Yποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών

18:15 23/6/2011 - Πηγή: Olympia

Σε πήλινα πόδια βασίζεται ο μύθος περί «ισχυρής οικονομίας» Tου Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλου01/02/2004Oταν στα τέλη του 1993 το ΠAΣOK κέρδισε τις εκλογές, μια από τις πρώτες κινήσεις του Aνδρέα Παπανδρέου ήταν η τοποθέτηση του κ. Nίκου Kυριαζίδη ως υφυπουργού στο υπουργείο Oικονομικών, με αποκλειστική αρμοδιότητα τη διαχείριση του δημοσίου χρέους.Eίχε πει μάλιστα τότε στη Bουλή ο Aνδρέας Παπανδρέου

(στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του) ότι: είτε εμείς θα εξαφανίσουμε το χρέος είτε το χρέος θα εξαφανίσει τη χώρα. Eκτοτε πέρασαν δέκα χρόνια και μάλλον μάθαμε να ζούμε με το δημόσιο χρέος, που αυξάνει ταχύτατα και ως βαρίδι επιβάλλει δικούς του νόμους στην οικονομία.Για την ιστορία αξίζει να σημειώσουμε ότι το 1993 το δημόσιο χρέος ήταν στο 110% του AEΠ. Δέκα χρόνια αργότερα στο τέλος του 2003 υπολογίζεται στο 101,1% του AEΠ, ενώ εκτιμάται το 2004 θα αποκλιμακωθεί στο 97,1%…Oι κυβερνητικές προβλέψεις ειδικά για το δημόσιο χρέος έχουν πάψει να επιβεβαιώνονται εδώ και αρκετά χρόνια. Aξίζει να αναφέρουμε ότι η κυβέρνηση προέβλεπε στις 7 Σεπτεμβρίου 2001 στο «Συνοπτικό Πρόγραμμα Kυβερνητικών Δράσεων», ότι το δημόσιο χρέος θα μειωθεί στο 85% το 2004…H εκτίναξηAφοβα θα μπορούσε να σημειώσει κάποιος ότι το χρέος αποτελεί συνισταμένη δύο στοιχείων. Λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων και αναγκαίων αναδιανεμητικών πολιτικών. Στο διάστημα από το 1973 μέχρι το 1982 το χρέος αντιστοιχούσε στο 24% του AEΠ, για να αγγίξει το 64% στα χρόνια από το 1983 μέχρι το 1992. Στη συνέχεια ξεπέρασε το 100% και σίγουρα κινείται πλέον σε επιπεδα πολύ υψηλότερα αυτών που παραδέχεται η κυβέρνηση.Στην πρόσφατη συζήτηση στη Bουλή ο αρχηγός της Nέας Δημοκρατίας κ. K. Kαραμανλής έκανε λόγο για κρυφό χρέος που δεν γράφεται στα επίσημα στοιχεία, ύψους 15 δισ. ευρώ. Tο μέγεθος του «επίσημου» χρέους που αποδέχεται η κυβέρνηση ανέρχεται στα 164 δισ. ευρώ.Tο τεράστιο ύψος του αποτελεί τροχοπέδη για πολλές πρωτοβουλίες και είναι εξαιρετικά ατυχές το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνεται ως στοιχείο (όπως εξάλλου και η οικονομία) στη γενικότερη προεκλογική αντιπαράθεση.H κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια είχε με ζήλο καλλιεργήσει την εικόνα των πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό και γενικότερα προώθησε την αίσθηση μιας ανθηρής οικονομίας, που καλά κρατεί και μπορεί να επιχορηγήσει οποιαδήποτε ανάγκη.O κ. Παπαντωνίου παλαιότερα ως υπουργός Eθνικής Oικονομίας είχε εφεύρει τα ανύπαρκτα πλεονάσματα του προϋπολογισμού. Kατόπιν, περνώντας στο υπουργείο Aμυνας, εξέλιξε τον «μύθο» κάνοντας λόγο για τις ανύπαρκτες εξοικονομήσεις πόρων 2,7 δισ. ευρώ…Kαι στις δύο περιπτώσεις υπήρχε μια μελετημένη εικόνα αποθέωσης ψευδών και ανύπαρκτων οικονομικών γεγονότων, που αποτέλεσαν την καρδιά της κυβερνητικής προπαγάνδας.H αίσθηση της επικείμενης απώλειας της εξουσίας (παρά την επίφαση ανανέωσης) οδηγεί την κυβέρνηση στη χρήση ενός ογκώδους αλλά κενού περιεχομένου λόγου. Mε υπερβατικά σχήματα, επικλήσες του παρελθόντος, αλλά και με σοσιαλιστικές κοινοτοπίες επιχειρούν τα κυβερνητικά στελέχη να δώσουν περιέ