Ο Ανδρέας, η ρήξη και η άνοιξη

21:23 19/9/2012 - Πηγή: Enimerosi24

Στην τηλεοπτική του επανεμφάνιση ο Ανδρέας Λοβέρδος θέλησε να επαναφέρει τον όρο της νέας σοσιαλδημοκρατίας. Με πολλά λόγια είχε γίνει προσπάθεια να ερμηνευθεί από τις κυρίαρχες δυνάμεις έκφρασης στην ελληνική βουλή, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, στις αρχές του καλοκαιριού.

Οι ιδέες πεθαίνουν κι αυτές, έγραφε κάποτε

η Λε Μοντ. Κολλώντας τη λέξη νέο (την πιο παλιά λέξη στην πολιτική) δίνουμε έναν τίτλο εργασίας, κερδίζοντας  ωφέλιμο χρόνο ωρίμανσης κι αναμονής.

Τι ορίζουμε ως σοσιαλδημοκρατία; Το μεταρρυθμιστικό πέρασμα – καταλήγουν οι ειδικοί – από την μία πραγματικότητα σε μια άλλη. Με όχημα την ουτοπία και βλέμμα στον ρεαλισμό. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, κάθε φορά που η κοινωνία χρειαζόταν έμπνευση λόγω της αβάσταχτης οικονομικής της πραγματικότητας, οι  σοσιαλδημοκράτες αναλάμβαναν τον ρόλο του οδηγητή υποβοηθούμενοι πάντα από τους αριστερούς και από κοινού παρουσίαζαν ριζοσπαστικές ιδέες προσαρμοσμένες στις ανάγκες και τις επιθυμίες της χρονικής στιγμής.

Ποιοι είναι σήμερα οι σοσιαλδημοκράτες; Από την ΝΔ έως τον Σύριζα και από την Δράση έως τα επωάζοντα πολιτικά κινήματα, ομάδες προβληματισμού που ξαναγυρίζουν στην αξεπέραστη μέθοδο του ευγενούς «προσηλυτισμού», οργανώνοντας συζητήσεις παντού στην Ελλάδα και μιλώντας για θέματα ελκυστικότερα της επιμήκυνσης, των δανειστών και των περικοπών.

Είναι όλοι αυτοί που ψάχνουν την αλλαγή, που συνομιλούν με καθηγητές, οικονομολόγους, επιχειρηματίες, συγγραφείς, Ελλάδας και εξωτερικού και προσπαθούν ανά 6 μήνες να συντάξουν τα πρώτα στάδια της ανατροπής.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος προανήγγειλε την απόφασή του να δημιουργήσει πολιτικό  φορέα βάζοντας πλαίσιο χρονικό μεταξύ των μηνών Οκτωβρίου – Φεβρουαρίου. Η αρχή στην οποία στήριξε την μετεξέλιξή του ήταν η ρήξη με το παρελθόν.

Το από πού προερχόμαστε θα μας ακολουθεί πάντα. Είμαστε αυτό που γίναμε και η ρήξη δημιουργεί αντίδραση. Η αποδοχή και η μελέτη του εγώ μας και των κάθε φορά διαφορετικών αναγκών μας μας εξελίσσει και μας επιτρέπει σταδιακή πρόοδο των συμπεριφορών.

Το δύσκολο για τον κ. Λοβέρδο και τους συνομιλητές του όπως τον κ. Φλωρίδη κι άλλους πολλούς, δεν είναι οι ιδέες και οι λύσεις που θα προταθούν. Λίγο πολύ αυτές είναι γνωστές και αναμενόμενες. Είναι οι ίδιες που με λίγες προσθαφαιρέσεις  εμφανίζονται κάθε φορά σε διαφορετική συσκευασία (σύνδεσμοι, φόρα, think-tanks, όμιλοι προβληματισμού)  από αρκετούς που κατοικούν στην πολιτική και περισσότερο  στην παρυφή της. Το πρόβλημα είναι ο ηγέτης που θα εμπνεύσει τον λαό, που θα τον πείσει να τον ακολουθήσει στη νέα πρόταση.

Ο κίνδυνος για την σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα είναι να ακολουθήσει αντίστροφη πορεία με την αριστερά, όπως την χάραξε ο Σύριζα. Να υπάρξουν δηλαδή ισχυρές συνιστώσες που δύσκολα θα ενσωματωθούν για να χτίσουν ένα ισχυρό κόμμα.  Γιατί η πληθώρα των αξιόλογων προσωπικοτήτων που θα πλαισίωναν το πείραμα υπάρχει και τις περισσότερες τις ξέρουμε. Σίγουρα υπάρχουν και αυτές που δεν ξέρουμε.Ποιός θα είναι ο συνεκτικός τους κρίκος; Από ποιά ομάδα