Αφιερωμένα εξαιρετικά στους ταγούς

13:05 15/6/2011 - Πηγή: Olympia

“ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ”Ανάθεμα στις αγορές, τον ύπνο μου θα χάσω,πάω μια βόλτα το κανό, λιγάκι να ξεσκάσω.Κι αν δε ξεσκάσω mother μου, ιδέα μου ΄ρθε άλλη,θ΄ ανέβω στο ποδήλατο και βουρ για την Εκάλη.Μήπως μωρέ καλύτερα, να πάω στη Ραφήνα;Να βρω τον Κώστα αραχτό, να κάτσω κανα μήνα;Μάλλον θα μείνω σπίτι μου, θ΄ ανέβω στην ταράτσα.Το helicopter να θωρώ, τη μόνη σιγουράντζα…Δε θα ΄μαι Ελλάδα για καιρό, όσο και αν το θέλω,σε ένα χρόνο πρόλαβα και τα ΄κανα μπουρδέλο!«Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ»Ο ένας

ήτανε βαθύς των έξ΄ από δω γνώστης.Ο άλλος στα οικονομικά ήτανε παντογνώστης. Να διοικήσουν ήθελαν το κράτος με τεφτέρι,καθένας όμως μόνος του και όχι χέρι, χέρι.Ο πρώτος επιχείρησε σωστά να διοικήσει,παρέλαβε καμένη γη και έπρεπε να χτίσει,σωστό το κράτος εξαρχής και μέσα απ’ τα θεμέλια,δημόσια διοίκηση που θα δουλεύει τέλεια.Όμως αυτός ο δυστυχής, κακό που του ΄χει λάχει,από δουλειές δεν ήξερε και σας τα λέω εν τάχει,σε ένα χρόνο πρόλαβε, αντί για όλα τέλειαάπαντες και απανταχού να βλέπουν τη συντέλεια.Τότε βαρύς και πένθιμος, χωρίς καλά και σώνει,Τα μούτρα ρίχνει χαμηλά, φωνάζει τον Αντώνη.Τον άλλο τον παμμέγιστο, το λαμπερό φωστήρα,Να συναινέσει και αυτός, να κάνει το σωτήρα.Και να δουλέψουνε μαζί ξανά, μανά και πάλιστου κάσιδα να μάθουνε το φωτεινό κεφάλι,πώς γίνεται να βγαίνουνε τα κράτη από τις κρίσεις,χωρίς οι συνδικαλιστές να κάνουν επικρίσεις.Να κόβουν οριζόντια μισθούς μα και συντάξειςΚαι όλοι να σωπαίνουνε και να ‘ναι όλα εντάξειΑνέργους να γεμίσουμε, λουκέτα και μιζέριακαι όλοι να πιστεύουμε πως ήρθαν καλοκαίριαΜε λίγα λόγια θέλουνε να κάνουνε καριέρακαι να φερθούνε στο λαό, ωσάν στην καμαριέρα.Που ήθελε ο Ντομινίκ να τηνε κουτουπώσει,και μοναχά όπως φαίνεται, αυτή θα τη γλιτώσει.Γι’ αυτό σας λέω ειλικρινώς, τίμια και ευθέωςΑδιαφορώ αν συμφωνούν, ως θέλει κι ο Ευρωπαίος,ο Γιώργος και ο Αντώνης μας μαζί για να μας σώσουν.Καλύτερα να σκέφτονται, αυτοί πώς θα γλιτώσουν…ΕΥΡΩΔΡΑΧΜΗ ‘Η ΔΡΑΧΜΟΕΥΡΟ;Ευρωδραχμή ή δραχμόευρο; Ιδού η απορία,τι απ΄ τα δύο τελικά θα είν’ η σωτηρία;Ολημερίς, ολονυκτίς, ο Γιώργος ερωτούσε,το δυστυχή τον Άδωνι, το βράδυ τον ξυπνούσε,στα άγρια μεσάνυχτα, στις δώδεκα, στη μία,στο κινητό τον έπαιρνε και γκρίνιαζ΄ η Ευγενία.Αμάν μ’ αυτόν τον πρόεδρο! Τι θέλει τέτοια ώρα;Μπουμπούκο μου, είναι αργά, άστον, κοιμήσου τώρα…Τι ομιλείς εσύ γυνή, είσαι με τα σωστά σου;Ο πρόεδρος να με καλεί, να μην του λέω γεια σου;Θέλεις μήπως καλύτερα να πάρει το Βορίδη;Ή μήπως – το χειρότερο – το Γιώργο το Φλωρίδη;Καλά τα λες μπουμπούκο μου, είσαι σοφός μεγάλος,παρ’ τον και πες τη γνώμη σου, γιατί να πει ένας άλλος;“Γεια και χαρά σου πρόεδρε, άγρυπνος όπως πάντα,Στις Θερμοπύλες, στη Γραβιά, στο έπος του σαράντα!”“Ευρωδραχμή ή δραχμόευρο; Ωχ! Πρόβλημα μεγάλο…Για στάσου λίγο, μου ΄ρχεται ένα ενδεχόμενο άλλο.Γιατί κολλάμε στη δραχμή, αφού κανείς δε θέλει.Πρότεινε ευρω-οβολό και λίγο Αριστοτέλη.Σ.Σ. Ε.Ε. Φίλε Θανάση, όταν σου λέγαμε ότι η λύση θα δωθεί μέσα από δράσεις και αντιδράσεις τέτοιας μορφής, γελούσες. Δε σε κακιώνουμε. Έτσι είχες διδαχθεί, έτσι βόλευε, έτσι νόμιζες.Έλληνας