ΑΓΚΙΣΤΡΙ: ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ 50 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ..

19:43 16/7/2012 - Πηγή: Olympia

Κείμενο και φωτογραφίες Δημήτρης Κραουνάκης.

Βρέθηκα για πρώτη φορά στο Αγκίστρι το 2006 οργανώνοντας το καλλιτεχνικό μέρος των εγκαινίων του νέου λιμανιού στο Μεγαλοχώρι για λογαριασμό της τότε Νομαρχίας Πειραιά.

Το χειμώνα του 2007 αλλά και του 2008 ξανά πήγα. Μου άρεσε η ηρεμία του.. Καμία σχέση με τους .. «τρελούς» ρυθμούς της Αθήνας..

Καλοκαίρι του 2009 και πάλι για λογαριασμό της Νομαρχίας Πειραιά

έρχομαι στο Αγκίστρι για μια συναυλία με την Λένα Αλκαίου και την Κατερίνα Κούκα. Λίγο πριν το τέλος της συναυλίας έσβησαν τα φώτα σε όλo το νησί! Βλάβη στα καλώδια από τον Πόρο είπαν ή μήπως γκαντεμιά;;

Χριστούγεννα του 2009 βρίσκομαι και πάλι στο Αγκίστρι..Χειμώνας, λίγος κόσμος, απόλυτη ηρεμία, ένα εστιατόριο ανοιχτό, το μπαράκι του Χρήστου στη Σκάλα για ένα ποτάκι το βράδυ, τίποτε άλλο..

Εχω αρχίσει να αγαπάω αυτό το νησάκι..Το λέω νησάκι γιατί είναι μόνο 13 τ.χ. και ζουν εκεί περίπου 700 άνθρωποι. Σε ελάχιστη ώρα με το ποδήλατο μπορείς να το γυρίσεις ολόκληρο περνώντας μέσα από ελαιώνες και πεύκα που αγγίζουν τα καταγάλανα νερά του..

Εκείνο τον χειμώνα πρότεινα στον Πρόεδρο της Κοινότητας να κάνουμε το καλοκαίρι του 2010 ένα «φεστιβάλ» στο νησί χωρίς καμία επιβάρυνση της Κοινότητας. «Φεστιβάλ Σαρωνικού» στο μικρότερο νησάκι του Σαρωνικού! Δυο μήνες με εκδηλώσεις, θέατρο, πολλές συναυλίες, εικαστικά, σινεμά, αλλά και κοινωνικά θέματα όπως ολοήμερη εκδήλωση κατά των ναρκωτικών, για την προώθηση της δωρεάς οργάνων και φυσικά ήθελα και την συμμετοχή ντόπιων που ασχολούνται με κάθε μορφή τέχνης. Είχα μάθει για τον παπά Λευτέρη τον εφημέριο του νησιού, ένα νέο άνθρωπο που ξεκλέβει χρόνο από τα καθήκοντα του για να παίξει κλασικό πιάνο σε συναυλίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο Αγκίστρι αλλά και την Αίγινα. Αλλά και τα παιδιά του Δημοτικού σχολείου ήθελα να ζωγραφίσουν το νησί τους..

Ολη αυτή η ιστορία πίστευα ότι θα ήταν μια καλή αφορμή να ακουστεί το νησί – να πάψει να είναι απλά ένας κοντινός προορισμός του Σαββατοκύριακου..

Για έξι μήνες «έτρεχα» για το Αγκίστρι… Ο τότε Πρόεδρος του ΕΟΤ ενδιαφέρθηκε, ήθελε να βοηθήσει.. Θυμήθηκε ότι στα νεανικά του χρόνια έκανε ελεύθερο κάμπινγκ στο νησί!…Και ο τότε Νομάρχης Πειραιά και αυτός θα βοηθούσε «αγοράζοντας» τρεις μουσικές εκδηλώσεις. Το ίδιο και ο τότε Δήμαρχος της Αθήνας Νικήτας Κακλαμάνης που μάλιστα μας παραχώρησε αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Αθήνας για την οργάνωση έκθεσης ζωγραφικής και φωτογραφίας που θα σηματοδοτούσε την έναρξη των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ.. Ο πιο αδιάφορος ήταν ο καθ ύλην αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος.

Τον θυμάστε τον κ. Γερουλάνο; Όχι; Φυσικό είναι! «Ελαμψε δια της αδρανείας του» και του καταστροφικού για τον πολιτισμό «έργου» του!!! Μα με το Αγκιστράκι θα ασχολιόταν κοτζάμ Υπουργός Πολιτισμού; Η μόνη του φροντίδα στην διάρκεια της θητείας του ήταν το Μουσείο «Μπενάκη» το οποίο διευθύνει η μητέρα του.. Εκεί να δείτε χρήμα. Εκατομμύρια ευρώ.. Και εμείς θέλαμε τότε για ένα ολόκληρο νησί το πολύ 100.