Εργαλεία

21:34 5/11/2012 - Πηγή: Enimerosi24

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΑΠΟ τότε που άρχισε η κρίση, δηλαδή από το 2008, όποιος είχε την εξουσία και πήγε σε εκλογές έχασε. Ορισμένοι, όπως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ή ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν έφθασαν καν στις κάλπες. Το ερώτημα τώρα είναι τι θα γίνει με τον Μπαράκ Ομπάμα. Αυτός είναι ο επόμενος που κρίνεται και μάλιστα αύριο.

Η περίπτωση Ομπάμα είναι η πιο

ενδιαφέρουσα. Και η ανάλυση της έκβασης των αμερικανικών εκλογών θα έχει εργαλειακό χαρακτήρα. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν σημαντικές άλλες παράμετροι. Ας πούμε, ο Νικολά Σαρκοζί είχε γίνει προσωπικά αντιπαθής στους Γάλλους. Ο Γκόρντον Μπράουν πλήρωσε και τη φθορά από τη μακροχρόνια παραμονή των Εργατικών στην εξουσία. Τρεις εκλογές είχαν κερδίσει στη σειρά από το 1997 – ε, δεν θα έχαναν την τέταρτη; Ο Θαπατέρο είχε κάνει ήδη δύο θητείες και το πιθανότερο είναι ότι δεν πήγαινε, ούτως ή άλλως, για τρίτη, όπως έκανε πριν από αυτόν και ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Οσο για τον Μπερλουσκόνι, αυτός ήταν κοντά στο να εξαντλήσει τις επτά ψυχές που, όπως οι γάτες, είχε στην πολιτική.

ΜΕ τον Ομπάμα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ, πρώτα πρώτα, δεν υπάρχει σοβαρός αντίπαλος. Ο Μιτ Ρόμνεϊ είναι ακριβώς ο τύπος του αμερικανού πολιτικού που κατεβαίνει ως υποψήφιος όταν ο εν ενεργεία Πρόεδρος είναι ισχυρός και φαβορί. Ενα είδος νεότερου Μπομπ Ντόουλ, για να θυμηθεί κανείς τον γερουσιαστή που είχε κατέβει κόντρα στον Μπιλ Κλίντον το 1996. Οταν στα τέλη του καλοκαιριού ο Ρόμνεϊ έκανε ένα γύρο στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, η υποδοχή ήταν εξαιρετικά χλιαρή. Ορισμένες πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι, έχουν φθάσει να αγνοήσουν τις απαιτήσεις του διπλωματικού τακτ και να έχουν καθαρή θέση υπέρ του Ομπάμα. Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες φάνηκε ότι ο Ρόμνεϊ μπορεί ίσως και να κερδίσει. Ή, μάλλον, φάνηκε η αδυναμία του Ομπάμα.

ΓΙΑΤΙ όμως να εμφανίζεται ο Ομπάμα αδύναμος; Δεν μπορεί να έφταιγε το υψόμετρο του Ντένβερ για την κακή του εμφάνιση στο ντιμπέιτ που έγινε στο Κολοράντο. Ισα ίσα, ο Μπαράκ τελειώνει μια προεδρική θητεία, κατά την οποία ήταν προσεκτικός μέχρι νευρώσεως. Και το σύστημα υγείας αναμόρφωσε – παίρνοντας το πολιτικό ρίσκο -, και την εντολή να γίνει η επιχείρηση δολοφονίας του Μπιν Λάντεν έδωσε, και την Αμερική από την κρίση έβγαλε. Την έβγαλε; Το ερώτημα θέλει προσεκτική μέχρι νευρώσεως απάντηση. Ναι, η ατμόσφαιρα τέλους του κόσμου – ή, μάλλον, του χρηματοπιστωτικού συστήματος – που υπήρχε την περίοδο 2008 – 2009 δεν υπάρχει πλέον. Ο άξονας Γκάιτνερ – Μπερνάνκι λειτούργησε αποτελεσματικά και τα σοφιστικέ κόλπα της Φεντ με την ποσοτική χαλάρωση βοήθησαν την αμερικανική οικονομία να μη στεγνώσει. Ακόμη και η Γουόλ Στριτ στάθηκε και το δολάριο παραμένει το νόμισμα που έχει τη διεθνή εμπιστοσύνη.

ΩΣΤΟΣΟ – και εδώ είναι το κλειδί – η ανάκαμψη είναι κρύα. Ή, μάλλον, δεν έχει δουλειές. Η οικονομία ξαναξεκίνησε. Η ανεργία, η μιζέρια και η ανέχεια παραμένουν. Αυτό είναι το πικρό ψωμί της κρίσης – η οποία οφείλεται σε διαρθρωτικά λάθη ετών που ο Ομπάμα, ή ο κάθε Ο