Α KILLER IN FRONT OF ME!

23:05 19/8/2011 - Πηγή: Olympia

(Σχόλιο Ολυμπία: Το κείμενο που βλέπετε εμπεριέχει εκνευριστικές ανακρίβειες. Το παραθέτουμε μόνο και μόνο για να μην θεωρηθεί ότι λογοκρίνουμε συντάκτες, παρότι οι καιροί είναι πονηροί. Εκφράσεις όπως “επί των ημερών του γέμισε η Αθήνα παράνομους Πολωνούς μετανάστες” όταν η Πολωνία είναι στην ΕΕ (!!) καταλαβαίνετε τί επιχειρήματα θα μπορούσαν να δώσουν σε όλους αυτούς που επιθυμούν να γελοιοποιήσουν το Blogging ώστε να το χτυπήσουν) « Το 25% τωνανθρώπωνείναι

πάνταεναντίονόλων»John Fitzgerald “Jack” Kennedyτου Peri majestichttp://peri-thefutureishere.blogspot.com/2011/08/killer-in-front-of-me-peri-majestic-25.html ‘Έχουν γραφτεί και ειδικά στο internet, πολλά κείμενα σχετικά με τον Γιώργο Παπανδρέου. Το κείμενο αυτό θέλω να πιστεύω ότι είναι διαφορετικό .Είναι ένα κείμενο που μιλά κατευθείαν στην προσωπικότητα του Παπανδρέου.Ο Παπανδρέου δεν είναι παράφρων, αλλά ούτε και γελοίος. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι ο Παπανδρέου είναι σατανικά κακός. Το κακό που αντιπροσωπεύει προσεγγίζει το απόλυτο κακό. Κατά την αποψή μου, είναι ένα προσεκτικό άτομο με καθαρούς σκοπούς, που μετρά τις κινήσεις του. Αυτό τουλάχιστον βλέπουμε μέχρι τώρα. Ο Παπανδρέου, έχει ένα πρωτόγονο μίσος , ένα μίσος που για αρκετά χρόνια σιγόβραζε μέσα στην ψυχή του.Οι χαμένες εκλογικές αναμετρήσεις του 2004 και του 2007, αλλά και η αδιαφορία των παιδικών του χρόνων από πλευράς πατέρα συντέλεσαν αποφασιστικά στην καμπή της ζωής του Παπανδρέου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό.Έχουμε μπροστά μας έναν άνθρωπο που «παλεύει» να πείσει τι είναι, και πως είναι.Ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας από τον πατέρα, ένα άγχος πως είναι να είσαι γιός ενός πρωθυπουργού σε μια adopted country,η ταύτιση του με την μητέρα του, στις δύσκολες στιγμές του καθώς και η παθητική στάση απέναντι στην ζωή έδειξαν τον δρόμο στον Γιώργο. Τον δρόμο της μοναχικότητας και της κακίας.Ο Γιώργος κατάλαβε ότι ήταν κάτι διαφορετικό από όλους τους άλλους.Είχε ένα βαρύ όνομα σαν ιστορία, αλλά ήταν γυμνός ψυχικά. Αυτό μέσα στα χρόνια δεν τον πείραζε και τόσο. Γιατί πολύ απλά την ψυχή του την αντικαθιστούσε με το κόμμα του πατέρα, τις business και τα αδέρφια του. Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι την εξουσία ο Παπανδρέου, περιστοιχιζόταν από ηλίθιους μετριοπαθείς, αυτό φυσικά δεν τον χαλούσε και τόσο γιατί του έφτιαχναν το προφίλ που ήθελε και είχε ανάγκη. Ένα προφίλ απλό και ζεστό απέναντι στον κόσμο, ενώ η φλέβα του μίσους μέσα του σιγόβραζε. Οι τάσεις μεγαλομανίας που έδειχνε, οι φιλοδοξίες μεγαλείου, η αυξημένη επιθετικότητα μίσους, οι φαντασιώσεις εκδίκησης σε αυτούς που θα τον σνόμπαραν ως το κουτό παιδί ενός Πρώην Πρωθυπουργού καθώς και ο ναρκισσισμός μπορούσαν να περιμένουν .Όταν θα ερχόταν η ώρα το τρομερό παιδί των στρατηγών Μινέικο θα γινόταν Πρωθυπουργός σε μια χώρα adopted με δύσκολους ανθρώπους. Ο Ελληνικός λαός θα υποτασσόταν στον νέο δέσποτα.Μέσα από την άνοδό του στην εξουσία ο Γιώργος κουβαλούσε μαζί του και το πρωτόγονο μίσος. Η κορύφωση των ανθρώπινων αδυναμιών δεν ήταν κάτι άγνωστο για τους Παπανδρέου. Όμ