Αντικρατισμός και ελληνικός ordoliberalismus

16:43 6/8/2012 - Πηγή: Olympia

Ακόμη και η φερόμενη ως αριστερά (δημοκρατική, ανανεωτική, εκσυγχρονιστική, φιλελεύθερη κτλ.) έχει κάνει ως σημαία της τον αντικρατισμό! Δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, ενοικιαζόμενοι δημοσιογράφοι και οικονομολόγοι, πλειοδοτώντας σε ελιτίστικο λαϊκισμό, ισχυρίζονται ότι ο κρατισμός είναι αυτό που καταπνίγει κάθε δημιουργική δραστηριότητα και ιδιωτική πρωτοβουλία, ενώ ευθύνεται για το πελατειακό κράτος, τον υποτιθέμενο υπερμεγέθη δημόσιο τομέα και την ίδια την χρεοκοπία της χώρας.
Οι ίδιοι άνθρωποι που

δημιούργησαν το πελατειακό κράτος και άσκησαν τον υποτιθέμενο κρατισμό, εμφανίζονται ως υπέρμαχοι του αντικρατισμού, καταγγέλλοντας τον εαυτό τους. Εντούτοις, η καταγγελία αυτή στρέφεται εναντίον του κράτους πρόνοιας και σηματοδοτεί τον μετασχηματισμό του κράτους με βάση τον oliberalismus, την «κοινωνική οικονομία της αγοράς».

Ο αντικρατισμός και η κατάργηση της κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης.

Θεμέλιο της νεοφιλελεύθερης κριτικής για το κράτος είναι αφενός οι αντιλήψεις του Popper αναφορικά με τον κρατισμό του Hegel, που υποτίθεται ότι λειτούργησε ως απολογητής της κρατικής εξουσίας, και αφετέρου η αντίδραση του ordoliberalismus στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ου αιώνα. Επίκεντρο αυτών των επικρίσεων ήταν ουσιαστικά οι αξιώσεις απολυτότητας της ουτοπίας, οι οποίες κατά του φιλελεύθερους, εγκυμονούν κίνδυνους για τις ατομικές ελευθερίες. Αντίδοτο δε σε αυτό θα ήταν η αποδοχή της πραγματικότητας και η επίλυση των προβλημάτων με επιχειρήματα.
Ο Χάγιεκ-παράλληλα με τον Mises-θα προσθέσει ότι η κοινωνική πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα μιας αυθόρμητης τάξης πραγμάτων, ενώ ο «κατασκευαστικός ορθολογισμός»-ο κεντρικός σχεδιασμός-, ως αποτέλεσμα της «μοιραίας έπαρσης», εναντιώνεται στην ίδια τη φύση. Το κράτος, θα πρέπει να διασφαλίζει την αρνητική ελευθερία-την έλλειψη εξαναγκασμού-, και την ιδιοκτησία, ως θεμέλιο της ελευθερίας, και όχι να αναδιανέμει τον πλούτο. Η κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη είναι παράλογη, διότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια αναφορικά με την βέλτιστη κατανομή του πλούτου. Η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης, ουσιαστικά έχει οδηγήσει σε συστήματα εξουσιασμού, στον αυταρχισμό και τον κρατισμό. Συνεπώς, η ελεύθερη αυτορρυθμιζόμενη αγορά, είναι ο μόνος τρόπος μια αυτόχρημα δίκαιης κατανομής εισοδήματος, πλούτου και δύναμης.
Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το προνοιακό κράτος που στηρίζεται στην έννοια της αναδιανεμητικής δικαιοσύνης, είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο «κατασκευαστικός ορθολογισμός», οδηγεί στον ολοκληρωτισμό. Ο περιορισμός του κοινωνικού κράτους και η αντικατάστασή του από ένα σύστημα φιλανθρωπίας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την οικοδόμηση μιας σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατίας, με την έννοια ότι εναντιώνεται στον εξισωτισμό και προτάσσει την ατομική ελευθερία.

Αντικρατισμός και Καπιταλισμός.

Ο αντικρατισμός στρέφεται επιλεκτικά ενάντια στο προνοιακό κράτος και όχι βέβαια στο ίδιο το κράτος. Ακόμη και ο Χάγιεκ, θεωρεί το κράτος ως εγγυητή των ατ