ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ

18:06 16/6/2011 - Πηγή: Olympia

Άρθρο του Παππά ΘωμάΓ.Γραμ. ΣΔΜ ΔΕΗΜελος ΔΣ ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗΟργή και αγανάκτηση δεν γεννιούνται τεχνητά εκεί που δεν υπάρχουν, το ξύπνημα του κοιμώμενου Έλληνα, η κοσμογονία της αγανάκτησης έξω από τη Βουλή, η μαζική αυτόβουλη αντίδραση κατά του μνημονίου καταδεικνύουν χωρίς καμία αμφιβολία το τέλος εποχής για κόμματα, παρατάξεις και συνδικαλιστικούς φορείς που δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στο σύγχρονο γίγνεσθαι

και λειτουργώντας ασύμβατα προς την κοινωνία θα εξαφανιστούν ως νέοι δεινόσαυροι.Εμείς ως εργαζόμενοι, δεν διαφέρουμε από τον υπόλοιπο κόσμο, δεχόμαστε τις ίδιες βάρβαρες και αντιλαϊκές ρυθμίσεις, όπως ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία και νοιαζόμαστε για το αύριο της πατρίδας και των παιδιών μας όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες.Δεν είμαστε δεινόσαυροι της πολιτικής ή του συνδικαλισμού, δεν σκεφτόμαστε με ξύλινη σκέψη και δεν έχουμε παρωπίδες να μην αξιολογούμε και να μην βλέπουμε ότι η διαμαρτυρία των αγανακτισμένων ή όπως αλλιώς και αν λέγεται, είναι μια βαθιά πολιτική πράξη εναντίωσης προς το μνημόνιο και τους εκφραστές του, εγχώριους και μη.Στο αυτόβουλο αυτής της κίνησης που ενώνει μέσα από την διαφορετικότητα του καθενός μας, πολιτική, ιδεολογική, προσωπική, σε έναν κοινό στόχο, ενάντια στην εξαθλίωση και το ξεπούλημα της Χώρας και σε μια πρωτοφανή κοινή μαζική αντίδραση κατά του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, εμείς είμαστε αλληλέγγυοι  ηθικά, ψυχικά και σωματικά.Την ώρα τούτη του αγώνα θα πρέπει με θάρρος και ειλικρίνεια να θυμηθούμε ότι πραγματικό χρέος συνδικαλιστών και πολιτικών είναι να ακούνε την κοινωνία να ψυχανεμίζονται τα θέλω της και να αγωνίζονται γι’ αυτά μέσα από το θεσμικό τους ρόλο, όταν αυτό δεν γίνεται τότε γεννιέται οργή και αγανάκτηση.Χρειάστηκαν  χρόνια κοινωνικής διαφθοράς αλλοίωσης αξιών και υποβάθμισης της παιδείας, ώστε το σύνθημα της γενιάς του  πολυτεχνείου ¨Ψωμί Παιδεία Ελευθερία¨  να μεταλλαχτεί σε ¨ψωμί μπριζόλα, κόκα κόλα ¨και να γίνει πιστεύω και όραμα των νέων τζακιών νεόπλουτων καταναλωτών που η προηγούμενη ¨επανάσταση¨ δημιούργησε.Η γενιά της μεταπολίτευσης που συντριπτικά κατέλαβε τις θέσεις εξουσίας στη Χώρα, είτε ξέχασε τα πιστεύω της, είτε δεν πίστεψε ποτέ σε αυτά, τα χρησιμοποίησε όμως ως ιδεολογικό άλλοθι πατριωτισμού και δικαιοσύνης.Δυστυχώς την πλειοψηφία της μεταπολιτευτικής γενιάς την διαχειρίστηκε η εξουσία που ήθελε να διαχειριστεί, από όποια θέση κατείχε οικονομική, πολιτική, συνδικαλιστική, το μόνο που τελικά έκαμαν ήταν να κοινωνήσουν ένα ψευδεπίγραφο όνειρο σε ένα λαό που δεν το χρειαζόταν.Πήραν ένα Έθνος που ταλανιζόταν από κατοχικά σύνδρομα και ενοχές του εμφυλίου και με την υπόσχεση της Γης της Επαγγελίας το οδηγήσανε σε σταδιακή οικονομική υποδούλωση και την σημερινή  κόλαση του Μνημονίου.Ο άκρατος καταναλωτισμός, η λογική του εύκολου χρήματος, ο ωχαδερφισμός και η αποποίηση των ευθυνών που από εξαίρεση έγινε σύνηθης πρακτική του Έλληνα τον οδηγήσανε στην εικονική πραγματικότητα του καναπέ, όπου με ασφάλεια και χωρίς καμία συμμετοχή μπορούσε να κρίνει τα πάντα, δικαίως ή αδίκως. Οι Έλληνες του