες γενιές.

Θέλω μέσα από τα έργα μου να συνεχίσω να αφυπνίζω συνειδήσεις, να ασχολούμαι με τα κοινωνικά ζητήματα ακολουθώντας τον δικό μου αυτοσκοπό. Επιπλέον επιθυμώ να παρουσιάσω ένα έργον με προσεγμένη αισθητική και ευφυΐα θέλοντας να φανώ αντάξιος του Θεόδωρου Βρυζάκη, του Νικόλαου Γύζη, του Αλέξανδρου Αλεξανδράκη και άλλων σπουδαίων Ελλήνων ζωγράφων.

Διαβάστε ακόμη: Ο μυστήριος γκραφιτάς της Επανάστασης μιλά στο «SigmaLive» - Μήνυμα σε Κύπρο