Αντιμέτωποι με τα παιδιά

00:02 6/9/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

“Οι παραινέσεις των γονιών δεν γίνονται ευπρόσδεκτες. Απεναντίας, δημιουργούν συγκρούσεις. Συγκρούεται το χθες με το σήμερα…”

Πόση πίκρα δέχεται ο γονιός όταν βλέπει το παιδί του να βαδίζει στον δρόμο που οδηγεί στην ψυχική και πνευματική του καταστροφή και δεν έχει την δύναμη να το πείσει να γυρίσει πίσω;

Πόσο αδύναμος νιώθει ο πατέρας όταν αντιλαμβάνεται ότι η επιρροή του πάνω στα παιδιά του είναι ασήμαντη μπροστά σ’ αυτή που ασκούν οι φίλοι και οι κακοί σύμβουλοι;

Πόσο

πληγωμένη αισθάνεται η μάνα, όταν καθημερινά παρακολουθεί την μειωμένη προσπάθεια του παιδιού της στο σχολείο που αν και συγκεντρώνει όλα τα προσόντα για να είναι ένας καλός μαθητής, έχει στραφεί σε άλλους στόχους, σε άλλες κατευθύνσεις αδιαφορώντας για την πρόοδό του;

Αρκετοί γονείς θα έχουν βρεθεί σ’ αυτή τη θέση. Άλλοι αντιμετώπισαν το γεγονός με φωνές. Άλλοι προσπάθησαν – μάταια – να κάνουν διάλογο με το παιδί τους. Άλλοι ζήτησαν βοήθεια από ψηλά. Άλλοι άφησαν τα γεγονότα να εξελιχθούν μένοντας απλοί θεατές.

Ποιος απ’ όλους αυτούς τους τρόπους αντιμετώπισης είναι ο καλύτερος; Ποια στάση θα πρέπει ο γονιός να κρατάει όταν βρίσκεται στην δύσκολη θέση ν’ αντιμετωπίσει τις εφηβικές αντιδράσεις του παιδιού του;

Δύσκολο ερώτημα κι ακόμα πιο δύσκολη η απάντηση. Όχι μόνο γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του βιώματα, την δική του ιδιοσυγκρασία, το δικό του πνευματικό επίπεδο, κάτι που εμποδίζει την ταύτιση των αντιδράσεων ή των ενεργειών, αλλά και γιατί το παιδί έχει μια δική του ξεχωριστή ανάπτυξη που διαφέρει από τα υπόλοιπα παιδιά, χτίζει την δική του ιδιαίτερη προσωπικότητα, που πολλές φορές, έχοντας σαν πρότυπο τον ένα ή και τους δύο γονείς, προσπαθεί να τους ξεπεράσει, να αποδείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της ζωής, ότι μεγάλωσε. Η απειρία όμως οδηγεί σε σφάλματα, σε λάθος επιλογές, που πολλές φορές έχουν δυσάρεστα αποτελέσματα. Οι παραινέσεις των γονιών δεν γίνονται ευπρόσδεκτες. Απεναντίας δημιουργούν συγκρούσεις. Συγκρούεται το χθες με το σήμερα. Το κατεστημένο με την νέα γενιά, τους νέους ανθρώπους που οραματίζονται έναν καινούργιο κόσμο, πλασμένο έτσι όπως ο έσω κόσμος τους, τα ιδανικά τους, τον έχει σχεδιάσει. Αυτή η σύγκρουση των γενεών, του χθες και του σήμερα, είναι που πληγώνει, που πικραίνει, που φέρνει αρκετές φορές την απόγνωση στους γονείς.

Χρειάζεται επομένως να δούμε σοβαρά αυτό το πρόβλημα που παρουσιάζεται συχνά μέσα στις οικογένειες και που αρκετές φορές δημιουργεί δυσάρεστες καταστάσεις. Τα όπλα που χρειάζεται κάθε γονιός για ν’ αντιμετωπίσει τις επαναστατικές διαθέσεις των παιδιών, τα λεγόμενα προβλήματα της εφηβείας, είναι η ηρεμία, η καρτερικότητα, η κατανόηση αλλά και η σταθερότητα στις θέσεις και τις αρχές που έχει βάλει.

Ηρεμία για να μην παρεκτραπεί από την επιθετικότητα του εφήβου. Μια επιθετικότητα που πολλές φορές φθάνει στα όρια της αυθάδειας.

Καρτερικότητα για να μπορεί να υπομένει τα σφάλματα και τις επιπόλαιες πράξεις του παιδιού καθ