Η Μάνα μου η Πάολα Ρεβενιώτη

11:19 19/3/2017 - Πηγή: Enimerosi24

Ο 25χρονος Κοστέλ Μουντεάνου μίλησε στο LIFO.gr για την ιδιότυπη σχέση του με τη γνωστή τρανς, καλλιτέχνιδα και ακτιβίστρια, που δείχνει την εξέλιξη και τα νέα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας

O 25χρονος Κοστέλ Μουντεάνου είναι Ρουμάνος, το μεγαλύτερο από τα δύο παιδιά μιας οικογένειας που αντιμετώπιζε προβλήματα επιβίωσης. Η μάνα του, όταν χώρισε από τον ομοεθνή σύζυγό της και πατέρα του Κοστέλ, ήρθε στη χώρα μας ως οικονομική μετανάστρια

και παντρεύτηκε έναν Έλληνα, Κερκυραίο την καταγωγή. Ο άνθρωπος αυτός έφυγε πρόωρα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του γυναίκα και παιδιά: τον Κοστέλ με την αδερφή του, καθώς και το παιδί που απέκτησε με τη Ρουμάνα. Ο μικρός Κοστέλ μάλλον δεν ήταν ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Από νωρίς έψαχνε τον σωστό τρόπο που θα τον οδηγούσε μακριά από τη μιζέρια και τη δυστυχία. Ξέρετε πώς πάνε αυτά σύμφωνα με τα αστυνομικά δελτία, τα πασπαλισμένα με αίμα, δάκρυα, ακόμη και με το γνωστό μίσος προς καθετί ξένο και αλλότριο: εγκληματικότητα, παραβατικές συμπεριφορές κ.λπ. Καμία σχέση! Ο δρόμος του έσμιξε μ” αυτόν της Πάολας Ρεβενιώτη, της γνωστής τρανς καλλιτέχνιδας και ακτιβίστριας. Η σχέση των δύο αυτών ανθρώπων, που κάλλιστα θα χαρακτηρίζονταν μαχητές της ζωής, ξεκίνησε κατευθείαν από τρυφερή βάση. Μέσα σε ελάχιστο καιρό η Πάολα και ο Κοστέλ έγιναν μάνα και γιος, σύντροφοι στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα, στο κυνήγι της καθημερινότητας. Δεν θα ξεχάσω μια μέρα που είχα μπει στο σπίτι της Πάολας και μου “πε απλά κι ωραία: «Θα γνωρίσεις τον γιο μου σήμερα». Ομολογώ −και σχεδόν ντρέπομαι που το λέω− πως περίμενα να δω ένα παιδί μπρουτάλ, βαρύ κι ασήκωτο, αδιάφορο ίσως στην επικοινωνία. Δεν θα “πρεπε… Η Πάολα, άλλωστε, είναι ένα σχολείο της ζωής από μόνη της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους άλλους γύρω της. Έτσι, βρέθηκα κι εγώ να μιλώ για πολιτική, Τέχνη και Ιστορία με έναν νέο άνθρωπο, ευγενή και πρόσχαρο, πανέξυπνο και άκρως κοινωνικό. Την ακόλουθη συνέντευξη θα τη χαρακτήριζα από τις σημαντικότερες που έχω αξιωθεί να πάρω για έναν και μόνο λόγο: σε εποχές που πολλοί φωνάζουν κατά της τεκνοθεσίας και της δημιουργίας οικογένειας από ομόφυλα-τρανς άτομα, έρχεται η σπάνια αυτή σχέση του Κοστέλ και της Πάολας να αποδείξει το αυτονόητο. Για να βγει ένας «σωστός» άνθρωπος στην κοινωνία (σωστός με τα σταθμά αυτών ακριβώς που φωνασκούν) ένα πράγμα χρειάζεται: αγάπη και μόνο αγάπη!

— Κοστέλ, μου “λεγες πριν αρχίσει η συνέντευξη ότι είναι σουρεαλισμός να συγκατοικείς με την Πάολα Ρεβενιώτη. Ειδικά με την Πάολα ή με μία τρανς γυναίκα γενικότερα;

Ειδικά με την Πάολα! Έχει τόσες πλευρές, που δεν μπορείς να τις ανακαλύψεις παρά μόνο με πολύ κόπο και μόνο αν εκείνη θελήσει να τις «βγάλει». Μιλάω για κατανόηση, βοήθεια, αλληλεγγύη…

— Αγάπη…

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αγάπη για το οτιδήποτε, που την αποδεικνύει καθημερινά. Ωραία ήταν όλα αυτά, τα είδα, μου αρέσανε, είχα ίσως και την ανάγκη να τα νιώσω λόγω των δύσκολων παιδικών μου χρόνων. Τα βρήκα, λοιπόν, εδώ μέσα και μετά δεν ήθελα να φύγω.
Είναι μια χορτασμένη σεξουαλικά ύπαρξη η Πάολα. Αν δεν ήταν, θα μπορούσε να υπάρξει στιγμή που θα μου την «έπεφτε». Σ” εμένα, όμως, δεν είδε τίποτα το ερωτικό, αντίθετα βρήκε κάτι το συντροφικό και το οικογενειακό που της έλειπε.

— Θα ήθελα να μου πεις πότε έσμιξαν οι δρόμοι σας για πρώτη φορά.

Το 2005 πρέπει να ήτανε, μέσω ενός φίλου. Εγώ ήμουν στα 14 κι εκείνος μεγαλύτερος, στα 22. Μου λέει μια μέρα: «Πάμε να γνωρίσεις μια τρανς φίλη μου». Δεν είχα γνωρίσει ποτέ τρανς, δεν είχα καμία σχέση με όλα αυτά και μου φαινόταν ενδιαφέρον. Ήρθαμε, τους άκουγα που συζητούσαν, πήρα κι εγώ μέρος στη συζήτηση σε κάποια φάση.

— Θυμάσαι ποιο ήταν το θέμα της συζήτησης εκείνης;

Πολλά είχαμε πει, αλλά μου “χει μείνει ένα. Το παιδί ήταν από την Κρήτη κι έλεγε πόσο άντρες είναι οι Κρητικοί, οπότε πετάγεται η Πάολα και του κάνει: «Πας καλά; Οι μεγαλύτερες αδερφές από την Κρήτη είναι!». Σοκαρίστηκα −το λέω θετικά− με το πόσο χύμα και απλοϊκά διατύπωσε την άποψή της και πόσο την πίστευε επίσης. Το γνώριζε καλά το θέμα (γέλια). Η συζήτηση δημιούργησε ένα κλίμα συμφωνίας και διαφωνίας, χαράς και γέλιου, ένα όμορφο κλίμα που δεν θα το φανταζόμουν. Καλώς ή κακώς, είχα στο μυαλό μου αυτό που μας πιπιλάνε στο μυαλό για τα τρανς άτομα, το πονηρό, το πρόστυχο κ.λπ., όμως εγώ μπήκα σ” ένα σπίτι όπου ένιωσα τρομερά οικογενειακά και οικεία, σαν να “μουν εδώ και πριν. Έτσι, πέρασαν δύο μέρες κι ήθελα να ξανάρθω. Της τηλεφώνησα: «Πώς είσαι, τι κάνεις, είμαι το παιδί απ” τη Ρουμανία που “χα έρθει τις προάλλες με τον τάδε. Να περάσω μια βόλτα για καφεδάκι;». Τότε είχα μακριά μαλλιά και μπαντάνα στο κεφάλι, της έχει μείνει αυτή η εικόνα μου της Πάολας, αλλά επειδή ήμουν ψηλός, έλεγα πως είμαι 16 στα 17 και όχι 14 ετών παιδάκι.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

The post Η Μάνα μου η Πάολα Ρεβενιώτη appeared first on Enimerosi24.