Άνοιγμα επαγγελμάτων. Η κοροϊδία, της κοροϊδίας, ώ κοροϊδία….

12:40 15/7/2011 - Πηγή: Olympia

Είδατε εσείς κανένα επάγγελμα να ανοίγει; Απλά κοροϊδεύουμε την τρόϊκα. Ούτε πρόκειται να ανοίξει, αν πρώτα δεν καταρρεύσει πλήρως το κρατικοδίαιτο καθεστώς σοβιετικού τύπου και δεν αναγκαστούμε να μηδενίσουμε το κοντέρ μια κοινωνίας αλλοπρόσαλλης που έχουμε φτιάξει.Δεν έχουμε καταλάβει ένα πράγμα μάλλον. Όταν μιλάμε για κρατικοδίαιτο καθεστώς σοβιετικού τύπου στην Ελλάδα (και αυτό είναι που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι τροϊκανοί), δεν εννοούμε μόνο τον δημόσιο τομέα. Δηλαδή μόνο την διορισμένη κομματική πελατεία στο Δημόσιο.

Κρατικοδίαιτη είναι και η άρχουσα οικονομική ελίτ δυστυχώς, κρατικοδίαιτη φυσικά είναι και η πολιτική ελίτ και η πνευματική ελίτ. Όμως (και αυτό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα), σοβιετικού τύπου είναι και η ιδιωτική οικονομία.Όπως είναι γνωστό, η χώρα μας έχει υποτυπώδη πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγική διαδικασία (άντε μετά να περιμένει κανείς ανάπτυξη). Αντιθέτως είναι ανεπτυγμένη υπερβολικά στον μη παραγωγικό τριτογενή τομέα, δηλαδή…. στον τομέα των υπηρεσιών και του εμπορίου. Όμως, επειδή ο πληθυσμός είναι μικρός και ο αριθμός των επαγγελματιών του τριτογενούς τομέα, υπερβολικά δυσανάλογος και μεγάλος, γι’ αυτό η πολιτική ελίτ έχει εφεύρει διάφορους τρόπους ώστε να εξασφαλίζει επαγγελματική ύλη στους επαγγελματίες αυτούς. Έτσι όμως φορτώνει με το ζόρι σαν παράσιτα επαγγελματίες και επιστήμονες πάνω στο λαό για να τους τρέφει και να τους συντηρεί.Ας πάρουμε για παράδειγμα τους δικηγόρους. Καμία απολύτως απελευθέρωση δεν έγινε, εκτός της άρσης της σοβιετικού τύπου απαγόρευσης άσκησης δικηγορίας σε άλλο νομό πλην της έδρας του δικηγόρου. Αντίθετα η κυβέρνηση συνεχίζει αφενός να επιβάλει υποχρεωτικά στον πολίτη να λαμβάνει τις υπηρεσίες και να πληρώνει δικηγόρο, έστω και αν δεν το θέλει, αφετέρου και σε ότι αφορά τις αμοιβές ισχύουν κανονικά ότι ίσχυαν και πριν. Μπορεί φυσικά να λέει ο νόμος ότι η αμοιβή συμφωνείται πλέον ελεύθερα με τον πελάτη, αλλά βάζει δύο σοβαρότατους περιορισμούς που ακυρώνει πάραυτα την απελευθέρωση του επαγγέλματος και συνεχίζει να φορτώνει κανονικά τον δικηγόρο πάνω στον λαό για τον ζήσει, χωρίς στην ουσία να υπάρχει η δυνατότητα, έστω ελεύθερης διαπραγμάτευσης της αμοιβής.  Αφενός βάζει τον περιορισμό ότι θα πρέπει να υπάρχει γραπτή συμφωνία μεταξύ πελάτη και δικηγόρου από πριν, που μάλιστα θα κατατίθεται στην Εφορία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι η δικηγορική αμοιβή δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αλλά προκύπτει στην πορεία της υπόθεσης (άρα κανείς δικηγόρος δεν μπορεί να προϋπολογίσει το κόστος μιας υπόθεσης). Μάλιστα αυτή η γραπτή συμφωνία δεν είναι υποχρεωτική, ούτε επισύρει κάποια ποινή αν δεν υπάρχει.Αφετέρου και το σημαντικότερο, θέλει ταυτόχρονα να εξασφαλίσει και την χρηματοδότηση του συνδικαλιστικού οργάνου των δικηγόρων και τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και τον ΦΠΑ και τις προεισπράξεις φόρου. Έτσι η κυβέρνηση αναγκάστηκε , όπως ακριβώς συνέβαινε μέχρι τώρα, να προβλέπει μια αμοιβή «αναφοράς» (άσχετα με το αν υπάρχει ή όχι γραπτή συμφωνία για λιγότερη αμοιβή), η οποία είναι η ίδια ακ