Η επίπληξη Παναγιωτόπουλου και η συγγνώμη του Καψή

Σεβασμός στη Χαρούλα και τη Δήμητρα

Η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη μας συντροφεύουν, εδώ και 40 χρόνια, χωρίς να μας γυρεύουν να τους επιστρέψουμε με τόκο την αγάπη τους… Η εφορία, όμως, έκρινε ότι εκείνες -ακριβέστερα, η Δήμητρα Γαλάνη και αρκετοί ακόμη- ενδεχομένως φοροδιαφεύγουν και (ίσως) πρέπει να επιστρέψουν εντόκως τα χρεωστούμενα!

Τα ΝΕΑ δημοσίευσαν το θέμα -και μαζί όλα τα ΜΜΕ- με την επισήμανση ότι πρόκειται για φορολόγηση καλλιτεχνών ως φυσικών προσώπων! Κανείς δεν ήξερε αν και ποια ήταν η φορολόγησή τους για όσα εισοδήματα δήλωναν (νομίμως) μέσω εταιριών.

Η συνέχεια

υπήρξε καταιγιστική. Σχόλια επί σχολίων και κατηγορίες με μότο «φλέγονται δήθεν για τον τόπο, αποτελούν πρότυπά του, κάνουν κριτική από αριστερά και κλέβουν το κράτος»;

Δεν είμαι φορολογικός ελεγκτής ούτε δικαστής για να αξιολογήσω και, πολύ περισσότερο, να κρίνω φορολογικές δηλώσεις. Εκείνο που μπορώ να αξιολογήσω είναι την προσφορά στον τόπο της Αλεξίου και της Γαλάνη. Θεωρώ ότι αποτελούν τις δυο κορυφαίες ερμηνεύτριες, τις πρωθιέρειες του ελληνικού τραγουδιού. Και όχι μόνο. Επί τέσσερις δεκαετίες διδάσκουν ήθος με τις προσωπικές διαδρομές τους. Χρειάζεται, λοιπόν, σεβασμός απέναντί τους, διότι αποτελούν ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας, καταφύγιο της ψυχής μας, απάγκιο της ζωής μας.

Αυτή είναι η γνώμη μου και την καταθέτω ακόμη και απέναντι σε αγαπημένους φίλους. Είτε μας αρέσουν είτε όχι όσα πολιτικά πρεσβεύουν, αυτή την τόσο ταραγμένη περίοδο για τη χώρα, το βέβαιο είναι ότι η Δήμητρα και η Χαρούλα έχουν ψηλώσει την Ελλάδα δεν την έχουν κοντύνει.

Τώρα σε ό,τι αφορά τη  φοροδιαφυγή, προφανές είναι πως δεν πάει άλλο. Πρέπει να σταματήσουμε εμείς τα κορόιδα να πληρώνουμε και για λογαριασμό των εξυπνάκηδων ελληναράδων, που κλέβουν την εφορία -άρα όλους μας. Και δεν έχει σημασία το ονοματεπώνυμο των εξυπνάκηδων. Όταν έχουμε στη διάθεσή μας τεκμηριωμένα στοιχεία να τους ξεφωνίζουμε.

Μια απαραίτητη εξήγηση

Ok ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις μου, και ορισμένες φορές- μεσ’ στα νεύρα μου- ναι, έχω παρεκτραπεί. Το ομολογώ και κάνω την αυτοκριτική μου. Θα ήθελα, μάλιστα- αν μου δινόταν η ευκαιρία- να ζητήσω και συγνώμη από ορισμένους ανθρώπους –όπως η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη- για τους οποίους ξεπέρασα το όριο.

Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις μου και γι αυτό έχω υποστεί- και υφίσταμαι- χυδαίες επιθέσεις από συγκεκριμένους ανθρώπους και ιδεολογικούς χώρους, όπως και απειλές για την σωματική μου ακεραιότητα. Τι για χούντες έχω ακούσει- εγώ και πολλοί άλλοι που δεν ακολουθήσαμε το ρεύμα- τι για εντολές από αφεντικά, τι για εγκληματικές απόψεις για τις οποίες θα κληθούμε να λογοδοτήσουμε, τι για λαϊκά δικαστήρια και άλλα πολλά…

Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί να κάνω το ίδιο, να χρησιμοποιήσω την ίδια φρασεολογία, τις ίδιες μεθόδους, όσο κι αν είμαι θυμωμένος και αγανακτισμένος. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε δικαίωμα να έχουμε τις απόψεις μας και να τις υπερασπιζόμαστε όπως θέλουμε. Πιστεύω ό

Keywords
Τυχαία Θέματα